Mahmut ABUHANDAN, Hasan KANDEMİR, Süleyman GETER1, İbrahim Fatih KARABABA

Primer enürezis nokturnalı çocuk ve ergen hastalarda oksidatif durumun değerlendirilmesi

Amaç: Enürezis nokturna çocukluk çağında sık görülen rahatsızlıklardandır. Psiko-sosyal açıdan uygunsuz koşullara yoğun bir biçimde maruz kalan çocuklarda daha fazla görüldüğü bildirilmektedir. Bu çalışmada primer enürezis noktürnası olan çocuk ve ergenlerde oksidatif durumunun değerlendirilmesi amaçlandı. Yöntemler: Primer enürezis noktürna tanısı alan 30 hasta ile 25 sağlıklı çocuk çalışmaya alındı. Primer enürezis noktürna tanısı alan hasta grubundan çalışma başlangı- cında ve bir aylık destekleyici tedavi ile birlikte desmopresin tedavisi sonrasında alınan kanlar kontrol grubu ile serum Total Antioksidan Seviye (TAS), Total Oksidan Seviye (TOS) ve Oksidatif Stres İndeksi(OSİ) değerlerini karşılaştırmak için Erel yöntemi ile çalışıldı. Bulgular: Çalışmaya alınan primer enürezis noktürnalı hastaların ortalama TAS, TOS ve OSİ değerleri sağlıklı kontrol grubu ile karşılaştırıldı. Hastaların TOS ve OSİ değerleri istatistiksel olarak anlamlı yüksek bulunurken (p0.05). Primer enürezis noktürnalı hastaların bir aylık izlem ve tedavi sonrası TAS, TOS ve OSİ de- ğerleri karşılaştırıldığında tedavi öncesi ile tedavi sonrası arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmadı (p>0.05). Sonuç: Enürezis nokturna ile oksidatif metabolizma arasında ilişki olabileceği düşünüldü.Primer enürezis noktürnalı hastaların destekleyici tedavi ve desmopresin sonrası serum oksidan ve antioksdanlarda anlamlı bir değişiklik bulunmadı.

Evaluation of oxidative status in children and adolescent patients with primary enuresis nocturna

Objective: In this study, it was aimed to evaluate the oxidative status in children and adolescents with primer enurezis nocturna. Methods: 30 patients diagnosed with primer enurezis nocturna and 25 healthy children as control group were included in the study. Serum total oxidant status (TOS) and total antioxidant status (TAS) and oxidative stress index (OSI) were measured by the Erel method, and compared with control group. This parameters also compared in primer enuresis nocturna patients before and after supportive and desmopressin treatment. Results: TAS TOS and OSI levels of patients compared with control group. TOS and OSI levels of patients found statistically higher than controls (p<0.001), but there was not statistically significant difference between TAS levels (p>0.05). We cant find any difference for TAS TOS and OSI parameters in primer enuresis nocturna patients before and after supportive and desmopressin treatment (p>0.05). Conclusion: There is not any difference for TAS TOS and OSI parameters in primer enuresis nocturna patients before and after supportive and desmopressin treatment

PDF

___

1. American Psychiatric Association . Diagnostic and statistical manual of mental disorders, 4th edn (DSM IV). American Psychiatry Press, 1995; Washington, DC.
2. Butler RJ .Management of nocturnal enuresis. Current Paediatrics 2001;11:126-129.
3. Alpay H, Bıyıklı NK. İşeme bozuklukları. Türk Nefroloji Diyaliz ve Transplantasyon Dergisi 2003;12:122-126.
4. Dönmez O. Çocuklarda noktürnal enürezis. Güncel Pediatri 2004;2:134-136.
5. Canbulat N, Yıldız S. Enüreziste Güncel Bilgiler. Güncel Pediatri 2008;6:124-126.
6. Gümüş B, Vurgun N, Lekili M, et al. Prevalence of nocturnal enuresis and accompanying factors in children aged 7-11 years in Turkey. Acta Paediatrica 1999;88:1369-1372.
7. Oge O, Kocak I, Gemalmaz H. Enuresis: point prevalence and associated factors among Turkish children. Turk J Pediatr 2001;43:38-43.
8. Ozkan KU, Garipardic M, Toktamis A, et al. Enuresis prevalence and accompanying factors in school children: a questionnaire study from southeast Anatolia. Urol Int 2004;73:149-155.
9. Serel TA, Akhan G, Koyuncuoğlu HR, et al. Epidemiology of enuresis in Turkish children. Scand J Urol Nephrol 1997;31:537-539.
10. Ergüven M, çelik Y, Deveci M, Yıldız N. Primer enürezis nokturnada etiyolojik risk faktörleri. Türk Pediatri Arşivi 2004;39:83-87.
11. Bodur Ş, Soysal Ş. Enürezis nokturna: yalnızca bir tuvalet eğitimi sorunu mu? Surekli Tıp Eğitimi Dergisi 2005;14:165-168.
12. Çarman KB, Nuhoğlu C, Ceran O. İstanbul ili Ümraniye ilçesinde bir grup okul çocuğunda enürezis nokturna prevalansı. Türk Pediatri Arşivi 2003; 38:153-159.
13. Butler RJ: Annotation; night wetting in children: psychological aspect. J Clin Psychol Psychiatry 1998;39:453-463.
14. Butler RJ, Redfern EJ, Holland P: Childrens notions about enuresis: and the implication for treatment. Scand J Urol Nephrol 1994;163:39-57.
15. Hagglof B, Andren O, Bergstrom E, ve ark: Self-esteem before and after treatment in children with nocturnal enuresis and urinary incontinence. Scand J Urol Nephrol 1997;31:79-82.
16. Lie X, Sun Z, Uchiyama M, ve ark: Attaining nocturnal urinary control, nocturnal enuresis, and behavioural problems in Chinese children aged 6 though 16 years. J Am Acad Child Adolesc Psychiatry 2000;39:1557-1564.
17. Warzak WJ: Psychosocial implications of nocturnal enuresis. Special edition: treatment of childhood enuresis. Clin Pediatrics 1993;7:38-40.
18. Larrence DT, Twentyman CT: Maternal attributions and child abuse. J Abnorm Psychol 1983;92:449-457.
19. Erel, O. A novel automated method to measure total antioxidant response against potent free radical reactions. Clin Biochem 2004; 37:112-119.
20. Erel, O. A new automated colorimetric method for measuring total oxidant status. Clin Biochem 2005;38:1103-1111.
21. Donmez O. Cocuklarda nokturnal enurezis. Guncel Pediatri 2004;2:134136.
22. Akis N, Irgil E. Enuresis and Effective Factors. Scand J Urol Nephrol 2002;36:1999-2003.
23. Chiozza ML, Bernardinelli L. An Italian epidemiological multicentre study of nocturnal enuresis. BJU 1998;3:86- 89.
24. Ekşi A. Çocukluk ve adölesan döneminde ruhsal kökenli organik belirtiler ve davranış bozuklukları. İçinde: Neyzi O, Ertuğrul T . Pediatri II.Cilt, İstanbul: Nobel Tıp kitabevi, 1990:1469-1475.
25. Oğra MS, Ağlamış E, Yücel MÖ, ve ark. Monosemptomatik enürezis nokturnalı hastalarda tedavi ve takip sonuçlarımız. Dicle Medical Journal 2013;40:410-413.