Bir yazar imgesinden hareketle üretilen değerlendirme yazıları daha ilk adımda tehlikeyle başlar. Çoğu kez metnin niyetiyle yazarın niyeti arasında bir mütekabiliyet ilişkisi olduğu varsayılarak çalışmanın amaçları doğrudan doğruya çalışmanın başarıları olarak sunulur. Bu tarz bir değerlendirme yazısının kusuru yalnızca bir övgü yazısına dönüşmesi değil, belki de daha önemlisi, çalışmanın potansiyellerinin üstünü örtmesidir. Diğer yandan yazar imgesi olumsuz çağrışımlarla donatılı da olabilir. Böylesi bir durumda da amaç, çalışmanın iddialarına yahut sorunsallaştırma alanlarına odaklanmaktan ziyade kusurlarına bakmak şeklinde cereyan eder. Her iki durumda da metnin niyeti göz ardı edilecektir. Bundan dolayı bu değerlendirme yazısının amacı, bir yazar imgesini övmek yahut yermekten ziyade Eski Köye Yeni Roman’ın alamet-i farikasını tartışmaktır. Böylesi bir amaç içinse öncelikle Eski Köye Yeni Roman’ın konumuna ve alımlanışına odaklanacağım. Sonrasında çalışmanın içsel özelliklerini vurgulamak amacıyla metnin niyeti tartışmasını yürütmeye çalışacak; son olarak da bu çalışmaya anlatı stratejisi bağlamında bakacağım.