Dilbilimciler teradüfü; "farklı lafızları değişik dillere dönüştürmeksizin ve söylenen lafızlar arasında fonetik bir yakınlık olmaksızın, tek bir mana için kullanılan kelimelerdir" şeklinde tarif etmişlerdir. Ancak bazıları bu yaklaşımın aksini söylemişler, dolayısıyla bu çeşitliliği de dilsel duyurnun kaybı, kasdedilen anlamı belirleyememe, lafızları sınırlandırmamaveya ger<>ksiz birziyadelik saymışlardır. Bazı dilbilimciler ise An~p dilindeki bu olguyu zenginliğin delııı, kullanabiliriilik yeteneği ve dilin üstün bir meziyeti kabul etmişlerdir. 

Dilbilimciler teradüfü; "farklı lafızları değişik dillere dönüştürmeksizin ve söylenen lafızlar arasında fonetik bir yakınlık olmaksızın, tek bir mana için kullanılan kelimelerdir" şeklinde tarif etmişlerdir. Ancak bazıları bu yaklaşımın aksini söylemişler, dolayısıyla bu çeşitliliği de dilsel duyurnun kaybı, kasdedilen anlamı belirleyememe, lafızları sınırlandırmamaveya ger<>ksiz birziyadelik saymışlardır. Bazı dilbilimciler ise An~p dilindeki bu olguyu zenginliğin delııı, kullanabiliriilik yeteneği ve dilin üstün bir meziyeti kabul etmişlerdir.