BARIŞ SÜRECİNDE DÜŞÜNSEL DÖNÜŞÜM VE BARIŞ EĞİTİMİNİN ROLÜ

Bu makale, barış sürecinde bir dönüşümcü yaklaşım olarak pozitif düşünmenin ve barış eğitimin rolünü tartışmaktadır. Çalışma, düşünme tarzımızın davranışlarımızı doğrudan etkilediğini, bu yüzden barışın, zamanla daha geniş ölçekli toplumsal değişim sonucu doğurabilen bireysel değişimler kanalıyla başlayabileceğini vurgulamaktadır. Bu bağlamda, geniş ölçekli düşünsel dönüşüm için barış eğitimi sistemsel bir yaklaşım olarak öngörülmekte ve söz konusu eğitim, desteklediği ve karşı olduğu noktalar temelinde irdelenmektedir. Sonuçta, sosyal ve toplumlar arası barışa ulaşmada veya desteklemede, barış eğitiminden sistemsel bir araç olarak yararlanılabileceği ifade edilmektedir. Ayrıca pozitif yönde bireysel değişimler olmaksızın, kalıcı bir barışın mümkün olamayacağına vurgu yapılmaktadır

Anahtar Kelimeler:

Barış, Barış Eğitimi, Barış Tesisi, Uyuşmazlık Çözümü

-

This article discusses the role of positive thinking and peace education in the process of peacemaking as a transformative approach. The study stresses that the way we see determines our attitudes thus, peace starts with individual change, which may result in larger societal change over time. In this regard, peace education is addressed to be a system approach to larger mental tranformation. The qualities of peace education is discussed, based on the points such education supports and opposes. It is concluded that peace education can, and should, be utilized as a policy tool to achieve, or foster, societal and inter-societal peace. It is also concluded that no durable peace is feasible in the absence of a mental transformation of a large number of individuals

Keywords:

Peace Peace Education, Peacemaking, Conflict Resolution, ,

PDF

___

BANDURA, A. (1973), Aggression: A Social Learning Analysis Englewood Cliffs, NJ: Prencite Hall).
BARANY, Z. ve MOSER, R. G. (2005), Ethnic Politics After Communism (Ithaca, NY: Cornell University Press).
FARRELL, T. (2005), The Norms of War: Cultural Beliefs and Modern Conflict (Boulder, CO: Lynne Rienner Publishers).
GANDHI, M. (1961), Nonviolent Resistance: Satyagraha (New York: Schocken Books).
GELLNER, E. (1997), Nationalism (Washington Square, NY: New York University Press).
HARFF, B. ve GURR, T. R. (2004), Ethnic Conflict in World Politics (Boulder, CO: Westview Press).
HARRIS, I. M. ve MORRISON, M. L. (2003), Peace Education (Jefferson, NC: McFarland).
IYER, R. (1993), Essential Writings of Mahatma Gandhi (Delhi: Oxford University Press).
JOAN, M. (1997), Violence and Childhood in Inner City (Cambridge, UK: Cambridge University Press).
JOST, D. (1996), Nazi Germany, 1933-1945: Faith and Annihilation (New York: St. Martin’s Press).
KAS, M. (2000), Education in a Global Society: A Comparative Perspective (Boston: Allyn and Bacon).
PSYCHONOMIC SOCIETY (2003), Learning and Behavior (Austin, Tex: Psychonomic Press).
SALOMON, G. ve NEVO, B. (2002), Peace Education: The Concept, Principles, and Practices Around the World (Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum Associates).
VOLKAN, V. D. (1988), The Need to Have Enemies and Allies (Northvale, NJ: J. Aronson, Inc.).