Demir, postmodernizmin kelime kökeni, postmodern insanın temel özelliklerinden olan parçalanmışlık ve değişen gerçeklik algısı üzerinde durur. Daha sonra İkinci Yeni şiirinin temel özelliklerinin postmodern sanat estetiği ile uyuşan yönlerine değinir. Yazara göre İkinci Yeni şiirinin gerçekliğe karşı imgeyi, anlama ve öze karşı biçimi öne çıkarması onu postmodernizme yaklaştırır. İkinci Yeni şairlerinin egemen söyleme karşı gelmeleri, metinlerarasılık tekniğin faydalanmaları, ironik bir dil tercih etmeleri, yaygın dili deformasyona uğratmaları onları postmodenistlere yaklaştırır. Yazar, İkinci Yeni şiirinden verdiği örnek mısralar ile iddialarını desteklemeye çalışır. Postmodernizm ve İkinci Yeni şiirini birbiriyle karşılaştırdıktan sonra şu sonuca varır: “Postmodernizmin sayıltıları ile İkinci Yeni Şiiri arasındaki gerçekliğin algılanışı, öznenin halleri, nesnel gerçeklikle mesafenin dağınık, işitsel, görsel imgeler üzerinden açılması, yabancılaşma, her şeyin