20266

Meriç Deltası Milli Parkı Topraklarının Geçirgenlik Durumlarının Tespiti ve K Faktörünün Belirlenmesi

Bu araştırma, Edirne ili Enez ilçesi sınırlarında bulunan Meriç Deltası Milli Parkında yapılmıştır. Meriç Deltası, doğal güzellikleri, yaban hayatı ve tarım arazileri ile ünlü bir milli parktır. Çok çeşitli ekosistemleri bir arada barından delta alanı, birçok kuş türüne ev sahipliği yaptığı gibi yaban hayatı koruma alanı olarak da kabul edilir. Ayrıca yoğun tarımsal faaliyetlerin gerçekleştirildiği bu alan, ziraat bakımından da önemlidir. Ancak, Meriç Deltası, insan faaliyetleri nedeniyle bazı tehditlerle karşı karşıyadır. Özellikle, tarım arazilerinin aşırı sulanması ve nehirdeki barajların neden olduğu düzensiz su akışı gibi faktörler, delta ekosistemini olumsuz etkileyebilir. Yapılan çalışmada delta içerisinde 30 nokta belirlenmiş ve 29 noktadan 3 derinlikte, 1 noktadan ise 2 derinlikte olmak üzere, toplam 89 örnek alınarak hidrolik iletkenlik analizleri yapılmış ve K faktörü hesaplanmıştır. Yapılan çalışma sonucunda K faktörünün hesaplandığı sınıflar; 14 noktada “orta derecede aşınabilir toprak, 13 noktada “az aşınabilir toprak”, 2 noktada “çok az aşınabilir toprak”, 1 noktada ise “kuvvetli derecede aşınabilir toprak” olarak belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler:

Delta, Erozyon, Geçirgenlik, Meriç, Toprak.

Determination of Permeability Status of Soils around The Meriç Delta and Determination of K Factor

This research was conducted in the Meriç Delta National Park, located in the bordering Enez District of Edirne Province. Meriç Delta is a national park famous for its natural beauty, wildlife and agricultural land. The delta area, which is home to a wide variety of ecosystems, is home to many bird species and is also considered a wildlife sanctuary. It is also an area of intensive agricultural activity. However, the Evros Delta faces a number of threats from human activities. In particular, factors such as excessive irrigation of agricultural land and irregular water flow caused by dams in the river can have a negative impact on the delta's ecosystem. In this study, 30 points in the delta were identified and a total of 89 samples were taken from 29 points at 3 depths and 1 point at 2 depths, and hydraulic conductivity analyses were carried out and the K factor calculated. As a result of the study, the classes for which the K-factor was calculated were identified as "moderately erodible soil" at 14 points, "slightly erodible soil" at 13 points, "very slightly erodible soil" at 2 points and "highly erodible soil" at 1 point.

Keywords:

Delta, Erosion, Meriç, Permeability, Soil.,

PDF

___

Altınbaş, Ü., Çengel, M., Uysal, H., Okur, B., Okur, N., Kurucu, Y. ve Delibacak, S. (2008). Toprak Bilimi, Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları, No:557, S: 1, İzmir.
Anonim, (1993). Soil Survey Laboratory Methods and Procedures For Collecting Soil Samples. Soil Survey Investigation Report No:1 USDA. Washington DC., USA.
Anonim, (2009). İşlem Coğrafi Bilgi Sistemleri Müh. ve Eğitim Ltd. Şti. S:13 Arcgıs Geostatistical Analyst-2009
Aşkın, T., Türkmen, F. ve Tarakçıoğlu, C. (2016). Ordu İli Merkez İlçe Topraklarında Erozyon Riskinin Jeoistatistiksel Tekniklerle Değerlendirilmesi. Toprak Bilimi ve Bitki Besleme Dergisi, 4(2), 69-75.
Bouyoucos, G. J. (1953). An Improved Type of Soil Hydrometer. Soil Science, 76(5), 377-378.
Cebel, H., Akgül, S., Doğan, O. ve Elbaşı, F. (2013) Türkiye Büyük Toprak Gruplarının Erozyona Duyarlılık “K” Faktörleri, Toprak Su D. (2)1: 30-45.
Demiralay, İ. (1993). Toprak Fiziksel Analizleri. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları No:143, Erzurum.
Doğan, O., Cebel, H., Küçükçakar, N. ve Akgül, S. (2000). Türkiye Büyük Toprak Gruplarının Erozyona Duyarlılık “K” Faktörleri. KHGM, APK Dairesi Başk., Toprak ve Su Kaynakları Araş. Şube Müd. Yay No:111, Rehber No:17, Ankara. 204 S.
Eken, G., Bozdoğan, M., İsfendiyaroğlu, S., Kılıç, D. T. ve Lise, Y. (2006). Türkiye’nin Önemli Doğa Alanları, Doğa Derneği, Ankara.
Ekinci, D. (2007). Estimating of Soil Erosion in Lake Durusu Basin Using Revised USLE 3D With GIS.Çantay Press,İstanbul.
Ellison, W. D. (1946). Soil Detachment and Transportation. Soil Conservation, 11: 179.
İkiel, C., Ustaoğlu, B. ve Koç, D. E. (2020). Trakya'nın Erozyon Duyarlılık Analizi. Jeomorfolojik Araştırmalar Dergisi, (4), 1-14.
Munsuz, N. (1973). Toprak Islah Edici Sentetik Maddelerin Toprak Su Diffüzivitesine Etkisi Üzerinde Bir Araştırma. Ankara Üniversitesi. Ziraat Fak Yayınları, 523.
Özdemir, N. (2002). Toprak ve Su Koruma. Ondokuz Mayıs Üniversitesi Ziraat Fakültesi Ders Notu, No: 22, Samsun.
Özden, Ş. ve Özden, M. (1997) Türkiye Toprak Erozyon Tahmin Modeli. TURTEM, Başbakanlık Türkiye Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü, Toprak ve Gübre Araştırma Enst. Müd. Yayınları, Ankara.
Özel, M. (1998). Dalaman Basin Erosion Mapping Pilot Project With Satellites. TUBITAK, Kocaeli, Turkey.
Özhatay, N., Byfield, A. ve Atay, S. (2005). Türkiye’nin Önemli Bitki Alanları, WWF Türkiye, İstanbul.
Sağlam, M. T. (2008). Toprak ve Suyun Kimyasal Analiz Yöntemleri. Trakya Üniversitesi Tekirdağ Ziraat Fakültesi Yayın No: 189. Yardımcı Ders Kitabı No: 5. Tekirdağ.
Tüzüner, A. (1990). Toprak ve Su Analizleri Laboratuarları El Kitabı. Köy Hizmetleri Genel Müdürlüğü Yayınları, Ankara.
Wischmeier, W.H. ve Smith., D.D. (1978). Predicting Rainfall Erosion Losses- a Guide to Conservation, Agricultural Handbook 537. Planning, Science and Education Administration. US Dep. of Agriculture, Washington, DC, USA. 58 P.
Wischmeier, W.H., Mannering., J.V., (1969). Relation of Soil Properties to Its Erodibility. Soil Science Society of America Proceedings, 33: 131–137.