N edeni bilimneyen rrrultisistemik granulomaroz bir hastahk olan sarkoidoz ile HlA antijenleri arasmda ilil}ki oldugwru bild.iren bif9ok yaym vardJr. Farkh Jrklarda furkh HlA antijenleri sarkoidozlu hastalarda, kontrollere gCire daha slk b~tur. Bu nedenle biz de Tiirk sarkoidozlu hastalarda sarkoidozda genetik yatkmhga yol R9abilecek doku antijenlerini ara~tmhk. Bu Rrm9la torasik ve ekstratorasik tutuhnru olan 38 (31 'i kadm, 7'si erkek, ya~ ortalamas1 38±16.1) hasta c~maya ahndt Kontrol grubu olarak Cerrahp~a Tip Fakiiltesi Kan Merkezi'ne bobrek dooorii adayi olarak ba~VllfRil ve birbirleri akraba ohnayan 160 qilik bir grup lrnllamlch HlA antijenleri konvansiyonel lenfusititoksisite deneyi ile tayin edildi istatistiksel analizler ki-kare, diire~ p degeri ve Fisher'in kesin olasthk testi ile yapikh. Aynca gCireceli risk oranlan (OR) hesaplandt Hastahgm ortaY:a cq ya~J, torasik ve ekstratorasik tutuhnn, radyolojik evre, tedaviye yarut gibi param:itrelerle HlA antijenleri arasmda ~ki olup olmadigi ara~tmkh So~ olarak HlA A2, HlA BS, HlA B22, HlA B38, HlA DR4, HlA DR14 antijenlerinin slkhklan sarkoidozlu hasta grubunda an1amh derecede yiiksek olarak buhmdu (OR degerleri sJrastyla 3.36, 5.4?,14.81, 29.81, 5.35,14.81). Hastahga ffi;;kin param:itreler arasmda sadece HlA A2 ile torasik tutuhnn ve HlA B38 ile ekstratorasik tutuhnn arasmda an1amh bir bagnm saptandt