Antik Yunan ve Roma Felsefeleri Ekseninde Plotinos Felsefesinde İntihar

İnsanın iradesini kullanarak kendi canına kastetmesi olarak tanımlanan in tihar, sosyolojik bir vakıa olmanın ötesinde, felsefi alanda insanın varoluşsal an lam arayışının bir karşılığı olarak derin tartışmaların konusu olmuştur. Bu çer çevede, intihar, antik dönemlerden günümüze felsefi alanda tartışılagelmiş: bu olguya yönelik farklı yaklaşımlar sergilenmiştir. Grek felsefesi, intihara genel olarak karşı çıkarken, Roma felsefesinde özellikle Stoacılıkta intihara yönelik felsefi düzeyde olumlu yaklaşımlar sergilenmiştir. Ömrünün son zamanlarını Roma’da geçiren Neoplatonizmin kurucu filozofu Plotinos da konuya ilgi duy muş, küçük boyutta da olsa intihara dair bir risale kaleme almıştır. Bu makalede, önce, Grek ve Roma felsefelerinde intihara yönelik genel yaklaşımlar ele alına cak, sonrasında Plotinos’un intihara yönelik değerlendirmelerine yer verilecek tir.

Suicide in Plotinus’ Philosophy on the Axis of Ancient Greek and Roman Philosophy

Suicide, which is defined as the attempt of the human being against his life using his will, has been a subject of deep discussions of the philosophical field as an equivalent of the search for the meaning in the existential sense be yond just a sociological fact. In this sense, suicide has been debated in the phil osophical field from antiquity to nowadays and different approaches to this phenomenon have been made. While Greek philosophy opposes suicide in a holistic sense, in the Roman philosophy, positive approaches have been taken towards suicide, particularly in Stoicism. Plotinus, the founding philosopher of Neoplatonism who spent the last days of his life in Rome, was not unfamiliar to the subject, and he wrote a treatise on suicide albeit small. In this article, it will be dealt with general approaches to the suicide in the Greek and Roman phi losophies, followed evaluations by Plotinus regarding the suicide.

PDF

___

Vernezze, P. J. (2005). Don't Worry, Be Stoic: Ancient Wisdom for Troubled Times. Lanham: University Press of America.
Sümer, N. (2015). Dinlerin İntihar Olgusuna Bakışı. (Doktora Tezi). Ankara: Ankara Üniversitesi SBE.
Şen, N. (2008). Batı Düşünce Tarihinde İntiharın Algısal İnşası. Kaygı: Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Felsefe Dergisi, 11, 191-202.
Stephens, W.O. (2014). Epictetus on Fearing Death: Bugbear and Open Door Policy. Ancient Philosophy, 34, 365-391.
Seneca, L. A. (1995). Seneca’s Phoenissae. (Int. & com. M. Frank). Leiden, New York & Köln: E. J. Brill.
Seneca, L. A. (1987). Seneca's Hercules Furens. (Int. & com. J. G. Fitch). Ithaca & London: Cornell University Press.
Seneca, L. A. (1979). Ad Lucilium Epistulae Morales. (Trans. R. M. Gummere). Cambridge, MA: Harvard University Press.
Ruff, C. A. (1974). The Complexity of Roman Suicide. (MA Thesis). Richmond: Richmond University.
Rist, J. M. (1996). Man, Soul and Body: Essays in Ancient Thought from Plato to Dionysius. London: Variorum.
Rist, J. M. (1977). Plotinus: The Road to Reality. Cambridge University Press.
Porphyry (2017). Plotinus’un Hayatı ve Çalışmalarının Düzenlenmesi Hakkında. (Çev. M. M. Karakaya). Eskiyeni, 35, 113-150.
Plotinus (1997) Tâsûât Eflûtîn (Terc. F. Cebr). Beyrut: Mektebet Lubnân.
Plotinus (1969). The Enneads. (Trans. S. MacKenna). London: Faber & Faber Ltd.
Plato (2001). Phaedo. (Trans. R. Hackforth). Cambridge: Cambridge University Press, 2001.
Plato (1926). Laws. (Trans. R. G. Bury). London: William Heinemann.
Pearson, A. C. (1891). The Fragments of Zeno And Cleanthes. London: Cambridge University Press.
Pattabanoğlu F. Z. (2015). Seneca’da Felsefe ve Ölüm. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 22, 137-158.
Marks, A. H. (2003). Historical Suicide. Handbook of Death and Dying. Thousand Oaks: Sage Publication, 309-318.
Lucan (1992). Civil War. (Trans. S. H. Braund). Oxford: Oxford University Press.
Leenaars, A. A. (2004). Psychotherapy with Suicidal People: A Person-Centred Approch. Chichester: John Wiley & Sons.
Kalogiratou, A. (2009). Plotinus’ Views on Soul, Suicide and Incarnation. ΣΧΟΛΗ, 3 (2), 387–400.
Kalligas, P. (2014). The Enneads of Plotinus: A Commentary, vol. 1. (Trans. E. K. Fowden & N. Pilavachi). Princeton & Oxford: Princeton University Press.
Harrison, J. R. (2011). Paul and the Imperial Authorities at Thessalonica and Rome. Tubingen: Mohr Siebeck.
Epictetus (1877). The Discourses of Epictetus with the Enchiridion and Fragments. (Trans. G. Long). London: George Bell & Sons.
Edwards, C. (2014). Death and Time. Brill's Companion to Seneca: Philosopher and Dramatist. (Eds. G. Damschen & A. Heil). Leiden & Boston: Brill, 323-342.
Cholbi, M. (2011). Suicide: The Philosophical Dimensions. Peterborough: Broadview Press.
Bowersock, G. W. (1995). Martyrdom and Rome. Cambridge: Cambridge University Press.
Bexley E. (2010). The Myth of the Republic. Lucan’s Bellum Civile: Between Epic Tradition and Aesthetic Innovation. Berlin, New York: De Gruyter, 135-153.
Barclay, W. (2001). The Gospel of Matthew, vol. II. Louisville: John Knox Press.
Aster, E. (2005). İlkçağ ve Ortaçağ Felsefe Tarihi. (haz. V. Okur). İstanbul: İm Yayınları.
Aristotle (2002). Nicomachean Ethics. (Trans. & com. S. Broadie & C. Rowe). Oxford: Oxford University Press.