Asıl adı Ahmed olan Fasîh Dede’nin Türkçe, Farsça ve Arapça şiirleri vardır. Sebk-i Hindî üslubunun 17. Yüzyıldaki önemli temsilcilerinden olan Fasîh Ahmed’in mesnevileri ile inşâ örnekleri arasında sayılan iki önemli eseri de bulunmaktadır. Hattat olan şairin, farklı şairlere ait divanları, gazelleri, kasideleri ve mesnevileri farklı zamanlarda istinsah ettiği de bilinmektedir. Bu metinlerin bazıları kendi hattıyla tertip ettiği mecmualarındadır. Bu mecmualarda Fasîh’in kendi şiirlerinin yanısıra Fars ve Türk şairlere ait şiirler de bulunur. Ayrıca şairlerin birbirlerine yazdıkları nazireler de bu mecmualarda yer alır. Ahmed Dede’nin yayınlanmış Türkçe Divanı, manzum mensur karışık Gül ü Mül’ü ve Behişt-âbâd mesnevisinde bulunmayan Türkçe şiirleri de vardır. Mecmualarında görülen bu şiirlerden bir kısmı ise naziredir. Bu makale, dönemin önemli şairleri arasında yer alan usta kalemin iki mecmuada geçen ve bugüne kadar yayınlanmamış Türkçe gazellerinin yayınıdır.

Fasih Dede, whose principal name is Ahmed, wrote poems in Turkish, Persian and Arabic. Fasih Ahmed, who is one of the most representative of Sebk-i Hindi style in 17th Century, has got two important works among the examples of masnavi and build. The calligrapher poet is also known for copying diwans, ghazals, qasidas, masnavis from different poets in different times. Some of these texts are also available in his own caligraphed corpuses. In these corpuses, Persian, Turkish and Fasih’s parallel poems are also occur. Ahmet Dede has also a published Turkish Diwan and some Turkish poems that were not included in his poesic and prosaic work Gül ü Mül and Behişt-âbâd masnavi. This work focuses on the unpublished Turkish poems/ghazals of this important and master poet’s that are available in his corpuses.