Dünyevîleşme, dünya-ahiret dengesini dünya lehine bozmak demektir. İnsanın şehevî arzularına, dünya malına ve makamlarına taparcasına bağlanmasıdır. Ahireti bildiği ve inandığı halde dünyanın geçici menfaatlerini ahiretin ebedi nimetlerine tercih etmesidir. Bu durum, Hz. Peygamberin ifadesi ile bütün kötülüklerin kaynağıdır. Dünyevîleşme, aynı zamanda manevi ve bulaşıcı bir hastalık olup insanlık tarihi kadar eskidir. Bunun çaresi imanımızı güçlendirmek, Kur’ân ve sünnet çerçevesinde takvâ dairesinde bir hayat yaşamaktır.