Havf/Korku, insan hayatında bir savunma mekanizması olarak karşımızaçıkmaktadır. Bu yönüyle havf, insanı tehlikelere karşı uyaran ve tedbire sevkeden içsel bir dürtüdür. Bu duygunun aşırı ve yersiz bir şekilde kullanılması heminsanın ruhî yapısına hem de sosyal yaşantısına zarar veren bir mahiyeti haizdir.Bu manada havf’ın kontrol altına alınması, insana yarar sağladığı sınırlar içindekullanılması arzulanan bir durum olarak karşımıza çıkmaktadır. Buna mukabilReca/Ümit, havftaki aşırılığı kıran, havfı aslî görevini icra etmeye sevk eden birdenge unsuru olarak zikredilebilir. Bu iki kavrama gerek semavî kitaplar gerekseyapılan bilimsel çalışmalar yönüyle yaklaşılsın, insan hayatı üzerindeki etkileri buiki kavramın bir denge unsuru olarak insan hayatına etkileri teyit edilmiştir.