Bankalarda Mevduat Sertifikasının Ülkeler İle Karşılaştırmalı Olarak İncelenmesi

Öz Finansal sistemde yaşanan gelişmeler, tasarrufların değerlendirilmesinde farklı alternatifler yaratmaktadır. Bankacılık sektörü bu konuda mali piyasanın en önemli kurumsal yapısını oluşturmaktadır. Bu çalışmada bankaların fon oluşturma işlemlerinde önemli bir yere sahip olan mevduat sertifikalarının Türkiye’ de uygulanabilirliğinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yapılan araştırmalar neticesinde mevduat sertifikası kullanan ülkeler ele alınmıştır. Bu ülkelerde farklı uygulama alanları olsa da mevduat sertifikaları genel olarak, banka tarafından mevduat sahibine satılan, borç senedi niteliğindeki piyasa aracı olarak ikincil piyasalarda işlem gören mevduat türü şeklinde ifade edilmektedir. Bu sertifika ciro edilebilirliği nedeniyle el değiştirme hızı yüksek ve aynı doğrultuda piyasayı canlandırma özelliğine sahiptir. Belirli bir süre için paraya erişmeleri gerekmeyen ve riski en aza indirmek isteyen yatırımcılar için iyi bir seçenek sayılmaktadır. Türkiye’de 1980’li yıllarda kısa bir süre uygulanan mevduat sertifikaları yaşanan çeşitli sorunlar nedeniyle 1998 yılında kaldırılmıştır.  Mevduat sertifikalarının yeniden uygulanabilirliğinin sağlanması için sağlam bir hukuksal zeminin oluşturulması gerekmektedir.

___

  • AKYOL, S. (2018). Türkiye'de Mevduat Sigorta Sisteminin Genel Analizi. Ekonomi Maliye İşletme Dergisi, 1(1), 1-11. ALTAN, M. (2001). Fonksiyonlar ve İşlemler Açısından Bankacılık (1 b.). İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş. BEGAİYM, M. (2015). Mevduat Garanti Sistemlerinin Etkinliği: Kırgızistan ve Türkiye Uygulamaları. Marmara Üniversitesi Bankacılık ve Sigortacılık Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi. İstanbul. CHEN, J. (2019, 02 11). www.investopedia.com. 04 18, 2019 tarihinde investopedia: https://www.investopedia.com/terms/c/certificateofdeposit.asp adresinden alındı. CSİSZAR, J. (2019, 01 08). www.gobankingrates.com. 05 06, 2019 tarihinde gobankingrates: https://www.gobankingrates.com/banking/cd-rates/best-cd-accounts/ adresinden alındı. ÇELEBİCAN, G. (1979). Mevduat Sertifikası. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, 36(1), 271- 294. https://research.stlouisfed.org/. (2019, 04 12). 05 08, 2019 tarihinde Economic Research: https://fred.stlouisfed.org/series/IR3TCD01USM156N adresinden alındı. https://research.stlouisfed.org/. (2019, 04 12). 05 08, 2019 tarihinde Economic Research: https://fred.stlouisfed.org/series/IR3TCD01JPQ156N adresinden alındı. https://research.stlouisfed.org/. (2019, 04 12). 05 08, 2019 tarihinde Economic Research: https://fred.stlouisfed.org/series/IR3TCD01KRQ156N adresinden alındı. https://www.financialadvisory.com/. (tarih yok). 04 23, 2019 tarihinde financialadvisory: https://de.deposits.org/einlagenzertifikate.html adresinden alındı. koreaifa.co.kr. (tarih yok). 05 08, 2019 tarihinde Koreaifa: https://translate.google.com.tr/translate?hl=en&sl=ko&tl=tr&u=http%3A%2F%2Fkoreaifp.com%2Ffinancial_magazine%2F459 adresinden alındı. KÜNEY, H. (1989). Banka Tekniği (6 b.). Ankara: Banka ve Ticaret Hukuku Araştırma Enstitüsü Türkiye İş Bankası Vakfı- Hukuk Fakültesi. LİU, K. (2018 ). Why Does The Negotıable Certificate Of Deposit Matter For Chinese Banking? Institute Of Economic Affairs, 96- 106. ÖÇAL, T., & ÇOLAK, F. Ö. (1999). Finansal Sİstem ve Bankalar. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım LTD. ŞTİ. ÖZDEMİR, E. (2000). Mevduat Sigortası. Active Bankacılık ve Finans Makaleleri-1, 57- 68. SMİTH, L. (tarih yok). www.investopedia.com. 2019 tarihinde investopedia: https://www.investopedia.com/university/certificate-of-deposit-cd/cd1.asp adresinden alındı. ŞAKAR, H. (2000). Genel Bankacılık Bilgileri (1 b.). İstanbul: Bileşim Matbaacılık A.Ş. T.C. Resmi Gazete Tebliğ. (1998, 09 15). 4369 Sayılı Kanuna İlişkin Genel Tebliğ. 04 04, 2019 tarihinde http://www.resmigazete.gov.tr/arsiv/23464_1.pdf adresinden alındı. www.tbb.org.tr. (2019, 05 08). 05 08, 2019 tarihinde Türkiye Bankalar Birliği: https://www.tbb.org.tr/modules/banka-bilgileri/banka_sube_bilgileri.asp adresinden alındı.