Kadim zamanlarda Türklerin yaşadığı sözlü ortam yaratıcılığında sözlü tarih anlatılarını kopuzları eşliğinde çalıp söyleyen, kutlu sözler düzüp koşan, Türklerin ulu bilgesi, her şeyin tamam bilicisi, bilinmezden haber vericisi, söylediği sözler Türklerce tutulup yerine getirilen, toplumda herkesin ululadığı, saygı gösterdiği ulu ve her şeyin bilicisi kişilere “kam” adı verilirdi. “Kam” adı verilen bu kişiler, tarihin her katmanına, ileriye ve geriye doğru yolculuk etme yeteneğine sahipti. Kadim Türk inancına göre bu ulu bilge kişiler aynı zamanda kağan kaldırma törenlerini yönettikleri gibi, yir-sub , dokuz kat gökler ile yedi kat “yağız yir” arasında kolayca yolculuk yapma gücüne ve yeteneğine sahip idiler.