Lise 3. sınıf öğrencilerinin arkadaşlık ilişkilerinin bazı değişkenlere göre incelenmesi

Bu araştırmanın amacı, lise 3. sınıf öğrencilerinin arkadaşlık ilişkilerini bazı değişkenlere göre incelemektir. Bu çalışma, 2005-2006 eğitim-öğretim yılında Adana İli Seyhan İlçe’sinde bulunan altı genel liseden toplam 532 öğrenci ile yapılmıştır. Araştırmanın verileri “Arkadaş İlişkileri Anketi” ile toplanmıştır. Verilerin analizinde frekans, yüzde ve kay kare tekniği kullanılmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, öğrencilerin arkadaş sayılarının çoğunluğunun 10’dan fazla olduğu; erkeklerin kızlara göre daha fazla arkadaşa sahip olduğu ortaya çıkmıştır. Öğrencilerin yakın arkadaş sayısının çoğunun iki ile dört arasında olduğu ve erkeklerin yakın arkadaş sayısının kızlardan daha yüksek olduğu görülmüştür. Öğrencilerin çoğunun karşı cinsten arkadaşı olduğu ve arkadaşlarıyla genellikle okuldadershanede tanıştıkları görülmüştür. Karşı cinsten romantik bir ilişkisinin olmadığını belirten öğrencilerin sayısı, olduğunu belirtenlerden daha yüksektir. Öğrencilerin arkadaşlarıyla yaşadığı anlaşmazlık konularında ilk sırayı “farklı dünya görüşüne sahip olma” almaktadır. Öğrencilerin çoğunluğu yakın arkadaşlarıyla olan ilişkilerinden memnundur ve arkadaşlarında tercih ettiği özelliklerin başında “sırdaş ve güvenilir olma” gelmektedir. Öğrencilerin yarısından fazlası ailelerinin arkadaşlık ilişkilerine müdahale ettiğini belirtmiştir. Arkadaşlık ilişkilerinde erkeklere göre kızların ilişkilerine daha fazla müdahale edildiği ve bu müdahalenin çoğunlukla anne tarafından yapıldığı ortaya çıkmıştır.

PDF

___

Alberta, Canada Social Studies Curriculum (2005). http://www.education.gov.ab.ca/k_12/curriculum/bySubject/social/default.asp adresinden 5. 02. 2007 tarihinde alınmıştır.
Aykaç, N. & Başar, E. (2005). İlköğretim sosyal bilgiler dersi eğitim programının değerlendirilmesi. Eğitimde yansımalar VIII. Yeni ilköğretim programlarını değerlendirme sempozyumu (14-16 Kasım 2005 Kayseri). Ankara: Sim Matbaası.
Canerik, H. (2005). Sosyal bilgiler programı ve öğretimi. İlköğretim sosyal bilgiler dersi eğitim programının değerlendirilmesi. Eğitimde yansımalar VIII. Yeni ilköğretim programlarını değerlendirme sempozyumu (14-16 Kasım 2005 Kayseri). Ankara: Sim Matbaası.
Hertzberg, H. W. (1981). Social studies reform 1880-1980. Boulder: Social Science Education Consortium, Inc.
Barr, R. D. ; Barth, S. L. & Shermis, S. S. (1977). Defining the social studies. Bulletin 51. Washington DC.: National Council for the Social Studies.
Doğanay, A. (2004). Sosyal bilgiler eğitiminin genel amaçları ne olmalıdır? Tebliğler: I. Sosyal bilimler eğitimi kongresi. (15-17 Mayıs 2003 İzmir). Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı Yayınları.
History-social science framework for Californis Public Schools (2005). http://www.tki.org.nz/r/socialscience/curriculum/index_e.php adresinden 6. 02. 2007 tarihinde alınmıştır.
Kıroğlu, K. (Editör). (2006). Yeni ilköğretim programları. Ankara: PegemA Yayınları.
Michigan Department of Education (1998). Authentic assessment of social studies. http://www.michigan.gov/documents/MI_Auth_12350_7.AssmtMan.pdf adresinden 06.02 . 2007 tarihinde alınmıştır.
Moroz, W. & Reynolds, P. (2000). Teaching and learning in primary society & environment. Western Australia: Mastec Publication.
Newmann, F. M. & Wehlage, G. G. (1993). Five standards of authentic instruction. Educational Leadership, 50(7), 8-12.
NCSS (1993 January;February). The Social Studies Professional. Washington DC: National Council for the Social Studies.
NCSS (1994). Curriculum standards for social studies: Expectations of excellence. Washington DC: National Council for the Social Studies.
NCSS (1992). A vision of powerful teaching and learning in the social studies. Building social understanding and civic efficacy. Position statement. Washington DC: : National Council for the Social Studies.
Louisiana Council for the Social Studies (1993). The Status of social studies in Louisiana schools. ERIC document no: ED 369710.
Parker, W. C. (2001). Social studies in elementary education. Eleventh edition. Upper Saddle River, New Jersey: Merrill Prentice Hall.
Parker, W. C. & Jarolimek, J. (2005). A sampler of curriculum standartds for social studies. Expectations of excellence. NCSS. Upper Saddle River, New Jersey: Merrill Prentice Hall.
Oliva, P. F. (2005). Developing the curriculum. Sixth edition. Boston: Pearson Education, Inc.
Seif, Elliott (2003). Social studies revivede. Educational Leadership, 61(4), 54-60. Social Studies in the New Zealand Curriculum (1997). http://www.tki.org.nz/r/socialscience/curriculum/index_e.php adresinden 6. 02. 2007 tarihinde alınmıştır.
Varış, F. (1988). Eğitimde program geliştirme: Teori ve teknikler. Dördüncü baskı. Ankara: A.Ü. Eğitim Fakültesi Yayınları.