Tasavvuf Klasiklerinde Sohbet ve Uhuvvetin Temel İlkeleri

Tasavvuf, bazı sûfîlere göre, bütünüyle âdâbdan oluşmaktadır. Bundan dolayıdır ki kişinin çevresi ve rabbi ile olan ilişkilerini düzenleyen âdâb kuralları tasavvuf edebiyatında önemli bir yer teşkil etmiştir. Tasavvuf klasikleri incelendiğinde ibadetler, sefer, konaklama, eşler arası ilişkiler, semâ, temizlik, yeme, içme, giyim kuşam, misafir ağırlama gibi pek çok konuda edeblere yer verildiği görülmektedir. Sohbet ve kardeşliğin âdâbı da bu kaynaklarda üzerinde durulan önemli bir mevzudur. Sohbet kavramı, Tasavvufta bir yandan bireyler arasındaki sevgi ve anlayış temelli birliktelik anlamındaki arkadaşlığı, diğer taraftan da dînî ve dünyevî konuların konuşulduğu ortamları ifâde etmektedir. Esas itibariyle tasavvufî eğitim, Hz. Peygamber ile ashabı arasındaki ilişki örnek alınarak sohbet metoduna dayandırılmış, mürşid ile mürid arasındaki bilgi ve edeb aktarımı birlikte yaşama suretiyle gerçekleşmiştir. Dolayısıyla mürid ile mürşid arasındaki ilişkinin sınırları ve edebleri de ayrıntılı bir şekilde kaynaklarda ele alınmıştır. Öte yandan müridin kendi seviyesindeki kimselerle arkadaşlık ve din kardeşliği âdâbı da temel bazı ilke ve esaslar tespit edilerek düzenlenmiştir. Bu bağlamda klasikleşmiş tasavvuf kaynaklarında kimlerle arkadaşlık edileceği, arkadaşlığın gayesi, şekli ve ihvân ile olan muamelelerde esas alınması gereken usule dair geniş malumat bulmak mümkündür. Bu çalışmada sohbet ve ihvân kavramları çerçevesinde mutasavvıfların birbirleriyle ve toplum ile olan ilişkilerine dair tespitler yapılacaktır.

Tasavvuf, bazı sûfîlere göre, bütünüyle âdâbdan oluşmaktadır. Bundan dolayıdır ki kişinin çevresi ve rabbi ile olan ilişkilerini düzenleyen âdâb kuralları tasavvuf edebiyatında önemli bir yer teşkil etmiştir. Tasavvuf klasikleri incelendiğinde ibadetler, sefer, konaklama, eşler arası ilişkiler, semâ, temizlik, yeme, içme, giyim kuşam, misafir ağırlama gibi pek çok konuda edeblere yer verildiği görülmektedir. Sohbet ve kardeşliğin âdâbı da bu kaynaklarda üzerinde durulan önemli bir mevzudur. Sohbet kavramı, Tasavvufta bir yandan bireyler arasındaki sevgi ve anlayış temelli birliktelik anlamındaki arkadaşlığı, diğer taraftan da dînî ve dünyevî konuların konuşulduğu ortamları ifâde etmektedir. Esas itibariyle tasavvufî eğitim, Hz. Peygamber ile ashabı arasındaki ilişki örnek alınarak sohbet metoduna dayandırılmış, mürşid ile mürid arasındaki bilgi ve edeb aktarımı birlikte yaşama suretiyle gerçekleşmiştir. Dolayısıyla mürid ile mürşid arasındaki ilişkinin sınırları ve edebleri de ayrıntılı bir şekilde kaynaklarda ele alınmıştır. Öte yandan müridin kendi seviyesindeki kimselerle arkadaşlık ve din kardeşliği âdâbı da temel bazı ilke ve esaslar tespit edilerek düzenlenmiştir. Bu bağlamda klasikleşmiş tasavvuf kaynaklarında kimlerle arkadaşlık edileceği, arkadaşlığın gayesi, şekli ve ihvân ile olan muamelelerde esas alınması gereken usule dair geniş malumat bulmak mümkündür. Bu çalışmada sohbet ve ihvân kavramları çerçevesinde mutasavvıfların birbirleriyle ve toplum ile olan ilişkilerine dair tespitler yapılacaktır.

___

Akot, Bülent, “Tasavvufî İrşad Metodu Olarak Sohbetin Fonksiyonu = Function of Gabfest as Sufistic Guidance Method”, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi = The Journal of International Social Research, VII/31 (2014), ss. 30-39.

Altunbay, Müzeyyen, “Erzurumlu İbrahim Hakkı Hazretleri ve Marifetnâme’de Sohbet Adabı”, Bütün Yönleriyle Erzurumlu İbrahim Hakkı Hazretleri Sempozyumu (16-18 Kasım 2011 Erzurum) Bildiriler, 2012, ss. 95-104.

Arpaguş, Safi, “Alvarlı Hâce Muhammed Lutfî’nin Dîvân’ında Bir Seyr u Sülûk Metodu Olarak Sohbet”, Uluslararası Hâce Muhammed Lutfî (Alvarlı Efe) Sempozyumu (25-26 Nisan 2013, Erzurum) Bildiriler, 2013, ss. 539-548.

———, “Tasavvuf Kültüründe Kardeşlik Algısı”, Kutlu Doğum Haftası “Hz. Peygamber Kardeşlik Ahlakı ve Kardeşlik Hukuku” Sempozyumu (21- 22 Nisan 2012), (2013), ss. 432-441.

Cürcânî, Ebü’l-Hasan Seyyid Şerif Ali b. Muhammed b. Ali, Mu’cemü’t-ta’rîfât, haz. Muhammed Sıddîk el-Münşâvî, Kahire: Muhammed Sıddîk elMünşâvî, ty.

Ebû Hafs es-Sühreverdî, Şehabeddin Ömer b. Muhammed, Avârifü'l-maârif, Beyrut: Dâru Sâdır, 2010.

Ebû Tâlib el-Mekkî, Muhammed b. Ali b. Atıyye el-Hârisî Kûtü’l-kulûb fî muâmeleti’l-mahbûb ve vasfu tarîki’l-mürid ilâ makami’t-tevhid, haz.

Asım İbrâhim el-Keyyâlî el-Hüseynî eş-Şâzelî ed-Derkâvî, I-II, Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 2009.

Ebü’n-Necîb es-Sühreverdî, Ziyâüddîn Abdülkahir b. Abdillâh, Âdâbü’lmürîdîn, haz. Asım İbrahim el-Keyyâlî, Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 2013.

Erkaya, Mahmud Esad, Kur’an Kaynaklı Tasavvuf Kavramları, Ankara: Otto, 2017.

Erul, Bünyamin, Sahabenin Sünnet Anlayışı, Ankara: Türkiye Diyanet Vakfı Yay., 2005.

Gazzâlî, Ebû Hamid Huccetülislâm Muhammed b. Muhammed, İhyâu ulûmi’ddîn, I-V, Beyrut: Mektebetü’l-Asriyye, 2013.

Gökbulut, Süleyman, “Ebu’n-Necîb Ziyâüddîn es-Sühreverdî ve Âdâbü’lMürîdîn Adlı Eseri”, Dokuz Eylül Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 28 (2008), ss. 135-152.

Gökcan, Mansur, “Havf ve Recâ (Korku ve Ümit) Dengesi”, Çukurova Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, XVI/2 (2016), ss. 171-192.

Halil b. Ahmed, Kitâbü’l-ayn, haz. Abdülhamid Hindâvî, I-IV, Beyrut: Dâru’lKütübi’l-İlmiyye, 2003.

Hücvîrî, Ebü’l-Hasen, Keşfu’l-mahcûb (Hakikat Bilgisi), çev. Süleyman Uludağ, İstanbul: Dergâh, 2010.

İbn Manzûr, Ebü’l-Fazl Muhammed b. Mükerrem b. Ali el-Ensârî, Lisânü’lArab, haz. Abdullah Ali Kebir, Muhammed Ahmed Hasbullah – Hâşim Muhammed eş-Şâzelî, I-VI, Kahire: Dâru’l-maârif, ty.

Kuşeyrî, Ebü’l-Kâsım Zeynülislâm Abdülkerîm b. Hevâzin, er-Risâletü’lKuşeyriyye, haz. Halil el-Mansûr, Beyrut: Daru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 1422/2001.

Ögke, Ahmet, “Oğlanlar Şeyhi İbrâhim Efendi’ye Göre Sohbet Âdâbı”, İslâmî Araştırmalar Dergisi, XVII/1 (2004), ss. 84-90.

Râgıb el-İsfahânî, Ebü’l-Kāsım Hüseyn b. Muhammed b. el-Mufaddal, elMüfredât fî garîbi’l-Kur’ân, haz. Safvân Adnân ed-Dâvûdî, Beyrut: Dâru’l-Kalem, 1412.

Sancar, Faruk, “Gazâlî Düşüncesinde Kardeşlik ve Kardeşlik Hakları”, Kutlu Doğum Haftası “Hz. Peygamber Kardeşlik Ahlakı ve Kardeşlik Hukuku” Sempozyumu (21-22 Nisan 2012), (2013), ss. 200-212.

Serrâc, Ebû Nasr Abdullah b. Ali et-Tûsî, el-Lüma‘ fî târîhi’t-Tasavvufi’l-İslâmî, haz. Kamil Mustafa el-Hindâvî, Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye, 2007.

Tehânevî, Muhammed b. A’lâ b. Ali el-Fârukî el-Hanefî Mevsûatü keşşâfi ıstılâhâti’l-fünûn ve’l-ulûm, haz. Refîk el-Acem, I-II, Beyrut: Mektebetu Lübnan [Librairie du Liban], 1996.

Uludağ, Süleyman, “Âdâbü’l-mürîd”, TDV İslâm Ansiklopedisi (DİA), 1988, I.

———, “İhvan”, TDV İslâm Ansiklopedisi (DİA), İstanbul 2000, XXI.

———, “Sohbet”, TDV İslâm Ansiklopedisi (DİA), İstanbul 2009, XXXVII, 350- 351.