Türkiye Türkçesinde Tekrarlı Bağlaçların Oluşturduğu Bağlama Gruplarının Söz Dizimindeki Kullanımları Üzerine

: Bağlama grupları tamlayan tamlanan ilişkisi bulunmayan biçimsel bir kelime grubu olarak sözdizimi içinde isim sıfat ve zarf olarak kullanılmaktadır Bağlama grupları bazı kaynaklarda yapısı ve birliği en zayıf olan ve unsurları ayrılabilen bir kelime grubu şeklinde değerlendirilmiştir Bu değerlendirmeler aynı zamanda bağlama grubunun esnekliğini de göstermektedir Bu esneklik söz dizimi içinde daha çok …de …de hem… hem… ne… ne gibi tekrarlı bağlaçların oluşturduğu bağlama gruplarında ortaya çıkmaktadır Tekrarlı bağlaçların oluşturduğu yapıların bazı kullanımları cümlenin yapısını da etkilemektedir Bu çalışmada genel olarak Türkiye Türkçesinde bağlama grubuyla ilgili değerlendirmelere yer verildikten sonra tekrarlı bağlaçların oluşturduğu bağlama gruplarının kelime gruplarında ve cümledeki kullanımları ele alınmıştır Anahtar Kelimeler: Bağlaç bağlama grubu sözdizimi

Anahtar Kelimeler:

Bağlaç, bağlama grubu, sözdizimi

Türkiye Türkçesinde Tekrarlı Bağlaçların Oluşturduğu Bağlama Gruplarının Söz Dizimindeki Kullanımları Üzerine

: Not having modifier and modified relationship coordinators are used morpholexically as nouns adjectives and adverbs In some studies coordinators have been regarded as the weakest form in language This assessement of coordinators implies that corrdinators are flexible to some extent This flexibility emerges in coordinators denoting repetition such as both and neither nor either or Some uses of structures of repetitive coordinators affect structure of senteces as well This study aims to examine uses of coordinators in word classes and sentences subsequent to assessing coordinators in Turkey Turkish in a general sense Key Words: Conjunction connection group syntax

PDF

___

Atabay, Neşe, Sevgi Özel, İbrahim Kutluk (2003), Sözcük Türleri, İstanbul, Papatya Yayıncılık.
Banguoğlu, Tahsin (1990), Türkçenin Grameri, Ankara, TDK Yayınları: 528.
Bozkurt, Fuat (1995), Türkiye Türkçesi, İstanbul, Cem Yayınevi.
Demir, Nurettin, Emine Yılmaz (2003), Türk Dili El Kitabı, Ankara, Grafiker Yayınları.
Dizdaroğlu, Hikmet (1976), Tümcebilgisi, TDK Yayınları.
Ediskun, Haydar (1996), Türk Dilbilgisi, İstanbul, Remzi Kitabevi.
Ergin, Muharrem (2004), Türk Dil Bilgisi, İstanbul, Bayrak Basım/Yayım/Tanıtım.
Gencan, Tahir Nejat (2001), Dilbilgisi, Ankara, Ayraç Yayınevi.
Karahan, Leyla (2004), Türkçede Söz Dizimi, Ankara, 7. Baskı, Akçağ Yayınları.
Korkmaz, Zeynep (2003a), Gramer Terimleri Sözlüğü, Ankara, TDK Yayınları: 575.
…………………..(2003b), Türkiye Türkçesi Grameri (Şekil Bilgisi), Ankara, TDK Yayınları: 827.
Kükey, Mahzar (2003), Türkçenin Dilbilgisi 2, Samsun, Cem Ofset.
Özmen, Mehmet (1996), “Bir Eksiltili Cümle Tipi Üzerine”, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt: 4, Sayı:4,71-82.s.
Şimşek, Rasim (1987), Örneklerle Türkçe Sözdizimi, Trabzon.
Topaloğlu, Ahmet (1989), Dil Bilgisi Terimleri Sözlüğü, İstanbul, Ötüken Yayınları.
YK: Yazım Kılavuzu, Türk Dil Kurumu, 2005, Ankara.
ÖRNEK CÜMLELERİN ALINDIĞI ESERLER:
Bİ: Biz İnsanlar, Peyami Safa, Ötüken Yayınları, 1998, 12. Baskı, İstanbul.
Der: Dergilerde, Nurullah Ataç, Yapı Kredi Yayınları, 2000, İstanbul.
GG/SS: Günlerin Getirdiği / Sözden Söze, Nurullah Ataç, Yapı Kredi Yayınları, 2000, 3. Baskı, İstanbul.
KD/A: Karalama Defteri / Ararken, Nurullah Ataç, Yapı Kredi Yayınları, 2000, 3. Baskı, İstanbul.
MK: Mavi ve Kara, Sabahattin Eyuboğlu, Çağdaş Yayınları, 1996, 5. Baskı, İstanbul.
OM/PC: Okuruma Mektuplar / Prospero ile Caliban, Nurullah Ataç, Yapı Kredi Yayınları, 1999, İstanbul.
ŞF: Şehir Fotoğrafları, Beşir Ayvazoğlu, Ötüken Yayınları, 1997, İstanbul.