SAĞLIK PROFESYONELLERİNİN MARUZ KALDIKLARI FİZİKSEL ŞİDDETİN DEMOGRAFİK DEĞİŞKENLER İTİBARİYLE DAĞILIMINA YÖNELİK BİR ARAŞTIRMA

Sağlık hizmetlerinin zaman olarak ertelenmesinin mümkün olmaması, acil olarak karşılanma zorunluluğu ve başarısızlığın insan hayatına mal olması gibi son derece önemli ve kendine has özelliği sağlık çalışanlarını şiddete uğrama açısından daha riskli hale getirmektedir. Nitekim sağlık çalışanlarına yönelik şiddeti; “şiddetin en vahşi şekli” yani bir nevi “bireysel terör” olarak gören yasama organı 15.04.2020 tarihinde TBMM’de 7243 sayılı yasayı kabul etmiştir. Konuya ilişkin bilgi stokundan hareketle “Diyarbakır ili, merkez kamu hastanelerinde görev yapan sağlık profesyonellerinin maruz kaldıkları fiziksel şiddet türlerinin demografik faktörler itibariyle dağılımını irdelemek” amacıyla bu çalışma tasarlanmıştır. Araştırma sonucunda ulaşılan bulgulara göre; çalışanların yarıdan fazlasının fiziksel şiddetin herhangi bir türüne maruz kaldığı saptanmıştır. Jel Kodu: M10 Abstract Due to the unique characteristics of health services, healthcare workers are in the more risky group in terms of encountering violence. As a matter of fact, violence against healthcare workers; Considering "the most brutal form of violence", that is, as a kind of "individual terror", the public authority adopted the law numbered 7243 in the Turkish Grand National Assembly on 15.04.2020. Based on the information stock on the subject, this study was designed in order to "examine the distribution of the types of physical violence that health professionals working in Diyarbakır city central public hospitals are exposed to in terms of demographic factors". According to the findings obtained at the end of the research; “It has been found that more than half of the employees have been subjected to any form of physical violence. Key Words: Terror and Terrorism, Individual Terror, Physical Violence, Violence in Health Jel Code: M10

Anahtar Kelimeler:

Terör, Bireysel Terör, Fiziksel Şiddet, Sağlıkta Şiddet

A RESEARCH ON THE DISTRIBUTION OF PHYSICAL VIOLENCE BY HEALTH PROFESSIONALS BY DEMOGRAPHIC VARIABLES

Its extremely important and peculiar characteristics such as the inability to delay health services in time, the necessity to be met urgently, and the cost of failure to human life make healthcare workers more risky in terms of being exposed to violence. As a matter of fact, violence against healthcare workers; Considering "the most brutal form of violence", that is, as a kind of "individual terror", the legislature adopted the law numbered 7243 in the Turkish Grand National Assembly on 15.04.2020. Based on the information stock on the subject, this study has been designed in order to “examine the distribution of the types of physical violence that health professionals working in the central public hospitals in Diyarbakır province are subjected to in terms of demographic factors”. According to the findings obtained at the end of the research; It has been found that more than half of the employees have been subjected to any form of physical violence.

Keywords:

Terror, Individual Terror, Physical Violence, Violence in Health,

PDF

___

Abdurrahmanlı, Elvin (2018) “Küreselleşme Olgusuyla Birlikte Büyüyen Terörizm”, Akademik Tarih ve Düşünce Dergisi, 5(18), ss. 586-605.
Akay, Alpaslan, Oliver Bargain, Ahmed Elsayed (2020), “Global Terror, Well-Being and Political Attitude”, European Economic Review, Vol:123, ss.1-12.
Akca N., Ali Y., Oğuz I. (2014), “Sağlık Çalışanlarına Uygulanan Şiddet: Özel Bir Tıp Merkezi Örneği”, Ankara Sağlık Hizmetleri Dergisi, Cilt 13, Sayı 1, ss. 1-12.
Akpınar, O. (2011), “Aile İçi Şiddete Maruz Kalan Kadınların Aile İçi Şiddetle Başa Çıkma Öz Yeterliği Düzeylerinin Bazı Değişkenlere Göre Yordanması”, (Doktora Tezi). Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık Bilim Dalı, İzmir.
Aktaş, Sakine Bahattin Bulduk, Hakan Orakçı (2017), “Terör Mağdurlarının Yaşadıkları Ruhsal Sorunlar”, G.O.P. Taksim E.A.H., JAREN, 3, (Ek sayı), ss. 6-9.
Annagür, B. (2010), “Sağlık Çalışanlarına Yönelik Şiddet: Risk Faktörleri, Etkileri, Değerlendirilmesi ve Önlenmesi”, Psikiyatride Güncel Yaklaşımlar, 2(2), 161-¬173.
Arıkan, K. (2019), “Sağlık Çalışanlarının Şiddete Uğrama Durumunda Beyaz Kod Vermedeki Bilgi, Tutum ve Davranışları ve Sağlık Çalışanlarının Sağlıkta Şiddeti Önleme Konusundaki Önerileri”, (Uzmanlık Tezi). Sağlık Bilimleri Üniversitesi Okmeydanı Sağlık Uygulama ve Araştırma Merkezi Aile Hekimliği Kliniği, İstanbul.
Aygen M., Yasemin A. (2014), “Elâzığ İlinde Gençlerde Şiddete Başvurma Ya Da Maruz Kalma Sıklığı, Etkileyen Faktörler Ve Öfke İle İlişkisi”, Kocaeli Tıp Dergisi, 3, ss. 8-17.
Bery, Isha, Le Berrang-Ford (2016), “Leishmaniasis, Conflict And Political Terror: A Spatio-Temporal Analysis”, Social Science-Medicine, 167, ss.140-149.
Bozdemir, N., Sevgi Ö. (2011), “Cinselliğe ve Cinsel Sağlığa Genel Bakış”, Turkısh Journal Of Famıly Medıcıne And Prımary Care (TJFMPC), www.tjfmpc.com,Vol. 5, No. 4, December, ss. 37-46.
Büyükbayram A., Hale Okçay, (2013), “Sağlık Çalışanlarına Yönelik Şiddeti Etkileyen Sosyo-Kültürel Etmenler”, Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 4(1), ss.46-53.
Cinoğlu, Arzu (2015), “Sağlık Kurumlarında Şiddet, Dönem Projesi”, Denizli: Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı Yönetim ve Organizasyon Programı, s. 2.
Çamcı, O. Kutlu Y. (2011), “Kocaeli’nde Sağlık Çalışanlarına Yönelik İşyeri Şiddetinin Belirlenmesi”, Psikiyatri Hemşireliği Dergisi. 2(1), ss. 9-16.
Çelik, Necmettin, Mehmet Karaçuka (2017), “Terör Saldırılarının Turizm Sektörü Üzerindeki Etkileri: Türkiye Öznelinde Ampirik Bir Analiz”, Ege Akademik Bakış, Cilt:17, Sayı:3, ss. 313-322.
Chappell, D., Di Martino, V (2006), Violence At Work, International Labour Organization, Third Edition, Genova.
Çilli B., Nuran A. A., Gözde K. (2019), Gebelikte Fiziksel ve Ruhsal Şiddet Durumunda Ebelik Yaklaşımı, Haliç Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 2(2), ss. 1-14.
Demirli, Aylin (2011), “Terörizm, Psikososyal Etkileri ve Müdahale Modelleri”, Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 4 (35), ss. 66-78.
Demiroğlu T., Erhan K., Emre A. (2015), “Sağlık Çalışanlarına Uygulanan Şiddet: Kilis İli Örneği”, Araştırma Yazısı, 24 (1), ss. 49-55.
Doğan, Ö. (2015), “Sağlıkta Şiddet Haberlerinin Basına Yansıması”, (Doktora Tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Halkla İlişkiler ve Tanıtım Anabilim Dalı Halkla İlişkiler Bilim Dalı, Konya.
Erkoç B., Metin Ö. (2020), “Sağlık Çalışanlarına Karşı Uygulanan Şiddet Nedenlerinin Belirlenmesine Yönelik Bir Araştırma”, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, Cilt: 13 Sayı: 69.
Gencer M. Z., E. Ağırman, S. Arıca, (2019), “İstanbul İlinde Kadına Yönelik Şiddet Sıklığı Ve Kadınların Şiddet”, Ahi Evran Medical Journal, 3(1), ss. 18-25.
Gökalp, Ö.T. (2014), “Ailenin Korunması ve Kadına Karşı Şiddetin Önlenmesine Dair Kanunda Kadın ve Şiddet”, (Doktora Tezi), Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Özel Hukuk Anabilim Dalı, İstanbul. Gümüş A. B., S. Şıpkın, Ö. Erdem (2020), “Kadına Yönelik Eş Şiddeti Yaygınlığı Ve Kadınların Baş Etme Yöntemleri”, Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 11(2), ss. 79-87.
Hinds, T. S., Giardino, A.P. (2017), Child Physical Abuse: Current Evidence, Clinical Practice and Policy Directions, USA: Springer, s.3.
Juergensmeyer, Mark, (2003), Terror In The Mind of God, Third Edition, USA, Washington Post Book World Expert’s Pick, s.10.
Kaya K., A. Eren, E. Burak Ç., Necmi Ç., Ahmet H. (2018), “Medyada Sıradanlaşan Kavram; Cinsel Şiddet”, Ahi Evran Medical Journal, Cilt 2, Sayı 1, ss. 19-20.
Koştu, Nazan (2018), “Planlı Davranış Teorisine Dayalı Kadına Yönelik Eş Şiddeti Eğitim Programının Hemşirelerin/Ebelerin Şiddet Olgularına Yönelik Yaklaşımlarına Etkisi”, Doktora Tezi, İzmir: Ege Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Halk Sağlığı Hemşireliği Anabilim Dalı, s.7.
Kuruöz, G., (2016), “Acil Serviste Hasta ve Hasta Yakınlarına Göre Sağlıkta Şiddet”, (Uzmanlık Tezi), Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi Acil Tıp Anabilim Dalı, Aydın.
Küçükcan, Talip (2010), “Terörün Sosyolojisi: Toplumsal Kökenleri Anlama İmkânı”, Uluslararası İlişkiler, 6 (24), ss. 33-54. Oktay E. Y. (2015), “Türkiye’nin ve Dünyanın Ortak Sorunu: Kadına Şiddet”, Akademik Araştırmalar Dergisi, Sayı 64, ss. 57-118.
Öztürk, Cemal, (2007),“Afet Olarak Terörizm ve Afet ve Acil Durum Yönetimi Başkanlığının Konumu, Sosyo-Ekonomik Strtejiler II: İşletme”, Editörler: Girkan Haşit, Hakkı Çiftçi, Mehmet Emin Merter, IJOPEC Publication, First Edition, İstanbul, ss. 39-50.
Polat O. (2016), “Şiddet”, Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Hukuk Araştırmaları Dergisi, Cilt 22, Sayı 1, ss.15-34. Raja, Usman, Muhammad Umer Azeem, Inam Ul Haq, Saima Naseer (2020), “Perceived Threat of Terrorism and Employee Outcomes: The Moderating Role of Negative Afectivity and Psychological Capital”, Journal of Business Reseurch, Vol: 110, ss. 316-326.
Salin, D.,(2003), “Ways of Explaning Workplace Bullying: A review Of Enabling, Motivating and Precipiating Structures and Process In The Work Environment”, Human Relations, 2003; 56(10), 1213-1232.
Schmid, Alex, Albert J.Jongman (1988), Political Terrorizm, USA: Transaction Publishers, s.1.
Sezgin, Şennur, Necmi Gündüz, Selami Sezgin (2008), “Güneydoğu Terör Olaylarının Ekonomik Sonuçları”, Akademik İncelemeler, 3(1), ss. 1-17.
Solak, Âdem, Zahir Kızmaz (2018), “Terör ve Madde Bağımlılığı”, Şiddet ve Sosyal Travmalar Uluslararası Kongre Bildiri Kitabı, Nisan 2018, Samsun, ss.1-2.
Stanko E. A., (2003), Conceptualising The Meanings of Violence, Part-1, 2, Edited by: Stanko E. A. The Meanings of Violence, New York: Routledge.
Straus, M.A., Gelles, R. J. (1988), Physical Violence in American Families, USA: Routledge, s.4.
Şar, Vedat (2017), “Savaş ve Terör Yaşantılarında Travma Sonrası Stres”, Okmeydanı Tıp Dergisi, 33 (Ek sayı), ss.114-120.
Telford, Andrew (2020), “A Climate Terrorism Assemblage? Exploring the Politics of Climate Change- Terrorism- Radicalisation Relation”, Political Geography, 79, ss. 1-20.
Townshend, Charles (2018), Terrorizm, A Very Short Introduction, UK: Oxford University Press, s. 1.
Türkiye Barolar Birliği, (2006), Türkiye ve Terörizm, Rapor, Ankara, s. 205-223.
Uğurlu, Süleyman, (2019), “Terörizmin Ekonomik Büyüme ve Sabit Sermaye Yatırımları Üzerindeki Etkisi: Türkiye Örneği”, Doktora Tezi, Erzurum Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İktisat Anabilim Dalı.
Vartia, M. (2003), “Workplace Bullying”, A study on the Work Envirounment, Wellbeingand Health. People and Work Research Reports 56, Finnish Institute of Occupational Health, 2003; 13 Helsinki.
WHO (2002), “World Report On Violence and Health”, Geneva, 2002; 5. http://apps.who.int/iris/bitstream /10665/4295/1/9241545615_eng.pdf/, E.T: 15.02.2021.
Yardımcıoğlu, D. (2018), “Türk İş Hukukunda İşyerinde Şiddet ve Uygulanacak Hukuki Yaptırımlar”, IJSHS. 2: (1), 44-160.
Yıldız Mustafa Said, (2019), “Türkiye’de Sağlık Çalışanlarına Yönelik Şiddet: Ankara İlinde Araştırma”, Hacettepe Sağlık İdaresi Dergisi, 2019; 22(1), ss. 135-156.
Zhang, Joshua, James D. Wright (2018),“Violence, Periodization and Defination of The Cultural Revolution”, Boston: Brill Publishing.