___

Akıncı, Z. (2011). Konaklama İşletmelerinde Kriz Sürecinde İnsan Kaynakları Yönetiminin Rolü ve Önemi. Süleyman Demirel Üniversitesi, 3(4), 132-152.

Armağan, T.T. (2015). Avrupa Mükemmellik Modelinin Öz Değerlendirme Aracı Olarak Eğitimde Uygulanmasının Çalışan Memnuniyeti İle Tatmini Üzerine Etkileri ve Eğitim Kurumlarında Karşılaştırmalı Değerlendirmesi. Yüksek Lisans Tezi. Bursa: Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Arslan, G. (2012). İnsan Kaynakları Yönetiminde İşe Alma ve Eğitimin Kariyer Yönetimi ile İlişkisi, Bir Şirketin Kariyer Yönetimi Üzerine İnceleme. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü

Ayan, F. (2011). İnsan Kaynakları Yönetimi, İzmir: İlya Yayınevi.

Aydın, B.E. (2007). Örgütlerde Kariyer Yönetimi, Kariyer Planlaması, Kariyer Geliştirmesi ve Bir Kariyer Geliştirme Programı Olarak Koçluk Uygulamaları. Yüksek Lisans Tezi. Denizli: Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.

Barlı, Ö. (2005). Türk Yöneticisinin Yararlandığı Motivasyonel Araçlar, İstanbul: Atlas Yayın Dağıtım.

Bingöl, D. (2013). İnsan Kaynakları Yönetimi, 5.Baskı. İstanbul: Beta Yayınları.

Çalık, T. ve F. Ereş. (2006). Kariyer Yönetimi Tanımlar Kavramlar İlkeler, Ankara: Gazi Kitabevi.

Dündar, G. (2015). İnsan Kaynakları Yönetimi. Kariyer Geliştirme içinde. İ.Ü. İşletme Fakültesi İnsan Kaynakları Yönetimi Anabilim Dalı Öğretim Üyeleri, Yenilenmiş 7. Baskı. İstanbul: Beta Yayınları.

Elbeyi, P. ve Y. Öztürk. (2010). Otel İşletmeleri İşgörenlerinin İş Doyum Düzeyleri: Sayfiye ve Şehir Otel İşletmeleri İşgörenleri Üzerinde Bir Araştırma. İşletme Araştırmaları Dergisi, Cilt: 2, Sayı: 1, 43-72.

Eryiğit, S. (2000). Kariyer Yönetimi. Kamu-İş; C: 6 S:1/2000. (Erişim tarihi: 29 Mayıs 2017).

Great Place to Work Araştırması. (2013). (http://www.greatplacetowork.com.tr/storage/documents/Kaiyer_10.Kat_18_Kasm_2013__HD_.pdf (Erişim tarihi: 17 Şubat 2018).

Gürüz, D. ve G. Ö. Yaylacı. (2004). İletişimci Gözüyle İnsan Kaynakları Yönetimi, İstanbul: Media Cat.

İbicioğlu, H. (2010). İnsan Kaynakları Yönetimi (Geleneksel ve Stratejik Perspektif), Ankara: Alter Yayıncılık.

Jaiswal, P. ve A. Chandra (2014). “Employee Satısfaction Towards Training And Development Practices In Bharat Pumps And Compressor Limited Naini Allahabad”, Ms Pooja Jaiswal Research Scholar. Sam Higginbottom Institute Of Agriculture Technology And Sciences (Shıats) Allahabad. Irjmst, 5(10), 25-39.

Kaptangil, K. (2012). İşletmelerde İnsan Kaynakları Eğitiminin Çalışanların Performansları Üzerine Olan Etkileri, Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2(2), 25-44.

Kaya, İ. (2007). Otel İşletmeleri İşgörenlerinin İş Tatminini Etkileyen Faktörler: Geliştirilen Bir İş Tatmin Ölçeği. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt:7, Sayı:2: 355-372.

Koçel, T. (2011). İşletme Yöneticiliği, İstanbul: Beta Basım Yayın, 13. Baskı.

Mercin L. (2005). İnsan Kaynakları Yönetimi’nin Eğitim Kurumları Açısından Gerekliliği Ve Geliştirme Etkinliği, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 4(14), 128-144.

Muradova, T. ( 2009). İnsan Kaynakları Yönetiminde Eğitim ve Geliştirmenin Önemi. Journal of Azerbaijani Studies,75-84.

Nagaraju, B. ve M. Archana. (Apr. 2015). Job Satisfaction Through Training and Development Programmes- A Case Study at J.K. Tyre Ltd, Mysore, Commerce University of Mysore Manasagangotri, IOSR Journal of Business and Management 17 (4), 05-13.

Özçelik, A. O. (2015). İnsan Kaynakları Yönetimi. Eğitim ve Geliştirme içinde. İ.Ü. İşletme Fakültesi İnsan Kaynakları Yönetimi Anabilim Dalı Öğretim Üyeleri, Yenilenmiş 7. Baskı. İstanbul: Beta Yayınları.

Özgen, H. ve A.Yalçın. (2011). İnsan Kaynakları Yönetimi Stratejik Bir Yaklaşım, Adana: Nobel Kitabevi.

Quizon, Z. S. (2014). Employees’ Satisfaction On Training & Development Of Atlantic, Gulf, & Pacific Company Of Manila, Inc.,.Lyceum Of The Philippines University. Asia Pacific Journal Of Multidisciplinary Research, 2(3), 45-53.

Paksoy, M. H. (2007). Üniversitelerde Akademik Personelin İş Memnuniyeti: Harran Üniversitesi Örneği, Selçuk Üniversitesi Karaman İ.İ.B.F. Dergisi, Sayı 12, 9 Haziran 2007, 138-151.

Sabuncuoğlu, Z. (2005). Uygulamalı İnsan Kaynakları Yönetimi İstanbul: Alfa Aktüel Basım.

Şimşek, Ş. ve M. S. Öge (2007). Stratejik ve Uluslararası Boyutları ile İnsan Kaynakları Yönetimi, İstanbul: Gazi Kitabevi.

Telman, N. ve P. Ünsal. (2004). Çalışan Memnuniyeti, 1. baskı, İstanbul: Epsilon Yayıncılık.Tunçer, P. (2012). Değişen İnsan Kaynakları Yönetimi Anlayışında Kariyer Yönetimi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 31(1), 203-233.

TUİK Yıllık Sanayi ve Hizmet İstatistikleri, (2015).http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=21528 (Erişim tarihi: 24 Şubat 2017).

TÜIK.Yaşam Memnuniyeti Araştırması, (2016). http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=24641(Erişim Tarihi: 22 Mayıs 2017).

Türk, S. (2007). Örgüt Kültürü ve İş Tatmini. Ankara: Gazi Kitabevi.

Wenchen, G. T. Li, N.Wu. (2015). Empirical Study on the Effects of Leader’s Verbal Communication Style on Employee’s Job Satisfaction. Faculty of Management and Economics, Dalian University of Technology, Dalian, China, Journal of Human Resource and Sustainability Studies, 3, 211-227.

Vardarlıer, P. (2016). Strategic Approach To Human Resources Management During Crisis, Procedia - Social and Behavioral Sciences 235, 463 – 472. Yılmazer, A. (2010). Meslek Yüksekokulları için İnsan Kaynakları Yönetimi, genişletilmiş ve güncelleştirilmiş 2. Baskı. Ankara: Seçkin Yayıncılık.