Keşif yoluyla hadis rivayeti meselesi tasavvuf-hadis ilişkilerinde önemli bir konuma sahiptir. Daha çok İbn Arabî (ö.638/1240)’nin eserlerine dayanan keşif yoluyla hadis rivayeti meselesine sûfi âlimler olumlu bakarken hadisçiler genelde karşı çıkmışlardır. İbn Arabî'nin keşif yoluyla rivayet edildiğini iddia ettiği hadisler öyle zannedildiği kadar çok değildir. el-Fütûhâtu’l-Mekkiyye adlı eserinde keşifle tashih edilen hadislerin sayısı on-onbeşi geçmemektedir. Bu rivayetler içinde de en meşhuru “Küntü kenzen” hadisidir. Diğer rivayetlerin hadis kitaplarında isnadları bulunmaktadır. Buna göre keşif yoluyla hadis rivayetinin hadis literatürüne fazla bir katkıda bulunduğu söylenemez. Fütûhât da dahil olmak üzere İbn Arabî'nin diğer eserlerinde hadisler genellikle hadis usûlünde benimsenen tekniklere göre zikredilmektedir. Keşifle tashih edildiği belirtilen diğer bazı hadisler başkaları tarafından İbn Arabî’ye nispet edilmekte, dolaylı yoldan onun adı kullanılmaktadır. Konevî (ö.673/1274), Şa'rânî (ö.973/15656), İbn Hacer el-Heytemî (ö.974/1566), Bursevî (ö.1137/1725) Abdülaziz ed-Debbâğ (ö.1156/1743), ve Aclûnî (ö.1162/1749) gibi âlimler de İbn Arabî'nin yolunu benimseyenlerdendir. Buna karşılık Aliyyü’l-Karî (ö.1014/1605), Leknevî (ö.1304/1886), Mübârekfûrî (ö.1353/1934), İzmirli İsmail Hakkı (ö.1365/1946), Abdülfettah Ebû Ğudde (ö.1418/1997), Nasırüddîn Elbânî ve Ahmed ez-Zeyn, İbrahim Canan ve M. Hayri Kırbaşoğlu gibi ilim adamları da keşif yoluyla hadis rivayetine karşı çıkmışlar,böyle bir yolla hadislerin sâbit olamayacağını söylemişlerdir. Keşif yoluyla hadis rivayetine olumlu bakmayan hadisçilerin görüşleri hadis ilmi kriterlerine göre daha tutarlı görünmektedir.

Hadith narrative via investigation has an important place in the relations between Sufism-hadith. While hadith men generally confronted the manner of hadith narrative via investigation, depending on study of İbn-Arabi (d. 638/1240) Sufi wises looked that favorable. The number of hadith corrected by investigation does not exceed fifteen. The most reputable one in those narratives is the hadith of “Küntü kenzen” There was attributions of other narratives in the hadith book. To that, it’s not possible to say that the manner of hadith narrative via investigation contributed to the literature of hadith. The hadith generally The hadith was not mentioned according to technique adapted in the style of hadith in the studies of İbn-Arabi, including Futuhat. There had been some wises adapted the way of investigation as there were opposite. The views of hadithmen who did not look favorable the hadiths narrative via investigation are seen more consistent according to the criterion of hadith science.