___

• Arslan, O. (2011). Kuramsal ve Tarihsel Aşamalarıyla Sivil Toplum ve TürkiyeGerçeği. Bayrak Yayınları: İstanbul.
• Becan, C. ve Ustakara, F. (2017). Diyalog Teorisi Çerçevesinde İnternet Tabanlı İletişim Üzerine Bir Değerlendirme: Halkla İlişkiler Ajanslarının Web Stratejileri Üzerine Bir İçerik Analizi. Selçuk İletişim, 10(1): 64-84.
• Cooper, M., Chak, A., Cornish, F. and Gillespie, A. (2013). Dialogue: Bridging Personal, Community and Social Transformation. Journal of Humanistic Psychology, 53(1), 70–93.
• Dağtaş, E. ve Yıldırım, O. (2015). İnternet ve Sosyal Ağlar Dolayımlı Gündelik Yaşam Pratikleri: Anadolu Üniversitesi Öğrencileri Üzerine Mikro Alan Araştırması. Folklor/Edebiyat, 21(83), 149-180.
• Çabuk, D. (2017). Türkiye’de Faaliyet Gösteren Sivil Toplum Kuruluşlarının İtibarını Ölçmek. Global Media Journal TR Edition, 8(15): 233-258.Çamlıdere, M. (1998). İletişim Kuramları Tarihi, İletişim Yayınları: İstanbul.
• Engin, E. ve Akgöz, B. (2016). Belediyelerin Web Sitelerinin Diyalojik İletişim Açısından Analizi. Atatürk İletişim Dergisi, 10, 91-110.Gönel, A. ve Acılar, H. (1998). Önde Gelen STK’lar. Türkiye Ekonomik ve Toplumsal Tarih Vakfı Yayını: İstanbul.
• Güzeloğlu, E. ve Maden, D. (2015). Halkla İlişkilerde İlişkisel Yaklaşım: Alan Öğrencilerinin İlişki Boyutlarına Yönelik Algıları. The Journal of Academic Social Science Studies, (34), 357-372.
• Henriksen, L. S., Boje, T. P., Ibsen, B. and Koch–Nielsen, I. (2008). Welfare Architecture and Voluntarism: Or Why ‘Changing the Welfare Mix’ Means Different Things in Different Contexts. The Third Sector in Europe: Prospects and Challenges, Edited by: Stephen P. Osborne, Routledge Publ.: New York.Karakuş, O. (2006). Avrupa Birliği Uyum Sürecinde Türkiye Sivil Toplum Kuruluşları, Yüksek Lisans Tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
• Kent, L. ve Taylor, M. (1998). Building Dialogic RelationshipsThrough the World Wide Web. Public Relation Review, 24(3), 321-334.
• Okumuş, M. (2014). Dijital İletişim Etkisi. Uluslararası Akademik Konferansı Bildiri Kitabı, İskenderiye Kitap: İstanbul.
• Özbek, N. (2002). Osmanlı’dan Günümüze Türkiye’de Sosyal Devlet. Toplum ve Bilim, 92, 7-33.
• Özdemir, P. ve Yamanoğlu, M. (2010). Türkiye’deki Sivil Toplum Kuruluşları Web Sitelerinin Diyalojik İletişim Kapasiteleri Üzerine Bir İnceleme, 1(2), 1-36.
• Özer, M. (2008). Günümüz İtibariyle Sivil Toplum Kuruluşlarının İktisadi ve Sosyal Fonksiyonları. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 7(26), 86-97.
• Salamon, L. M. (1999). America’s Nonprofit Sector: A Primer. The Foundation Center: New York.
• Savaş, S. ve Sürücü, A. (2016). Değer Oluşturmada İlişki Yönetimi. Manas Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi, 5(4): 175-192.
• Şahin, L. ve Öztürk, M. (2008). Küreselleşme Sürecinde Sivil Toplum Kuruluşları ve Türkiye’deki Durumu. Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 54, 3-29.Şimşek, G. (2016). Büyükşehir Belediye Başkanlarının Diyalojik İletişim Çerçevesinde Sosyal Medya Uygulamaları. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 9(46): 829-839.
• Talas, M. (2011). Sivil Toplum Kuruluşları ve Türkiye Perspektifi. Türklük Bilimi Araştırmaları, 1 (29), 387-401.
• TÜSEV (2006). Türkiye’de Sivil Toplum: Bir Değişim Süreci - Uluslararası Sivil Toplum Endeksi Projesi Türkiye Ülke Raporu. TÜSEV Yayını: İstanbul.