Osmanlıların kendi coğrafyalarına yaptıkları seyahatler ve kaleme aldıkları seyahatnamelerde kendi coğrafyalarına dair değerlendirmeleri, son yıllarda tarihçilerin yoğun ilgisini çekmektedir.1 Bu seyahatnameler, daha ziya-­‐‑ de İmparatorluğun farklı etnisitelerinin birbirlerini nasıl gördükleri sorusu üzerinden değerlendirilmekte olup bu eserler üzerine yapılan çalışmalarda post-­‐‑kolonyal soruların etkisi büyüktür. Edward Said’in oryantalizm tezinden esinlenen bu çalışmalar, Osmanlı Devleti’ni, on dokuzuncu yüzyılın sömürgeci imparatorluklarıyla karşılaştıran literatürün önemli bir parçasını oluşturmak-­‐‑tadır. 2 Geçtiğimiz Şubat ayında, İsmail Kara ve Yusuf Çağlar tarafından yayına hazırlanan Ahmet Selahaddin Bey’in Surre alayı hatıraları, bu konuda literatür-­‐‑ deki tartışmalara yeni boyutlar getirebilecek dikkate değer bir katkı sunmaktadır.