Geri Alım Sözleşmesi (Vefa Akdi) ile bankaların alacaklarından dolayı edindikleri gayrimenkullere ilişkin bir değerlendirme

Geri alım (vefa) hakkı, taşınmaz bir malın karşı tarafa satılması durumunda eski malike geri satın alma hakkı tanıyan hak olarak tanımlanabilecektir. Bilindiği üzere bankaların kabul ettikleri en yaygın teminat türlerinden birisi gayrimenkul ipoteğidir. Bankalar, sorunlu kredilerin yönetilmesi ve tasfiyesi amacıyla, kredi ödemelerinde sorun yaşayan müşterilerin ipotek ettirilmiş gayrimenkullerinin geri alım sözleşmesi yoluyla satın alınması yöntemini de tercih edebilmektedirler. Bu uygulama, bankaların geri alım sözleşmesi süresi içerisinde, devraldıkları gayrimenkulleri eski malik dışında başka bir kişiye satmama yükümlülüğü altına girmeleri veya geri alım hakkının herkese karşı ileri sürülebilmesi nedeniyle uzun süre bilançolarından çıkaramamalarına sebebiyet verebilmektedir. Bu yöntemin bilinçli ve yaygın bir şekilde tercih edilmesi banka kaynaklarının donuklaşmasına ve varlıklarının seyyaliyetinin düşmesine neden olabilecektir.
Anahtar Kelimeler:

-

A study about properties acquired due to receivables by banks with the right of repurchase

The right of repurchase is a right that enables the former owner who sells property to the other side to buy it back. Property is the one of the most prevalent collateral accepted by banks. In order to manage and liquidate non-performing loans, banks may prefer acquisition of these properties with the right of repurchase. This practice may complicate removal of these properties from the balance sheet for a long time, since in the period of the contract about right of repurchase, banks are under the obligation to sell these properties nobody except the former owner or the right of repurchase can be asserted to any buyer. Execution of this kind of policy deliberately and widely may bring about reduction of liquidity of bank's assets.
Keywords:

-,

___

  • Ayan, M. (2000). Eşya Hukuku. Konya: Mimoza
  • Bertan, S. (1976). Ayni Haklar. Ankara: Balkan
  • Bilge, N. (1970). Borçlar Hukuku, Özel Borç Münasebetleri. Ankara: Sevinç
  • Esmer, G. (1990). Mevzuatımızda Gayrimenkul Hükümleri ve Tapu Sicili. Ankara: Kazancı Hukuk
  • Gürsoy, K. T., Eren, F., Cansel, E. (1982). Türk Eşya Hukuku. Ankara: Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi
  • Haab, R. (1929). Kommentar Zum Scweizerischen Zivilgesetzbuch. Zürich: Sachenrecht 2. Auflage
  • Helvacı, İ. (1997). Türk Medeni Kanununa Göre Lex Commissoria Yasağı. İstanbul: Alfa
  • Karahasan, M. R. (2002). Türk Medeni Kanunu. İstanbul: Beta
  • Kocayusufpaşaoğlu, N. (1959). Türk Medeni Hukukunda Gayrimenkul Satış Vaadi. İstanbul: İstanbul Üniversitesi
  • Nomer, H. (1992). Vefa Hakkı. İstanbul: Beta
  • Oğuzman, K., Seliçi, Ö. ve Özdemir S. O. (2011) Eşya Hukuk. İstanbul: Filiz
  • Tandoğan, H. (1990). Borçlar Hukuku-Özel Borç İlişkileri, Kendisine Özgü Yapısı Olan ve Karma Sözleşmeler, Satış ve Çeşitleri, Trampa. İstanbul: Evrim
  • Wetter, V. (1909). Pandectes Contenant L’historie Du Droit Romain Et La Legislations Du Jestinien
  • Paris: Tome Second