İNSAN KAYNAKLARI YÖNETİMİNDE İŞGÖREN SEÇİMİNİN HUKUKİ BOYUTU

İnsan kaynakları Yönetiminde önemli bir yeri olan işe alma süreci değişik aşamalardan oluşur. Sürecin tüm aşamalarında işveren, adaylardan ayrıntılı bilgiler toplayarak ve istediği soruları sorarak kimi işe alacağı konusunda karar verme özgürlüğüne ve hakkına sahiptir. Buna karşılık aday ise, kendisinden istenen bilgileri verirken bir ayırımcılığa uğramamak ve kişilik haklarını korumak ister. Tarafların sahip oldukları bu haklar bir karşıtlık yaratır. Her iki taraf için de bu hakların güvence altına alınması gerekir. Bu durum haklarının korunması konusunda tarafların birbirlerine karşı bazı yükümlülükler üstlenmesi sonucunu doğurur. Buna “koruma yükümlülüğü” denir. Medeni Kanun ve Borçlar Kanunu‘nda da düzenlendiği gibi koruma yükümlülüğü, tarafların karşılıklı güven ilişkisine ve dürüstlük kuralına uygun hareket etmeleri anlamına gelir

THE LEGAL ASPECT OF THE RECRUITMENT PROCESS IN HUMAN RESOURCES MANAGEMENT

The recruitment process which has an important place in Human Resource Management consists of various steps. By asking questions and collecting information from the candidates in all stages of the process employers have the right and freedom to decide whom they hire. On the other hand, giving the necessary information requested from him, the candidate tries to protect his personal rights and doesn’t want to be subject to any discrimination. Thus these rights of the two parties pose a contrast. In order to protect these rights both parties assume obligations towards each other. This obligation is called “obligation to protect”. As set out in the Turkish Code of Obligations and Turkish Code of Civil Law, “obligation to protect” means that both parties act to each other in mutual trust and good faith

___

  • Acar, Ahmet Cevat (2015) “İnsan Kaynakları Temin ve Seçimi” İnsan Kaynakları Yönetimi içinde, İstanbul: Beta, s. 87-162.
  • Akyiğit, Ercan (2007) İş Hukuku, Ankara: Seçkin.
  • Aydınlı, İbrahim (2004) İşverenin Sosyal Temas ve İş İlişkisinden Doğan Edimden Bağımsız Koruma Yükümlülükleri ve Sonuçları, İstanbul: Seçkin.
  • Aydınlı, İbrahim (2005) “İşçinin Kişiliğinin Korunmasına Yönelik Düzenlemeler ve Borçlar Kanunu Tasarısının Konuyla İlgili Maddelerinin Değerlendirilmesi”, TÜHİS İş Hukuku ve İktisat Dergisi, 19(6), s.21-42.
  • Bröckermann, Rainer (2007) Personalwirtschaft, 4. Baskı, Stuttgart: Schaeffer-Poeschel.
  • Ekin, Ali ( 2013) Adil ve Makul Çalışma Hakkı Kapsamında İşçi Onurunun Korunması, Ankara: Adalet.
  • Ertürk, Şükran (2002) İş İlişkisinde Temel Haklar, Ankara: Seçkin.
  • Eyrenci, Öner (1991) “İşe Girişte Personel Seçimi ile İlgili Sorunlar”, İş Hukuku ve Sosyal Güvenlik Hukuku Milli Komitesi 15. Yıl Armağanı içinde, s. 239-262.
  • Haberkorn, Kurt (2001) Arbeitsrecht: aktuelles Grundwissen und praktisches Rüstzug, 10. überarb. und erw. Aufl, Renningen: Renningen- Malmsheim.
  • Hanau, Peter ve K. Adomeit (2000) Arbeitsrecht, 12. Baskı, Heidelberg: Luchterhand.
  • Hromadka, Wolfgang (2009) Arbeitsrecht für Vorgesetzte, 2. Baskı, Münih: DTV.
  • Hunold, Wolf (2001) “Welche Fragen sind erlaubt?”, Arbeit und Arbeitsrecht, 6(01),s.260- 265.
  • International Labour Office (2003) International Labour Conference 91th Session 2003, Report I(B), Time for Equality at Work- Global Report under the Follow –up to the ILO Declaration on Fundamental Principals and Rights at Work, Geneva.
  • Kılıçoğlu, Mustafa ve Kemal Şenocak (2008) İş Kanunu Şerhi Cilt I, İstanbul: Legal.
  • Mollamahmutoğlu, Hamdi (2004) İş Hukuku, Ankara: Turhan.
  • Richardi, Reinhard ve Georg Annuss (2000) Arbeitsrecht, Heidelberg: Müller.
  • Ring, Gerhard (1998) Arbeitsrecht, Baden Baden: Nomos.
  • Sevimli, K. Ahmet (2006) İşçinin Özel Yaşamına Müdahalenin Sınırları, İstanbul: Legal.
  • Süzek, Sarper (2013) İş Hukuku, 9. Baskı, İstanbul: Beta.
  • Tuncay, Can (1999) Toplu İş Hukuku, İstanbul: Alfa.
  • Ünsal, Engin (2003) Sendika Özgürlüğü ve Uluslararası Çalışma Örgütü ile T.C. Hükümetleri İlişkileri, İstanbul: Beta.
  • Yürekli, Sabahattin (2014) “İş Hukukunda Sözleşme Görüşmelerinden Doğan Sorumluluk (Culpa in Contrahendo)” İÜHFM İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi Mecmuası, 72(2), s.541-580.