Mehmet Veysi KAYA, Mustafa ORHAN, Burak SAYAR

Aile Hekimliği Uygulamasının Tercih Edilmeme Sebepleri: Şanlıurfa İli Örneği

Birinci basamak sağlık hizmetleri arz ve talebi yıllardır tartışılan bir konu olarak görülmektedir. Bu çalışma, sağlık hizmeti kullanıcılarının birinci basamak sağlık hizmetlerini tercih etmeme sebeplerini ortaya koymak üzere yapılmıştır. Tanımlayıcı ve kesitsel tipte tasarlanan bu araştırmanın evreni Şanlıurfa’ da ikamet eden 18 yaş ve üzeri bireylerden oluşmakta olup örneklem olarak 384 kişi dahil edilmiş ve 398 kişiye ulaşılmıştır. Veri toplama aracı olarak anket yöntemi kullanılmıştır. Anket formu, demografik bilgi formu ve bireylerin aile hekimlerini tercih etmemelerine yönelik ölçek olmak üzere iki bölümden oluşmaktadır. SPSS 22 tanımlayıcı istatistikler ve analizler ile değerlendirilmiştir. Katılımcıların %55,8’i kadın; %45,7’si 30-39 yaş aralığında; %44’ü lisans mezunu; %79,4’ü evli ve %66,6’sı memur/işçidir. Demografik özelliklerine göre yapılan analizlerde aile hekimliği tercih etmeme düzeyleri incelendiğinde; cinsiyetine, medeni durumuna, yaşına, mesleğine, bireylerin herhangi bir rahatsızlıkta ilk olarak aile hekimine gitmesine ve aile hekimine sadece ilaç yazdırmak için gitmesine göre istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmasına rağmen yaşına göre istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmamaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Sağlık, Aile Hekimliği, Birinci Basamak Sağlık Hizmetleri

PDF

___

Aktaş, E. Ö. & Çakır, G. (2012). Aile Hekimlerinin, Aile Hekimliği Uygulaması Hakkındaki Görüşleri: Bir Anket Çalışması. Ege Tıp Dergisi, 51(1), 21-29.
Ateş, M. (2011). Sağlık Hizmetleri Yönetimi. İstanbul: Beta Yayınları.
Aydın, A., Kaya, D., Başak, F., Köşker, H. D., Uçak, S. & Atadağ, Y. (2016). Aile hekimliği Uygulamasıyla Üçüncü Basamak Sağlık Kuruluşuna Başvuru Sebeplerinde Olan Değişiklikler. Türkiye Aile Hekimliği Dergisi, 20(4), 141-151.
Baş, S. (2017). Bireylerin Aile Hekimliğini Tercih Etmeme Sebepleri (Yüksek Lisans Tezi). Isparta: Süleyman Demirel Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Bell, H., Hagedorn, W. B., & Robinson, E. M. (2016). An Exploration of Supervisory and Therapeutic Relationships and Client Outcomes. Counselor Education and Supervision, 55(3), 182-197.
Çetinkaya, F., Baykan, Z. & Naçar, M. (2013). Yetişkinlerin Aile Hekimliği Uygulaması ile İlgili Düşünceleri ve Aile Hekimlerine Başvuru Durumu. TAF Preventive Medicine Bulletin, 12(1), 417-424.
Delican, O., Yapakçı, A., Altun, A., Kesen, C. H., Yılmaz, E. & Atal, S. S. (2019). Ailelerin Aile Hekimliği’nden Hizmet Alımı ve Memnuniyeti. The Journal Of Turkish Family Physician, 10(1), 22-38.
Dikici, M. F., Kartal, M., Alptekin, S., Çubukçu, M., Ayanoğlu, A. S. & Yarış, F. (2007). Aile Hekimliğinde Kavramlar, Görev Tanımı ve Disiplinin Tarihçesi. Türkiye Klinikleri Journal of Medical Sciences, 27(3), 412-418.
Europe WONCA. (2002). The European Definition of General Practice/Family Medicine. Barcelona: WONCA Europe.
George, D. & Mallery, M. (2010). SPSS for Windows Step by Step: a Simple Study Guide and Reference, 17.0 Update. Boston: Allyn & Bacon.
Gümüş, E. Ç. & Güngörmüş, Z. (2020), İkinci Basamak Sağlık Hizmetlerine Başvuru Yapan Hastaların Birinci Basamak Sağlık Hizmetlerini Kullanma Durumlarının Belirlenmesi. Anadolu Hemşirelik ve Sağlık Bilimleri Dergisi, 23(1), 119-126.
Güven, E. A. & Aycan, S. (2018). Ankara’da Bir Üniversite Hastanesine Başvuranların Mevcut Aile Hekimliği Sistemi ve Sevk Uygulaması Hakkında Düşünceleri. ESTÜDAM Halk Sağlığı Dergisi, 8(3), 25-36.
Memiş, M. (2011). Aile Sağlığı Hizmetlerinde Çözülemeyecek Sorun Yok. Sağlık ve Sosyal Hizmet Çalışanları Sendikası, Sağlık-Sen Aile Sağlığı Hizmetlerinde Temel Sorunlar Çalıştayı içinde. Ankara.
Öztek, Z. (2006). Sağlıkta Dönüşüm ve Aile Hekimliği. Toplum Hekimliği Bülteni, 25(2), 1-6.
Rakel, R. E. & Rakel, D. P. (2002). Textbook of Family Medicine. Amsterdam: Elsevier.
Sağlık Bilgi Sistemleri Genel Müdürlüğü. (2019). T.C. Sağlık Bakanlığı Sağlık İstatistikleri Yıllığı 2018. Ankara.
Timur, A., Çetinkaya, F., Durmuş, H. & Yıldız, S. (2018). Erciyes Üniversitesi Hastanesi Polikliniklerine Başvuran Hastaların Aile Hekimliği Uygulamasından Memnuniyet Durumu. Türkiye Aile Hekimliği Dergisi, 22(1), 2-11.
Turhan, E. S. (2014). Aile Hekimliği Dünya ve Türkiye Uygulamaları: Aile Hekimliğinde Hekim-Hasta İlişkisinde İletişimin Rolü ve Tarafların Memnuniyeti Üzerine Etkilerinin İncelenmesine Yönelik Bir Alan Araştırması (Yüksek Lisans Tezi). Ankara: Ufuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
TÜİK. (2019). 17 10, 2009 tarihinde http://tuik.gov.tr/PreTablo.do?alt_id=1059 adresinden alındı.
Ural, A. & Kılıç, İ. (2013). Bilimsel Araştırma Süreci ve Spss ile Veri Analizi. Ankara: Detay Yayıncılık.
WHO-WONCA. (1994, Kasım). Making Medical Practice and Education More Relevantto People's Needs: The Contribution of the Family Doctor. Kanada: Conference in Ontario.