Aliye Özenoğlu, Hatice KUMCAĞIZ, Serdal UĞURLU, İlknur Aydın AVCI

Tip 2 diyabetes mellituslu hastalarda bunaltı düzeyleri ve stresle başetme

Amaç. Diyabetes mellitus kronik olarak seyreden metabolik bir hastalıktır. Bu nedenle diyabet hastaları ile çalışan sağlık personeli, hastanın yaşam kalitesi ve hastalığının kontrolünde oldukça önemli olan stres ve durumluk-sürekli bunaltı düzeyini bilmesi ve hastaya yönelik girişimlerinde bu doğrultuda planlama yapması. Yöntem. Tanımlayıcı, kesitsel araştırma ilkelerine göre çalışma; 15 Ocak-15 Haziran 2008 tarihleri arasında Diyabetle Yaşam Derneği Samsun Şubesi'ne kayıtlı olan Tip 2 diyabet hastaları ile yapılmıştır. Sosyodemografik değişkenler ile Durumluk-Sürekli Kaygı Envanteri ve Stresle Başa Çıkma Ölçeği kullanılmıştır. Bulgular. Hastaların eğitim düzeylerine göre Stresle Başa Çıkma Ölçeği'nin "Sorunla Uğraşmaktan Kaçınma" alt boyutunda ilköğretim düzeyi (x=29,97) en yüksek seviyede bulunurken, eğitim seviyesi yükseldikçe anlamlı derecede düştüğü görülmüştür (F=5,900; p

Anxiety levels in patients with type 2 diabetes mellitus and coping with stress

Aim. Diabetes mellitus is metabolic diseases with a chronic course. Therefore, health workers working with diabetes patients should be informed about the life quality, stress and state and trait anxiety levels of the patients. The aim of this investigation was to evaluate the state and trait anxiety level and status of coping with stress in patients with type 2 diabetes. Methods. This descriptive and cross sectional study was carried out with type Diabetes patients registered with Samsun Branch of life with Diabetes Association between January 15 and June 15 2008. In the evaluation of relation with socio demographic variables, state and trait anxiety inventory and coping with stress scale was used Results. In the ‘Avoiding working with problem' subscale of coping with stress scale, the score of the primary school graduates were found to be highest (x=29.97) whilst score decreased significantly as education level increased (F=5.900; p

PDF

___

1. Yılmaz C, Yılmaz M. T, İmamoğlu T (Editör): Diabetes Melitus 2000. Gri Tasarım, İstanbul, 2000.
2. Ocakcı A. Insüline Bağimlı Diabetes Mellitus ve Hemşirelik İzlemi. Hemşirelik Forumu-Diyabet Özel Sayısı 1999; 2: 42-6.
3. Turhan H. Tip 2 Diabetes Mellitus’lu Hastalarda Tedavi Şekline ve Hastalık Süresine Göre Depresyon ve Anksiyete. Yayınlanmamış Tıpta Uzmanlık Tezi 2007. Sağlık Bakanlığı Taksim Eğitim ve Araştırma Hastanesi Aile Hekimliği Birimi. İstanbul.
4. İmamoğlu Ş (Editör): Diabetes Mellitus 2006. Deomed Medikal Yayıncılık. 1. Basım, İstanbul, 2006.
5. Laakso M. Tip 2 diyabetin epidemiyolojisi ve tanısı. Tip 2 Diyabet. (Editör, Barry J.Goldstein, Dirk Müler-Wieland. Çeviri Editör. Akman AC). 1. Baskı. İstanbul: AND Danışmanlık, Eğitim, Yayıncılık ve Organizasyon Ltd. Şti. 2004.
6. Schwartz MS, Chadha A. Type 2 Diabetes Mellitus in Childhood: Obesity and Insulin Resistance. J Am Osteopath Assoc 2008; 108: 518-24.
7. Ceriello A, Colagiuri S, gerich J, Tuomiletho J. Guideline for management of postmeal glucose. Nutrition, Metabolism and Cardiovascular Diseases 2008; 18: 17-33.
8. Rosenzweig JL, Ferrannini E, Grundy SM, Haffner SM, Heine RJ, Horton ES, Kawamori R; Endocrine Society. Primary prevention of cardiovascular disease and type 2 diabetes in patients at metabolic risk: an endocrine society clinical practice guideline. J Clin Endocrinol Metab. 2008; 93: 3671-89.
9. Wang MY, Tsai PS, Chou KR, Chen CM. A systematic review of the efficiacy of non-pharmacological treatments for depression on glycaemic control in type 2 diabetics. J Clin Nursing 2008; 17: 2524-30.
10. Öngider N. Kronik Fiziksel Hastalığı Olan Kişilerde Umutsuzluk ve Yaşamı Sürdürme Nedenlerinin İncelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi 1997; Ege Üniversitesi, İzmir.
11. Şahin H N (Editör). Stresle Başa Çıkma Olumlu Bir Yaklaşım. Sistem Yayıncılık. Türk Psikologlar Derneği Yayınları, Yayın no: 46. 2. Basım. İstanbul 1995.
12. Baltaş A. ve Batlaş Z. Stres ve Başa Çıkma Yolları. İstanbul: Remzi Kitabevi. 2000
13. Güçlü N. Stres Yönetimi. Gazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 2001; 21: 91-109.
14. Cüceloğlu D. İnsan ve Davranışı. Psikolojinin Temel Kavramları. Remzi Kitabevi, İstanbul, 1994.
15. Özer K. Kaygı. Sistem Yayıncılık, Yayın No: 325. 1. Basım. İstanbul 2002.
16. Şirin A, Kavak O ve Ertem G. Doğumhane Stajına Çıkan Öğrencilerin Durumluk-Sürekli Kaygı Düzeylerinin Belirlenmesi. Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi 2003; 7: 27-32.
17. Aydemir Ömer ve Köroğlu Ertuğrul (Editör). Psikiyatride Kullanılan Klinik Ölçekler. Ankara: Hekimler Yayın Birliği. 2000; 153-61.
18. Türküm AS. “Stresle Başa Çıkma Ölçeğinin Geliştirilmesi: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışmaları”. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi 2002; 2: 25-34.
19. Groot M, Anderson R, Freedland K, Clouse R, Lustman P. Association of depression and diabetes complications: a meta-analysis. Psychosom Med 2001; 63: 619-30.
20. Lyod CE, Dyert PH, Barnett AH. Prevalence of symptoms of depression and anxiety in a diabetes clinic population. Diabet Med 2000; 17: 198-202.
21. Peyrot M, Rubin RR. Levels and Risk of Depression and Anxiety Symptomatology Among Diabetic Adults. Diabetes Care 1997; 20: 85–90.
22. Bahar A. “Diabetes Mellituslu Hastaların Anksiyete ve Depresyon Düzeylerinin Belirlenmesi”. Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi 2006; 1: 3-16.