Türkiye’de çocuk ve ilk gençlik edebiyatının en zayıf yönleri araştırma ve eleştiridir. Araştırma ve eleştirinin gelişmemiş olmasında başta Türkçe ve edebiyat öğretimi olmak üzere; çocuk edebiyatının örgün eğitimde gerektiği önemde yapılandırılmamış olması, çocuk ve ilk gençlik edebiyatı öğretimi yanında lisansüstü çalışmalar ve alan edebiyatı araştırmaları yetersizliği (2000’li yıllardan itibaren başlayan sürece rağmen) ve çocuk ve ilk gençlik edebiyatı eleştiri kültürünün gelişmemiş olması olarak sıralanabilir. Tüm bu olumsuzlukların temel nedeni ise geleneksel, modern ve postmodern çocuk edebiyatını kapsayan Çocuk ve İlk Gençlik Edebiyatı Kültürü Programı’ndan yoksun olunmasıdır. Bu noktada şu iki soruyu sorabiliriz: Çocuk ve ilk gençlik edebiyatını kavrayışımızda bir sorun mu var? Sorun çocuk ve ilk gençlik edebiyatıyla sınırlı değilse sorunun kaynağı nerededir?

Türkiye’de çocuk ve ilk gençlik edebiyatının en zayıf yönleri araştırma ve eleştiridir. Araştırma ve eleştirinin gelişmemiş olmasında başta Türkçe ve edebiyat öğretimi olmak üzere; çocuk edebiyatının örgün eğitimde gerektiği önemde yapılandırılmamış olması, çocuk ve ilk gençlik edebiyatı öğretimi yanında lisansüstü çalışmalar ve alan edebiyatı araştırmaları yetersizliği (2000’li yıllardan itibaren başlayan sürece rağmen) ve çocuk ve ilk gençlik edebiyatı eleştiri kültürünün gelişmemiş olması olarak sıralanabilir. Tüm bu olumsuzlukların temel nedeni ise geleneksel, modern ve postmodern çocuk edebiyatını kapsayan Çocuk ve İlk Gençlik Edebiyatı Kültürü Programı’ndan yoksun olunmasıdır. Bu noktada şu iki soruyu sorabiliriz: Çocuk ve ilk gençlik edebiyatını kavrayışımızda bir sorun mu var? Sorun çocuk ve ilk gençlik edebiyatıyla sınırlı değilse sorunun kaynağı nerededir?