Plato and the Revolution of the Modern Paradigm of Science

The greatest coup that European science has experienced in its histo-ry took place in the Renaissance. It is common knowledge that at that time there was a revival of ideological paradigms which were formed in Antiquity. However, the application of this statement to the realm of philosophy requires clarification. The late Middle Ages was influenced by the philosophy of Aristo-tle, who was also an ancient philosopher. Therefore, on the eve of the Renais-sance, Antiquity was not forgotten. In the Renaissance, the philosophy of Plato was revived, and in the late Middle Ages, it was displaced by the philosophy of Aristotle. The philosophy of Plato became the foundation for the formation of the paradigm of modern science. The purpose of this study is to reveal which segments of Plato’s philosophy gave impetus to the development of science, and to prove that Plato influenced the development of science by three theses: 1) the theory is higher and more important than experience, as the world of ideas is higher and more important than the material world; 2) cognition of the world is impossible without the application of mathematical categories; 3) ex-perience is necessary for cognition, but it is completely subordinated to the theory.

Platon ve Modern Bilim Paradigmasının Devrimi

Avrupa biliminin, tarihinde yaşadığı en büyük darbe Rönesans'ta gerçekleş-ti. O zamanlar, Antik dönemde oluşturulan ideolojik paradigmaların yeniden canlandığı yaygın bir bilgidir. Ancak, bu ifadenin felsefe alanına uygulanmasının açıklığa kavuşturulması gerekir. Geç Ortaçağ, aynı zamanda Antik bir filozof olan Aristoteles'in felsefesinden etkilenmiştir. Bu nedenle, Rönesans arifesinde, Antik çağ unutulmadı. Rönesans'ta Platon'un felsefesi yeniden canlandı ve Geç Orta Çağ'da Aristoteles'in felsefesi ile yer değiştirdi. Platon'un felsefesi modern bilim paradigmasının oluşumunun temeli oldu. Bu çalışmanın amacı Platon'un felsefesinin hangi bölümlerinin bilimin gelişmesine ivme kazandırdığını ortaya koymak ve Platon'un bilimin gelişimini üç tezle etkilediğini kanıtlamaktır: 1) idealar dünyasının maddi dünyadan daha yüce ve daha önemli olması gibi, teori de deneyimden daha yüce ve daha önemlidir; 2) dünya hakkındaki biliş, mate-matiksel kategoriler uygulanmadan mümkün değildir; 3) deneyim biliş için ge-reklidir, ancak tamamen teoriye bağımlıdır.

PDF

___

Bacon, F. (2013). Große Erneuerung der Wissenschaften. Berlin: Holzinger.

Duhem, P. (1906). La Théorie physique. Son objet et sa structure. Paris: Chevalier & Riviére.

Dynnik, M. (1955). Materialisty drevnej grecii: sobranie tekstov geraklita, demokrita i epikura. Moscow: Gosudarstvennoe izdatelstvo politicheskoj literatury.

Einstein, A. & Infeld, L. (1966). The Evolution of Physics. New York: Simon & Schuster.

Franz, J. (1910). Johann Gottfried Galle. Astronomische Nachrichten, 185.

Kant, I. (1775). Allgemeine Naturgeschichte und Theorie des Himmels oder Versuch von der Verfassung und dem mechanischen Ursprunge des ganzen Weltgebäudes nach Newtonischen Grundsätzen abgehandelt. Königsberg, Leipzig: Petersen.

Koyré, A. (1966). Galilée et Platon. Les études d’histoire de la pensée stientifique. Paris: Presses Universitaires de France.

Koyré, A. (1968). Newton, Galilée et Platon. In: Études newtoniennes. Paris: Galli-mard.

Koyré, A. (1985). Ocherki istorii filosofskoj mysli: o vliyanii filosofskix koncepcij na razvitie nauchnyx teorij. Moscow: Progress.

Mach, E. (1889). Die Mechanik in ihrer Entwicklung. Leipzig.

Maier, A. (1949) Die Vorläufer Galileis im 14. Jahrhundert. Studien zur Naturphilo-sophie der Spätscholastik. Roma.

Mendeleev, D. (1896). Sootnoshenie svojstv s atomnym vesom elementov. Zhurnal russkogo ximicheskogo obshhestva, 1/2,3.

Newtono, I. (1678). Philosophiæ naturalis principia mathematica. Londini: Amstælodami.

Nicholas of Cusa. (1937). Ob uchenom neznanii. Izbrannye filosofskie sochineniya. Moscow: Gosudarstvennoe socialno-ekonomicheskoe izdatelstvo.

Personne de Roberval G. (1664). Aristarchy Samii de Mundi system te, partibus et moribus ejusdem libellus. Paris.

Polanyi, M. (1962). Personal Knowledge. Towards a Post-Critical Philosophy. London: Routledge.

Von Meyer, J. L. (1864). Die moderne Theorien von der Chemie und ihre Bedeutung für die chemische Statik. Breslau: Maruschke & Berendt.

Webster, F. (2004). Teorii informacionnogo obshhebstva. Moscow: Aspekt-Press.