Mustafa KORKMAZ, Cem UYSAL, Ubeydullah DURMAZ, Özgür EZİN, Özcan DEVECİ, Davut İPEK, Yılmaz PALANCİ, Nezahat AKPOLAT

Bir Üniversite Hastanesi’nde bildirimi zorunlu bulaşıcı hastalık bildirimleri ile ilgili hekimlerin bilgi düzeyleri

Amaç: Bu çalışmamızda hastanemiz de çeşitli servislerde çalışan hekimlerin bildirimi zorunlu bulaşıcı hastalıklar (BZBH)’ lar hakkındaki bilgi düzeylerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntemler: Çalışmamız bir anket çalışması olup, 2015 yılında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanelerinde akademik personel ve asistan doktorlardan oluşan 105 kişiye gönüllülük esasına bağlı olarak uygulanmıştır. Bulgular: Çalışmamıza katılan 105 gönüllü hekimin 77 (%73,3) tanesi erkek olup 28 (%26,7) tanesi kadındı. Hekimler yaş aralıklarına göre değerlendirildiğinde 24-30 yaş aralığında 63 (%60), 31- 35 yaş aralığında 21 (%20 ), 36-40 yaş aralığında 14 (%13,3), 41 yaş ve üzerinde ise toplam 7 (%6,7) hekim bulunmakta idi. Hekimlerin 90 (%85,7)’ ının BZBH’ lar hakkında kendini bilgi yönünden yetersiz hissettiğini tespit ettik. Araştırmamızda yaş grubu, cinsiyet, unvan ve hekimlik süresi ile bilgi düzeyi arasında anlamlı istatistiksel bir fark saptanmadı (p > 0,05). Çalışmamızda hekimlerin çalıştıkları birimlere göre bilgi düzeyleri karşılaştırıldığında Enfeksiyon Hastalıkları, Tıbbi Mikrobiyoloji, Göğüs Hastalıkları ve Halk Sağlığı Anabilim Dalı gibi BZBH’ lar konusunda hizmet içi eğitim alan birimlerde BZBH’ lar hakkındaki bilgilerinin diğer birimlerle karşılaştırılmasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu (p < 0,05). Sonuç: Daha uzun meslek deneyimi, unvan, yaş ve cinsiyet faktörlerinin BZBH’ lar hakkında bilgi düzeyinde etkili olmadığı ancak bu konu ile ilgilenen ve hizmet içi eğitim alan bölümlerde BZBH’ lar hakkında bilgi düzeyinin yüksek bulunması bunun eğitimle ilişkili olduğunu desteklemektedir. Hekimlerin işe giriş oryantasyon eğitimi konuları içinde ve hizmet içi alınan eğitimlerde BZBH ‘ ların öncelikli konular arasında yer alması yararlı olacaktır.

Anahtar Kelimeler:

Zorunlu bulaşıcı hastalık bildirimleri, Diyarbakır, hekimler

The comparison of Brucella gel agglutination test with other Brucella tests

Objective: In this study, it was aimed to compare the sensitivity of diagnostic tests in patients with a preliminary diagnosis of brucellosis.Methods: We have compared the serological methods, standard tube agglutination test (STA), Coombs Test (CT), Rose Bengal (RBT), and the gel centrifugation test. In patients with a preliminary diagnosis of brucellosis, subjects with a positive test result of RBT has been included in the research and other diagnostic tests STA, CT and Coombs Gel centrifugation tests were performed within the range of same titration.Results: Total 132 patient’s serums were studied. In RBT positive 92 patients’ serums, negative test results were found in 11 with STA, in 9 with CT and in 6 with gel test. While 35 patients were identified to be positive by using Brucella gel test at 1/5120 titer, no positive test results were seen with STA and CT at the same titer. Generally, CT results were one titration below the gel centrifugation test results.Conclusion: In conclusion, RBT and STA were not always adequate to determine the diagnosis of brucellosis. Low titer STA results should be supported by tests such as CT or gel centrifugation and the seroconversion must be monitored. Due to giving fast results, gel centrifugation test can be preferred in diagnosis of Brucellosis.Key words: Brucellosis, gel centrifugation, Coombs test

Keywords:

-,

PDF

___

Keskinler DÜ. Erzurum il sağlık müdürlüğü kayıtlarında yer alan bildirimi zorunlu bulaşıcı hastalıkların değerlendirilmesi.İnönü Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi 2003;10:77-81.
Bayazıt Y. Türkiye’de bulaşıcı hastalıklar bildirim sistemi. Türk Hij Den Biyol Derg 2005;62:73-76.
İbrahim İE, Uçku R. Bir üniversite hastanesi bildirimi zorunlu bulaşıcı hastalık bildirimlerinin değerlendirilmesi (2005-2008). DEÜ Tıp Fakültesi Dergisi 2012;26:1-7.
T.C. Umumi Hıfzıssıhha Kanunu. 24.04.1930/1593 R.G. Tarihi:06.05.1930
R.G. Sayısı:1489. Ulaşılabileceği adres: http://www.tbmm.gov.tr/tutanaklar/KANUNLAR_KARARLAR/kanuntbmmc056/kanuntbmmc056/kanuntbmmc05601627.pdf Erişim Tarihi: 14.05.2015
T.C. Sağlık Bakanlığı. Temel Sağlık Hizmetler Genel Müdürlüğü. Bulaşıcı Hastalıkların İhbarı ve Bildirim Sistemi Yönergesi. 22.10.04/1534 sayılı Genelge, R.G. tarihi: 01.01.2005. Ulaşılabileceği adres: http://thsk.saglik.gov. tr/Dosya/mevzuat/yonergeler/bulasicibildirimyonerge.pdf Erişim Tarihi: 14.05.2015
Akın L. Türkiye’de cinsel yolla bulaşan enfeksiyonların epidemiyolojisi. Türkiye Klin Tıp Bilim Derg 2006;26:655-665.
Şahin TK, Kara F. Bildirimi zorunlu bulaşıcı hastalıkların Selçuk Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi’nden bildirim durumu. VI. Ulusal Halk Sağlığı Günleri: Türkiye’de 2000’e Doğru Bulaşıcı Hastalıklar Sorunu. Malatya 1999.
Doyle TJ, Glynn MK, Groseclose SL. Completeness of notifiable
infectious disease reporting in the United States: An analytical literature review. Am J Epidemiol 2002;155:866-874.
Durusoy R, Karababa AO. Sağlık Bakanlığı eğitim hastaneleri
bulaşıcı hastalıkları daha yüksek oranda bildiriyor.Türk Hijyen ve Deneysel Biyoloji Dergisi 2010;67:1-12.
WHO. Communicable Diseases 2000. 1. Basım. Cenevre:WHO 2000.
Durusoy R. Laboratuvarların bulaşıcı hastalık sürveyansında
doğrudan rolü, farklı ülke örnekleri ve Türkiye için öneriler. Türk Hijyen ve Deneysel Biyoloji Dergisi 2010;67:139-151.
Basar P, Beser E, Ergin F, Yavas K. Aydın ilinde bazı önemli
bulaşıcı hastalıkların beş yıllık süreçte değişimleri. TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni 2004;3:265-270.
Durusoy R. The direct cost of hepatitis A in Izmir Dr. Beh-
çet Uz Pediatric Hospital in 1999. International Public Health
Congress: “Health 21 in Action” İstanbul 2000.
Durusoy R, Kantar M. Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi’nde bulaşıcı hastalık bildirimlerini geliştirmek için
laboratuvar tanılarının kullanımı ve bulaşıcı hastalıklar bildirim
komitesinin rolü. Ege Tıp Dergisi 2009;48:109-118.