Amaç: Çalışmamızda erişkinlerde metabolik sendrom bileşenlerinden olan insülin direncinin D vitamini eksikliği ile ilişkisini araştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntemler: Bu araştırma İstanbul Medeniyet Üniversitesi Göztepe Eğitim ve Araştırma Hastanesi Aile Hekimliği Polikliniğine 1 Aralık 2014 – 1 Nisan 2015 tarihleri arasında herhangi bir nedenle başvurmuş olan erişkinlerden diyabet tanısı olmayan ve D vitamini tedavisi kullanmayan hastaların dahil edildiği retrospektif bir çalışmadır. Çalışmamız için gerekli bütün parametrelere [boy, kilo, 25-hidroksivitamin D (25(OH) D), glukoz, insülin, total kolesterol, LDL, HDL, trigliserit] sahip olan toplam 284 hasta çalışmaya dahil edildi. Bulgular: Tüm olguların yaş ortalaması 43,58±15,49 olup %72,5’i (n=206) kadındı. Tüm olguların vücut kitle indeksi (VKİ) ortalaması 28,99±6,53 kg/m², serum 25(OH)D ortalaması 16,17±11,17 ng/ml ve HOMA-IR ortalaması 2,15±1,19 idi. VKİ, serum 25(OH)D ve HOMA-IR ortalamaları açısından kadın ve erkek cinsiyetler arasında anlamlı farklılık yoktu. İnsülin direnci düzeylerine göre olguların tamamının VKİ düzeyleri arasında istatistiksel olarak ileri düzeyde anlamlı farklılık saptanmıştır. D vitamini düzeylerine göre olguların VKİ ölçümleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmamıştır. İnsülin direnci 2,5’ten düşük olan erkek olguların D vitamini değeri, insülin direnci 2,5 ve üzeri olan erkek olgulara göre istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek saptanmıştır. Kadın olgularda ve olguların tamamında insülin direnci düzeylerine göre D vitamini ölçümleri arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmamıştır. Sonuç: Çalışmamızda; erişkinlerde D vitamini düzeyleri ile insülin direnci arasında erkek olgularda ters ilişki bulunmasına rağmen olguların tamamına bakıldığında anlamlı bir ilişki tespit edilememiştir. Genel yaklaşım olarak kronik hastalıkların tanı, takip ve tedavilerinde ve insülin direnci ile başlayan metabolik süreçlerin yönetiminde D vitamininin optimal düzeylerde tutulması uygun bir yaklaşım olacaktır.