Yeliz PEKERŞEN, Melike ÇAKIR KELEŞ, Şevkiye Duygu ATA KUDUBAN

OTEL İŞLETMELERİ İŞGÖRENLERİNİN ÖRGÜTSEL SESSİZLİK DÜZEYLERİ ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA: TRABZON, ORDU VE GİRESUN İLLERİNDEKİ 3, 4 VE 5 YILDIZLI OTEL İŞLETMELERİ ÖRNEĞİ

Bu araştırmanın amacı; otel işletmeleri işgörenlerinin örgütsel sessizlik düzeylerini tespit ederek, örgütsel sessizliğin işgörenlerin bazı bireysel ve mesleki özelliklerine göre farklılık gösterip göstermediğini belirlemektir. Çalışmanın evrenini Trabzon, Ordu ve Giresun illerinde faaliyet gösteren üç, dört ve beş yıldızlı otel işgörenleri oluşturmakta olup, söz konusu evrenden konuyla ilgili bilgilerin toplanmasında anket tekniğinden faydalanılmıştır. Verilerin analizinde yüzde, frekans, aritmetik ortalama, standart sapma, t‐testi, tek faktölüvaryans analizi Anova ve Tukey testinden yararlanımışı. Araşımadan elde edilen bulgular sonucunda otel işetmeleri işöenlerinin ögüsel sessizlik düeylerinin bazıbireysel öelliklerine göe farklıı taşıığıve genelde düşü düeyde olduğ sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Örgütsel Sessizlik, İşgören Sessizliği, Otel İşletmeleri.

A Survey on the Organizational Silence of the Personnel of Hotel Businesses: A Sample of 3, 4, and 5 Star Hotel Businesses in the cities of Trabzon, Ordu and Giresun

The aim of this study is to define the organizational silence levels of the employees and whether the organizational silence differs according to some individual and occupational features of the employees. The environment of the study constitutes of employees wor‐king in three, four, and five star hotels in Trabzon, Ordu and Giresun cities. The questio‐naire technique is used to gather related data from the mentioned environment. Percen‐tage, frequency, arithmetic average, standard deviation, t‐test, single factor variation analysis Anova and Tukey test are used to analyze the data. It is stated as a result of the information obtained from the study that the organizatinal silence levels differ according to some individual features and it is generally low in level.

Keywords:

Organizational Silence, Employee Silence, Hotel Businesses.,

PDF

___

Acaray, A. (2014). Örgüt kültürü, örgütsel sessizlik ve işten ayrılma niyeti arasındaki ilişkilerin incelenmesi, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Kocaeli Üniversitesi, Kocaeli.
Afşar, L. (2013). Örgütsel sessizlik ve örgütsel güven ilişkisi: Konuya ilişkin bir araştırma, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
Akgül, A. ve Çevik, O. (2003). İstatistiksel analiz teknikleri-SPSS’de işletme yönetimi uygulamaları, Ankara: Kişisel Yayınlar.
Akgündüz, Y. (2014). Otel çalışanlarının örgütsel sessizliği tercih etmelerinde örgütsel güvenlerinin etkisi, Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 6(1), 184-199.
Aktaş, H. ve Şimşek, E. (2014). Örgütsel sessizlik ile algılanan bireysel performans, örgüt kültürü ve demografik değişkenler arasındaki etkileşim, Akdeniz İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 28, 24-52.
Alparslan, A. M. (2010). Örgütsel sessizlik iklimi ve işgören sessizlik davranışları arasın- daki etkileşim: Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi öğretim elemanları üzerine bir araştırma, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi, Isparta.
Alparslan, A. M. ve Kayalar, M. (2012). Örgütsel sessizlik: Sessizlik davranışları ve örgü- tsel ve bireysel etkileri, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(6), 136-147.
Altınöz, M., Çöp, S. ve Kervancı, F. (2011). Örgütsel sessizlik ve örgütsel güven ilişkisi: Ankara’daki dört ve beş yıldızlı otel işletmeleri üzerine bir araştırma, 12. Ulusal Tur- izm Kongresi, 30 Kasım- 4 Aralık, Düzce, ss:582-590.
Aşkun, B., Bakoğlu, R. ve Berber, A. (2009). Remaining silent or not: Is power distance a barrrier for academicians?”, International Conference on Social Sciences, Turkey: İzmir, pp:1-13.
Bagheri, G., Zarel R. ve Aeen M. N. (2012). Organizational silence. (Basic concepts and its development factors), Ideal Type of Management, 1(1), 47–58.
Barçın, N. (2012). İşletmelerde Örgütsel Sessizliğin Örgütsel Bağlılık ve İş Tatminine Etkisi Üzerine Bir Araştırma, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Ün- iversitesi, Adana.
Bayın, G., Yeşilaydın, G. ve Esatoğlu, A. E. (2015). Hemşirelerde örgütsel sessizlik neden- lerinin belirlenmesi, İşletme Araştırmaları Dergisi, 7(1), 248-266.
Beheshtifar, M., Borhani, H. ve Moghadam, M. N. (2012). Destructive role of employee silence in organizational success, International Journal of Academic Research in Business and Social Sciences, 2(11), ISSN:222-6990.
Breen, V., Fetzer, R., Howard, L. ve Preziosi, R. (2005). Consensus problem-solving in- creases perceived communication openness in organizations, Employee Responsi- bilities and Rights Journal, 17(4), 215-229.
Bryant, M, (2003). Persistence, distance and silence: Bottom-up organizational change talk, Working Paper, 9 (3), 1-13.
Çakıcı, A. (2007). Örgütlerde sessizlik: Sessizliğin teorik temelleri ve dinamikleri, Çuku- rova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(1), 145-162.
Çakıcı, A. (2008). Örgütlerde sessiz kalınan konular, sessizliğin nedenleri ve algılanan sonuçları üzerine bir araştırma, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17, 117-134.
Çakıcı, A. (2010). Örgütlerde işgören sessizliği neden sessiz kalmayı tercih ediyoruz? Ankara: Detay Yayıncılık.
Çaloğlu, Ö. D. (2014). Örgütsel sessizlik ve kültürel değişkenler üzerine ampirik bir araştırma, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ufuk Üniversitesi, Ankara.
Çavuş, M. F., Develi, A. ve Sarıoğlu, G. S. (2015). Mobbing ve örgütsel sessizlik: Enerji sektörü çalışanları üzerine bir araştırma, İşletme ve İktisat Çalışmaları Dergisi, 3(1), 10-20.
Çınar, O., Karcıoğlu, F., Alioğulları, Z. D. (2013). The relationship between organization- al silence and organizational citizenship behavior: A survey study in the province of Erzurum, Turkey, Social and Behavioral Sciences , 99, 314 -321.
Dilek, Y. (2014). Kişilik ve örgütsel sessizlik arasındaki ilişkiyi belirlemeye yönelik bir araştırma, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Beykent Üniversitesi, İstanbul.
Dyne, L. V., Ang, S. ve Botero, I. C. (2003). Conceptualizing employee silence and em- ployee voice as multidimensional constructs, Journal of Management Studies, 40(6), 1359-1392.
Ercan, A. (2014). Sessizleşen örgütlerde özyeterlilik algısının rolü: Alanya’daki konakla- ma işletmeleri üzerine bir araştırma, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Akdeniz Üniversitesi, Antalya.
Erenler, E. (2010). Çalışanlarda sessizlik davranışının bazı kişisel ve örgütsel özelliklerle ilişkisi: Turizm sektöründe bir alan araştırması, Yayımlanmamış Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Eroğlu, H. A., Adıgüzel, O. ve Öztürk, C. U. (2011). Sessizlik girdabı ve bağlılık ikilemi: İşgören sessizliği ile örgütsel bağlılık ilişkisi ve bir araştırma, Süleyman Demirel Ün- iversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16(2), 97-124.
Erol, G. (2012). Liderlik tarzları ve örgütsel sessizlik ilişkisi, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Balıkesir Üniversitesi, Balıkesir.
Erol, G. (2015). Örgütsel sessizliğin nedenleri üzerine nitel bir yaklaşım: Otel işletmeleri örneği, I. Eurasia International Tourism Congress: Current Issues, Trends and Indi- cators,20-30 Mayıs, Konya, ss. 129-137.
Harbalıoğlu, M. (2014). Örgütsel sessizlik ve örgütsel vatandaşlık davranışı arasındaki ilişki: Konaklama işletmeleri üzerine bir araştırma, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
Henriksen, K. ve Dayton, E. (2006). Organizational silence and hidden threats to patient safety, Health Services Research, 41(4), 1539- 1555.
Huang, X., Van de Vliert, E. ve Van der Vegt, G. (2005). Breaking the silence culture: Stimulation of participation and employee opinion with holding cross-nationally, Management and Organization Review, 1(3), 459-482.
Karacaoğlu K. ve Cingöz, A. (2009). İşgören sessizliğinin kaynağı olarak liderlik davranışı ve örgütsel adalet algısı”, 17. Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi, 21-23 Mayıs, Eskişehir, ss. 698-705.
Kahveci, G. ve Demirtaş, Z. (2013). Okul yöneticisi ve öğretmenlerin örgütsel sessizlik algıları, Eğitim ve Bilim, 38(167), 50-64.
Kılıç, G., Tunç, T., Saraçlı, S. ve Kılıç, İ. (2013). Örgütsel stresin örgütsel sessizlik üzerine etkisi: Beş yıldızlı termal otel işletmelerinde bir uygulama, İşletme Araştırmaları Dergisi, 5(1), 17-32.
Kılıçlar, A. ve Harbalıoğlu, M. (2014). Örgütsel sessizlik ve örgütsel vatandaşlık davranışı arasındaki ilişki: Antalya’daki beş yıldızlı otel işletmeleri üzerine bir araştırma, İşlet- me Araştırmaları Dergisi, 6(1), 328-346.
Kültür ve Turizm Bakanlığı Yatırım ve İşletmeler Genel Müdürlüğü http://yigm.kulturturizm.gov.tr/TR,9579/turizm-tesisleri.html, Erişim Tarihi: 25.09.2015.
Le Pine, J. A. ve Dyne, L. V. (1998). Predicting voice behavior in work groups, Journal of Applied Psychology, 83(6), 853-868.
Milliken F. J., Morrison E.W.ve Hewlin P.F. (2003). An exploratory study of employee silence: Issues that employees don’t communicate upward and why, Journal of Management Studies, 40(6), 1453-1476.
Morrison, E. W. ve Milliken, F. J. (2000). Organizational silence: A barrier to change and development in a pluralistic world, The Academy of Management Review, 25(4), 706-725.
Near, J. P. ve Miceli, M. P. (1992.) Blowing the whistle. New York: Lexington Books.
Özgen, I. ve Sürgevil, O. (2009). Örgütsel sessizlik olgusu ve turizm işletmeleri açısından değerlendirilmesi. Bursa: Mkm Yayıncılık.
Park, W. C. ve Keil, M. (2009). Organizational silence and whistle-blowing on IT pro- jects: An integrated model, Decision Sciences, 40(4), 901-918.
Pelit, E., Dinçer, İ., F., Kılıç, İ. (2015). The effect of nepotism on organizational silence, alienation and commitment: A study on hotel employees in Turkey, Journal Ma- ganement Research, 7(4), 82-110.
Pinder, C. C. ve Harlos, K. P. (2001). Employee silence: Quiescence and acquiescence as responses to perceived injustice, Research in Personel and Human Research Man- agement, 20, 331-369.
Premeaux, S., F. ve Bedeian, A., G. ( 2003). Breaking the silence: The moderating effects of self-monitoring in predicting speaking up in the workplace, Journal of Manage- ment Studies, 40(6), 1537-1562.
Raub, S. (2008). Does bureaucracy kill individual initiative? The impact of structure on organizational citizenship behavior in the hospitality industry, International Journal of Hospitality Management, 27(2), 179-186.
Slade, M. R. (2008). The adaptive nature of organizational silence: A cybernetic explora- tion of the hidden factory, (Doktora Tezi), George Washington University, ABD. ProQuest Dissertations & Thesis veri tabanından erişilmiştir (UMI No. 3297011).
Shojaie, S., Matin H. Z. ve Barani G. (2011). Analyzing the infrastructures of organiza- tional silence and ways to get rid of it, Social and Behavioral Sciences, 30, 1731-1735.
Tangirala, S. ve Ramanujam, R. (2008). Employee silence on critical work issues: The cross level effects of procedural justice climate, Personnel Psychology, 61(1), 37-68.
Taşkıran, E. (2010). Liderlik ve örgütsel sessizlik arasındaki etkileşim. İstanbul: Beta Yayıncılık.
Tezcan, M. (1985). Eğitim Sosyolojisi. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
Türk Dil Kurumu (2005). Türkçe sözlük. Ankara.
Ural A. ve Kılıç İ. (2006). Bilimsel Araştırma Süreci ve SPSS ile Veri Analizi. Ankara: Detay Yayıncılık.
Ülker, F. ve Kanten, P. (2009). Örgütlerde sessizlik iklimi, işgören sessizliği ve örgütsel bağlılık ilişkisine yönelik bir araştırma, Aksaray Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilim- ler Fakültesi Dergisi, 1(2), 111-126.
Üngüren, E. ve Ercan, A. (2015). Sessizleşen örgütlerde özyeterlilik algısının rolü: Alan- ya’daki konaklama işletmeleri üzerinde bir araştırma, İşletme Araştırmaları Dergisi, 7(2), 115-156.