Bir Üniversite Hastanesi Çocuk Psikiyatrisi Polikliniğinde Değerlendirilen Suça Sürüklenen Çocuklar

Amaç: Ülkemizde ve dünyada ergenlerle ilgili adli davalar gün geçtikçe artmakta, çocuk psikiyatristleri ve adli tıp hekimleri adli ve mesleki anlamda daha çok bilgi ve tecrübe gereksinimi duymaktadır. Erkek çocuk ve ergenlerde, saldırgan davranışlar ve suça sürüklenmenin daha sık olduğu farklı çalışmalarda gösterilmiştir. Çalışmamızın amacı; adli makamlarca Türk Ceza Kanunu (TCK) 31 ve 32 maddeleri gereğince çocuk psikiyatrisi polikliniğine getirilen çocukların psikiyatrik muayenelerini yaparak tanı, sosyodemografik veriler, suçun niteliği ve suça iten riskleri belirlemektir. Ek olarak hazırlanan raporların incelenmesi de amaçlanmaktadır. Yöntemler: Araştırma, hastanemiz etik kurulundan onay alındıktan sonra, Haziran 2017- Kasım 2018 tarihleri arasında Çocuk psikiyatrisi polikliniğine adli psikiyatrik muayene amacıyla getirilen, işlendiği iddia edilen suçun hukuki anlam ve sonuçlarını algılama ve davranışlarını yönlendirme yeteneğinin gelişip gelişmediği veya akıl hastalığı sorulan suça sürüklenen 107 çocuğun geriye dönük dosyaları incelenerek düzenlenmiştir. Bulgular: Çalışmaya alınan çocuklarda erkek cinsiyet, okulu bırakma oranları, madde kullanımı, dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu (DEHB), davranış bozukluğu varlığının ve sosyoekonomik düzeyin düşüklüğününyüksek olduğu tespit edildi. En sık işlenen suç hırsızlıktı (% 37,3), bunları sırasıyla terör (%25,2), yaralama (%17,8), cinsel istismar (%15) ve uyuşturucu (%4,7) suçları izliyordu. 107 çocuktan 27’sinde (%31,8) işledikleri fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılama veya bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin yeterince gelişmediği, 20 (%23,5) çocukta işledikleri fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algıladığı bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin geliştiği, 38 (%44,7) çocukta işledikleri iddia edilen fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algıladığı ancak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin yeterince gelişmediği tıbbi kanaatine varıldı. 6 çocukta akıl hastalığı mevcudiyeti nedeniyle TCK 32. madde gereğince fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılama ve davranışlarını yönlendirme yeteneğinin yeterince gelişmediği, yine 6 çocukta ise akıl hastalığının mevcut olmadığı tıbbi kanaatine varıldı. Sonuç: Suça sürüklenen çocukların genel özelliklerinin ve risk faktörlerinin bilinmesi, sosyal, kültürel ve ekonomik ihtiyaçlarının karşılanması sonuç olarak bu davranışların önlenmesi ve gerekli tedbirlerin alınmasına katkıda bulunabilmesi açısından önem arz etmektedir.

Children Drawn to Crime Assessed in Children's Psychiatry Outpatient Clinic of a University Hospital

Objective: Judicial cases related to adolescents in Turkey and the world are increasing day by day, and child psychiatrists and forensic physicians need more knowledge and experience in forensic and professional terms. It has been shown in different studies that aggressive behavior and crime is more frequent in boys and adolescents. The aim of this study is to determine the diagnosis, sociodemographic data, the nature of the crime and the risks that push against the crime by making the psychiatric examinations of the children brought to the child psychiatry outpatient clinic according to Turkish Criminal Law (TCL) 31 and 32 by the judicial authorities. It is also aimed to examine the reports prepared in addition. Method: The study was designed to examine the retrospective files of 107 children who were admitted to Child and Adolescent Mental Health and Diseases Outpatient Clinic between 2017-June and November 2018 under the scope of TCK 31 and 32 for forensic psychiatric examination after the approval of the ethics committee of our hospital. Results: Male gender, dropout rates of school, substance use, attention deficit and hyperactivity disorder (ADHD), presence of behavior disorder and low socioeconomic status were found in the children included in the study. The most common crime was theft (37.3%), followed by terror (25.2%), wounding (17.8%), sexual abuse (15%) and drug (4.7%) crimes respectively. It has been determined that the ability to perceive the legal meaning and the consequences of the crime, which is claimed to be committed and to direct the behaviors related to this act, has not developed sufficiently in 77% of the cases. Conclusion: Knowing the general characteristics and risk factors of the children who are involved in crime and meeting their social, cultural and economic needs are important in order to prevent these behaviors and contribute to taking necessary measures.

PDF

___

1. Plattner B, Giger J, Bachmann F, et all. Psychopathology and offense types in detained male juveniles. Psychiatry Res. 2012; 198: 285–90.
2. Çocuk Koruma Kanunu T.C. Resmi Gazete. 15 Temmuz 2005 sayı: 25876.
3. Bülbül S, Doğan S. Suça Sürüklenen Çocukların durumu ve Çözüm Önerileri. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi. 2016; 59: 31-6.
4. Şişmanlar ŞG, Biçer Ü, Coşkun A. Adli Psikiyatri. Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Temel Kitabı. FÇ Çetin, A Coşkun, E İşeri ve ark. (Ed), Ankara, Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Derneği 2008; 770-81.
5. Hunnikin LM, Wells AE, Ash DP, et all. The nature and extent of emotion recognition and empathy impairments in children showing disruptive behaviour referred into a crime prevention programme. Eur Child Adolesc Psychiatry. 2019
6. Köse S, Aslan Z, Başgül Ş.S, et all. Bir eğitim ve araştırma hastanesi çocuk psikiyatrisi polikliniğine yönlendirilen adli olgular. Anadolu Psikiyatri Derg. 2011; 12: 221-25
7. Kurtuluş A, Salman N, Günbet G, et all. Denizli İlinde 12-15 Yaş Arasındaki Suça Sürüklenen Çocukların Sosyodemografik Özellikleri. Pamukkale Tıp Dergisi. 2009; 2: 8-14
8. Mulder E, Brand E, Bullens R, et all. Risk Factors for Overall Recidivism and Severity of Recidivism in Serious Juvenile Offenders. Int J Offender Ther Comp Criminol. 2011; 55: 118-35.
9. Eyüboğlu M, Eyüboğlu D. Suça Sürüklenen Çocuklarda Psikiyatrik Bozukluklar, Sosyodemografik Özellikler ve Risk Faktörleri. Turkish J Clinical Psychiatry. 2018; 21: 7-14.
10. Tural-Hesapçıoğlu S, Yeşilova H. Muş’ta çocukergenlerde adli psikiyatrik değerlendirme: Suçu önlemeye bir bakış. Adli Tıp Dergisi. 2012; 26: 171-79.
11. Göker Z, Tural-Hesapçıoğlu S, Sarp KS, et all. KTÜ Tıp Fakültesi çocuk-ergen ruh sağlığı ve hastalıkları polikliniğine son iki yılda başvuran adli olguların değerlendirilmesi. Adli Tıp Dergisi. 2006; 20: 1-5.
12. Tisak MS, Tisak J, Baker ER, et all. Relations among victimization, witnessing, and perpetration of aggression: impact of gender among youth offenders. J Interpers Violence. 2016; 25: 1-26.
13. Hopkins T, Clegg J, Stackhouse J. Young offenders’ perspectives Disord 2016; 51: 95-109.
14. Snowling MJ, Adams JW, Bowyer-Crane C, et all. Levels of literacy among juvenile offenders: the incidence of specific reading difficulties. Crim Behav Ment Health. 2000; 10: 229-41.
15. Church WT, Tomek S, Bolland KAY, et all. A longitudinal examination of predictors of delinquency: an analysis of data from the mobile youth survey. Child Youth Serv Rev. 2012; 34: 2400-408.
16. Oldehinkel AJ, Hartman CA, De Winter AF, et all. Temperament profiles associated with internalizing and externalizing problems in preadolescence. Dev Psychopathol. 2004; 16: 421-40.
17. Loeber R, Pardini D. Neurobiology and the development of violence: common assumptions and controversies. Phil Trans R Soc. 2008; 363: 2491-503.
18. Barkley RA, Fischer M, Smallish L, et all. Young adult follow-up of hyperactive children: antisocial activities and drug use. J Child Psychol Psychiatry. 2004; 45: 195- 211.
19. Farrington DP. Predictors, causes and correlates of male youth violence. M Tonry, M Moore (Eds.), Youth Violence, Chicago: University of Chicago Press 1998, p.421-75.
20. Schubert CA, Mulvey EP, Glasheen C. Influence of mental health and substance use problems and criminogenic risk on outcomes in serious juvenile offenders. J Am Acad Child Adolesc Psychiatry. 2011; 50: 925-37.
21. Vermeiren R, Colins OF, Popma A, et all. Forensic child, adolescent and transitional psychiatry. Tijdschr Psychiatr. 2015; 57: 881-5.
22. Beaver KM, Shutt JE, Boutwell BB, et all. Genetic and environmental influences on levels of self-control and delinquent peer affiliation: results from a longitudinal sample of adolescent twins. Crim Justice Behav. 2009; 36: 41-60.
23. Schraiber LB, D’Oliveira AF, Couto MT. Violence and health: recent scientific studies. Rev Saude Publica. 2006; 40: 112-20.
24. Kızmaz Z. Öğrenim düzeyi ve suç: suç okul ilişkisi üzerine sosyolojik bir araştırma. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 2004; 14: 291-319.
25. Nasıroğlu S, Semerci B. Mental problems and sociodemographic characteristics in children driven to committing crimes and the preparation of forensic reports. Psychiatry and Clinical Psychopharmacology. 2017; 27: 132-38.
26. Güler G, Yenilmez Ç, Balcı YG, et all. Çocuk Suçluluğunda Sosyodemografik Özellikler. Klinik Adli Tıp. 2001; 1: 69-80.
27. Kurtuluş A, Salman N, Günbet G, et all. Denizli ilinde 12-15 yaş arasındaki suça sürüklenen çocukların sosyodemografik özellikleri. Pamukkale Tıp Dergisi. 2009; 2: 8-14.
28. Hawkins, J. David Herrenkohl, Todd Farrington, et all. A review of predictors of youth violence. 1998.