Bu makale, 'negatif teoloji'ye dair dinî düşünceyi ele almakta ve onun, Tanrı inancına imkân sağlama konusunda güvenilmez olduğunu ileri sürmektedir. Bu düşünce, John Scotus Eurigena, Canterburyli Anselm ve Nicholas Cusanus gibi farklı dönemlerdeki üç teolog tarafından tartışılmış ve onların Tanrı'nın tanımlanamazlığını savunma konusunda (bu üçünün de aslında) agnostik bir tutum sergiledikleri iddia edilmiştir. İşte tam bu noktada şöyle bir paradoks ortaya çıkmaktadır: Eğer Tanrı bilinemez ise, 'bilinmezlik' de dâhil olmak üzere, onun hakkında konuşmak bir çelişki olmaz mı? Makalenin son bölümü ise Tanrı'nın bilinemezliği hakkında konuşmanın bir paradoks olduğunu savunan 19. yy. şairi Arthur Hugh Clough'un iki eseri "Hymnos Aumnos" ve "Qui Laborat Orat"ı ele almaktadır. Clough, Tanrı'yı isimsiz bırakmanın onu reddetmekle aynı şey olmadığını, edebî bir üslupla ifade etmektedir. Samimi bir agnostisizm gerekli bir şeydir.

This paper examines the religious tradition of 'negative theology', and argues that it is doubtful whether it leaves room for belief in God at all. Three theologians belonging in different degrees to this tradition are discussed, namely John Scotus Eriugena, Anselm of Canterbury and Nicolas of Cusa, and it is argued that all three, in maintaining the ineffability of God, reach positions that are in effect forms of agnosticism. There is a paradox here: if God is inconceivable, is it not self-refuting to talk about him at all, even to state his inconceivability? The final part of the paper examines the work of the nineteenth-century poet Arthur Hugh Clough, two of whose poems, Hymnos Aumnos, and Qui Laborat Orat, explore the paradox of talking about the inconceivable Godhead. Clough gives eloquent expression to the idea that leaving God unnamed is not equivalent to disowning him. There is room for a devout agnosticism.