Travmatik doğum vakalarının değerlendirilmesi

Amaç: Yenidoğan ünitemize çeşitli tanılar ile yatırılan ve aynı zamanda travmatik doğuma ait bulguları olan vakaların bir yıllık süre içinde prospektif olarak değerlendirilmesi. Yöntem: Yenidoğan ünitesine çeşitli tanılar ile yatırılan ve aynı zamanda travmatik doğuma ait bulguları olan yenidoğanlar çalışmaya alındı. Tüm vakalarda ayrıntılı bir anamnez alındı ve fizik muayene yapıldı. Doğum travmasına bağlı gelişebilecek komplikasyonlar açısından vakalar izlendi ve gerekli laboratuar incelemeleri yapılarak izlem dosyalarına kaydedildi. Bulgular: Bir yıllık süre içinde yenidoğan ünitesine yatan 270 bebeğin 14'ünde (% 5.2) doğum travması saptandı. Travmatik 14 vakanın % 57.1'i (8) term, % 42.9'u (6) preterm yenidoğan, % 57.1'i (8) erkek, % 42.9 (6) kızdı. Vakaların gebelik yaşı ort:36.9±3.8 hafta, doğum ağırlığı ort: 2,711±914 gramdı. Vakaların % 57.1 (8) hastanemizde, % 42.9'u (6) diğer hastanelerde, % 64.3'ü (9) sezaryen, % 35.7'i (5) vajinal yol ile doğmuş ve % 85.7'si (12) doğum öncesi bakım almıştı. Risk faktörleri değerlendirildiğinde % 49'unda (6) erken doğum, % 21.3'ünde (3) prezentasyon anomalisi, % 14.3'ünde (2) uzamış doğum eylemi % 14.3'ünde (2) intrauterin büyüme geriliği (İUBG) bulunurken, % 21.4'ünde (3) herhangi bir risk faktörü yoktu. Bazı vakalarda birden fazla travmatik bulgu olup, yumuşak doku lezyonları % 78.6 (11), kemik doku lezyonları % 42.9 (6) ve sinir dokusu lezyonları % 14.3 (2)'ydi. Vakaların klinik izlemi sırasında % 35.7'sinde (5) herhangi bir komplikasyon gelişmezken, % 35.7'sinde (5) hiperbilirubinemi, % 28.6'sında (4) konvülziyon, % 7.1'inde (1) kafaiçi kanama gelişti. Çalışmada kaybedilen vaka yoktu. Sonuç: Bu çalışmada, doğumların çoğunun hastanede ve tecrübeli kadın doğum uzmanları tarafından yapılmış olmasına rağmen, preterm bebeklerin travmatik doğma riskinin yüksek olduğu saptanmıştır. İUBG ve preterm bebek doğma riskinin doğum öncesi düzenli bakım sayesinde azalmasıyla travmatik doğumlar ve bunlara bağlı gelişebilecek komplikasyonlar önlenebilir.

___

1.Polat O, İnanıcı MA, Aksoy ME. Adli Tıp Ders Kitabı. Nobel Tıp Kitabevleri, 1997: 267-90.
2.Litovitz TL, Klein- Schwartz W, White S, et al. 2000 Annual Report of the American Association of Poison Control Centers Toxic Exposures Surveillance System. Am J Emerg Med 2001; 19: 337-96.
3.Burg FD, Ingelfinger JR, Polin RA, Gershon AA. Gellis & Kagan's Current Pediatric Therapy. WB Saunder Company 2002: 1043-50.
4.Behrman RE, Kliegman RM, Jenson HB. Nelson Textbook of Pediatrics- 17th ed. Saunders, 2004: 2362-73.
5.Kalaycı A G, Akyüz M, Yılmaz E, Ceviz N, Karakelleoğlu C. Çocukluk çağında zehirlenme nedenleri. Yeni Tıp Dergisi 1994; 11:4.
6.Özcan T, Tosun A, İnan G, et al. Hastanemize başvuran zehirlenme vakalarının değerlendirilmesi. ADÜ Tıp Fakültesi Dergisi 2002; 3: 3-8.
7.Akbay-Öntürk Y, Uçar B. Eskişehir bölgesinde çocukluk çağı zehirlenmelerinin retrospektif değerlendirilmesi. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi 2003; 46: 103-13.
8.Haspolat K, Hasanoğlu A. Çocukluk çağı travmaları. XXXIII. Milli Pediatri Kongresi Tebliğler Kitabı. İstanbul: Türk Pediatri Kurumu Yayınları 1985: 211-22.
9.Yağcı RV, Aydoğdu S, Taneli B. Çocukluk çağı kazaların acil hasta popülasyonundaki yeri. XXXVI. Milli Pediatri Kongresi Özet Kitabı. Antalya: Türk Pediatri Kurumu Yayınları, 1994: 41.
10.Aji DY, Keskin S, İlter Ö. İ.Ü. Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Acil Biriminde izlenen zehirlenmelerin değerlendirilmesi. Türk Pediatri Arşivi 1998; 148-53.
11.Aji DY, İlter O. Türkiye'de çocuk zehirlenmeleri. Türk Pediatri Arşivi 1998; 33: 154-8.
12.Bostancı İ, Küpelioğlu M, Bedir E, Cinbiş M, Akşit MA.Çocuk zehirlenme vakalarının retrospektif değerlendirilmesi. Türkiye Klinikleri Pediatri 1999; 8: 143-6.
13.Ertekin V, Altınkaynak S, Alp H, Yiğit H. Çocukluk Çağında Zehirlenmeler. Son 3 Yıldaki Vakaların Değerlendirilmesi. Çocuk Dergisi 2001; 1: 104-9.
14.Aygün AD, Güvenç H, Türkbay D, Kocabay K. Hastanemizde izlenen zehirlenme vakalarının değerlendirilmesi. MN Klinik Bilimler 1995; 3: 48-51.
15.Kösecik M, Arslan SO, Çelik İL, Soran M, Tatlı M, Koç A.Şanlıurfa'da çocukluk çağı zehirlenmeleri. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi 2001; 3: 234-9.
16.Orbak Z, Selimoğlu MA, Alp H. Erzurum bölgesinde çocuklarda zehirlenme vakalarının değerlendirilmesi. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi 1996; 39: 497-504.
17.Uçar B, Ökten A, Mocan H. Karadeniz bölgesinde çocuk zehirlenme vakalarının retrospektif incelenmesi. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi 1993; 36: 363-71.
18.Ergür A T, Sütçü İ, Tanzer F. Pediatri servisimizdeki zehirlenme vakalarının değerlendirilmesi 1990-1998. Türkiye Klinikleri Pediatri Dergisi 1999; 8: 9-13.
19.Bekdaş M, Atakan C, Kapuağası A. Hastanemize başvuran zehirlenme vakalarının değerlendirilmesi. Yeni Tıp Dergisi 2000; 17: 2.
20.Eray O, Tunçok Y. Zehirlenen hastaya yaklaşım: Akut zehirlenmelerde hastaya acil yaklaşımda yenilikler. Türkiye Klinikleri Farmakoloji Özel 2003; 1: 92-5.
21.Hıncal F, Hıncal AA, Müftü Y ve ark. Epidemiological aspects of childhood poisonings in Ankara: a 10-year survey. Hum Toxicol 1987; 6: 147-52.
22.Andıran N, Sarıkayalar F. İhsan Doğramacı Çocuk Hastanesinde son altı yılda izlenen akut zehirlenmeler. Katkı Pediatri Dergisi 2001; 22: 396-407.
23.Kalyoncu MD, Ökten A, Kalyoncu Nİ, Karagüzel G. Doğu karadeniz bölgesinde çocukluk çağında pestisitlerle zehirlenme vakalarında artış. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi 1996; 39: 505-10.
24.Ho L, Heng JT, Lou J. Accidental ingestions in childhood. Singapore Med J 1998; 39: 5-8.
25.Kotwica M, Rogaczewska A. Causes of poisoning in children during the period 1990-1993. Przegl Lek 1996; 53: 329-33.
26.Yang CC, Wu Jf, Ong HC, Kuo YP, Deng JF, Ger J. Children poisoning in Taiwan. Indian J Pediatr 1997; 64: 469-83.
27.Gupta SK, Peshin SS, Srivastava A, Kaleekal T. A study of childhood poisoning at national poisons information center, All India Institute of Medical Sciences, New Delhi. J Occup Health 2003; 45: 191-6.
28.Hallaç İK, Poyrazoğlu MK, Aydın K, Kurtoğlu S, Üstünbaş HB. Çocukluk çağı zehirlenmeleri: son 10 yılın değerlendirilmesi. İstanbul Çocuk Kliniği Dergisi 1996; 31:337-9
29.True BL, Dreisbach RH. Dreisbach's Handbook of Poisoning. The Parthenon Publishing Group, 2003: 25-34.