Osmanlılar cariyelik sistemi ve harem üyelerinin politik evlilikleriyle haremi siyasal iktidardan uzak tutmaya çalışmışlardır. Buna rağmen 17. yüzyılın ilk yarısındaki altı sultanın tahta çıktıklarında çocuk ya da aklen ehliyetsiz olmaları haremin müdahalesini kolaylaştırmıştır. Kadınlar saltanatı denilen süreç, Hürrem Sultan’la başlayıp, Turhan Sultan’ın bu gücünü kullanmayacağını açıklamasıyla sona ermiştir. Şehzade sancaklarının ortadan kaldırılması ve kafes sisteminin getirilmesi, padişah annesinin ve diğer şehzade annelerinin tek bir fiziksel alanda yerleşmeleri valide sultanın gücünü artırmıştır. Bütün bunların yanında, Osmanlı hanedan ailesinin yapısı ve üremeye ilişkin düzenlemeler de valide sultanın gücünü artırmıştır. Valide sultanın güçlenmesine paralel olarak kızlarağasının da gücü artmıştır. Kızlarağası, 16. yüzyılın sonlarından itibaren bir yandan büyük vakıflar yoluyla merkezin taşrayı denetiminde kritik roller üstlenmiş, diğer yandan da iktidar ve mevki elde etme mücadelesinde önemli bir aktör haline gelmiştir.

Ottomans tried to get away harem from political power by slavery system and polilitic marriage of harem memberships. However, intervention of harem eased because of sultans who ascend to throne as a infant or mental retardation in the begining of 17. century. The process of sovereignty of harem started with Hurrem Sultana and ended with Turhan Sultana who declared that she has never used this power. Abolition of province of princes and cage system caused physical concentration at sultan’s palace so all of these increasad power of sultana. İn addition to these, the power of sultana increased because of the structure of Ottoman dynasty and arrangement related with reproduction. The power of eunuch increased with parallel to the power of sultana. Eunuch committed critical role by made central control over provinces with charitable fund and in the other side he become important actor in political struggle in the end of 16. century