Eğitimde Ödev Tartışmaları

Ödev, eğitimciler arasında sürekli tartışılan ancak bir türlü vazgeçilemeyen bir eğitim etkinliğidir. Dünyamızda uzun yıllar ödevlerin öğrenci başarısına katkısı olup olmadığı tartışılmış ve araştırılmıştır. Bu araştırmaların önemli bir bölümünde ödevlerin yararlı olduğu, bir kısmında ise çeşitli haksızlıklara ve sorunlara neden olduğu öne sürülmüştür. Bunun üzerine bazı dönemlerde ödev üzerinde çok durulmuş ve öğrencilere sürekli ödev verilmiş, bazı dönemlerde ise gereksiz görülerek yasaklanmıştır. Ancak son yıllarda eğitim alanındaki bilimsel gelişmeler, eğitim reformları, yeni yaklaşım ve programlar ödevi yeniden ön plana çıkarmıştır. Günümüz araştırmalarında ödevlerin öğrencilerin dil ve zihinsel becerilerine, okul başarısına ve yaşam boyu öğrenmeye katkısı açıkça dile getirilmektedir. Ödevlerin aile içi iletişim ve etkileşim sürecine olumlu etkileri vurgulanmaktadır. Araştırmalarda ödevlerin eğitim için yararlı etkinlikler olduğu, ancak ödev verirken bazı kural ve ilkelere dikkat edilmesi gerektiği belirtilmektedir. Bu makalede ödevle ilgili gelişmeler, olumlu ve olumsuz görüşler ve etkileri ele alınmakta, ödevle ilgili çeşitli öneriler getirilmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Ödev, aile, öğretmen, okul başarısı.

Bartin University Journal of Faculty of Education (BUJFED) is a international refereed journal that is published two times a year. The responsibility lies with the authors of papers

PDF

___

Ağgön, E. ve Yazıcı, M. (2010). Sınıf Öğretmenliği Programı Öğrencilerinin Beden Eğitimi Dersine Yönelik Tutumları (Erzincan Üniversitesi Örneği). 9.Ulusal Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu Bildirileri, Elazığ, s. 1072-1074.
Büyüköztürk, Ş. (2012).Sosyal Bilimler İçin Veri Analizi El Kitabı. Ankara: Pegem Akademi. Çakıcı, D. (2005). Ön Örgütleyicilerin Okumaya Yönelik Tutum ve Okuduğunu Anlama Üzerindeki Etkileri. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Çokluk, Ö, Şekercioğlu, G. ve Büyüköztürk, Ş. (2010). Sosyal Bilimler İçin Çok Değişkenli İstatistik SPSS ve LISREL Uygulamaları. Ankara: Pegem Akademi
Deniz, S.; Tuna, S. (2006). İlköğretim Öğrencilerinin Türkçe Dersine Yönelik tutumları: Köyceğiz Örneklemi, Milli Eğitim Dergisi, 170: 339
Gömleksiz, M.N. (2004). Kitap Okuma Alışkanlığına İlişkin Bir Tutum Ölçeğinin Geçerlik ve Güvenirliği. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 2(14),185–195.
Güneş, F. (2013).Türkçe Öğretimi Yaklaşım ve Modeller. Ankara: Pegem Akademi. İnceoğlu, M. (2000). Tutum-Algı İletişim. Ankara: İmaj Yayıncılık.
İşeri, K. ve Ünal, E. (2010). Yazma Eğilimi Ölçeği’nin Türkçeye Uyarlanması. Eğitim ve Bilim. 35 (155), 104-117.
Jöroskog, K. G. ve Sörbom, D. (1993). Lisrel 8: Structual Equation Modeling with the Simplis Command Language. Lincolnwood: Scientific Software International, Inc.
Karasakaloğlu N. ve Saracaloğlu A. S. (2009). Sınıf Öğretmeni Adaylarının Türkçe Derslerine Yönelik Tutumları, Akademik Benlik Tasarımları ile Başarıları Arasındaki İlişki. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 5(1), 343-362.
Maruyama, G.M. (1998). Basics of Structual Equation Modeling (First Edition). CA: Sage Publications, Inc.
MEB (2006). İlköğretim Türkçe Dersi (6, 7, 8. Sınıflar)Öğretim Programı. Ankara: Devlet Kitapları Müdürlüğü.
Özbay, M. (2007). Türkçe Özel Öğretim Yöntemleri I. Ankara: Öncü Kitap.
Özbay, M., Bağcı, H. ve Uyar, Y. (2008). Türkçe Öğretmeni Adaylarının Okuma Alışkanlığına Yönelik Tutumlarının Çeşitli değişkenlere göre Değerlendirilmesi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi.9(15), 117–136.
Özbay, M. ve Uyar, Y. (2009) İlköğretim İkinci Kademe Öğrencileri İçin Okumaya Yönelik Tutum Ölçeğinin Geliştirilmesi: Geçerlilik ve Güvenirlik Çalışması. E-Journal of New World Science Academy. 4(2), 632-651.
Sallabaş, M.E. (2013). Türkçeyi Yabancı Dil Olarak Öğrenenler İçin Konuşma Öz Yeterlik Ölçeği: Geçerlilik Ve Güvenirlilik Çalışması, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 36, 261-270.
Sallabaş, M.E. (2008). İlköğretim 8. Sınıf Öğrencilerinin Okumaya Yönelik Tutumları ve Okuduğunu Anlama Becerileri Arasındaki İlişki, İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 9(16), 141-155.
Sevim, O. (2012). Öğretmen Adaylarına Yönelik Konuşma Kaygısı Ölçeği: Bir Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Turkish Studies, 7(2), 927-937.
Tabachnick, B. G. VeFidell, L. S. (2001). Using Multivariate Statistics (4th ed.). MA: Allyn& Bacon.
Tavşancıl, E. (2010). Tutumların Ölçülmesi ve SPSS ile Veri Analizi. Ankara: Nobel. TDK (2011).Türkçe Sözlük, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
Tekin, Halil (1997). Eğitimde Ölçme ve Değerlendirme. Ankara: Mars Matbaası.
Tezbaşaran, A. (1997). Likert Tipi Ölçek Geliştirme Kılavuzu. Ankara: Türk Psikologlar Derneği Yayınları.
UYTES (1995). SPSS Bilgisayar Paket Kullanma Kursu Ders Notları (Uluslararası İleri Teknoloji Sistemleri). Elazığ: Ders Notu.
Ünal, E. (2006). İlköğretim Öğrencilerinin Eleştirel Okuma Becerileri İle Okuduğunu Anlama ve Okumaya İlişkin Tutumları Arasındaki İlişki. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Osmangazi Üniversitesi, Eskişehir.
Yalınkılıç, K. (2007). Türkçe Öğretmen Adaylarının Okumaya İlişkin Tutum ve Görüşleri, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi. 1(1), 225-241.
Yıldız, D.C ve Yavuz, M. (2012). Etkili Konuşma Ölçeği: Bir Ölçek Geliştirme Çalışması. Turkish Studies. 7(2), 319-334
Yücel, G. (2005). Okulöncesinde Okuma Tutumları Ölçeği’nin Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi, Ankara