YERLEŞİM YERİ SEÇİMİNDE ETKİLİ OLAN FAKTÖRLER: İSTANBUL AYVANSARAY ÜNİVERSİTESİ ÖRNEĞİ

Batılı toplumlardan farklı bir kültüre sahip olan Türkiye’de bireylerin yerleşim alanı seçiminde etkili olan faktörlerin Batılı örneklerinden farklı olabileceği (en azından ortak faktörler olsa dahi etkili olan faktörlerin sıralamasının farklı olabileceği) düşüncesi, Tiebout Hipotezinin bazı varsayımlarının Türkiye’de test edilmesi gerekliliğini ortaya çıkarmış ve çalışmanın hareket noktasını oluşturmuştur. Çalışmanın amacı, Tiebout’un Ayağı ile Oy Kullanma hipotezindeki bazı varsayımların doğruluğunu test etmek ve sayılan varsayımların dışında yerleşim yeri seçiminde etkili olan faktörleri belirlemektir. Bu çalışmada Tiebout Hipotezi varsayımları İstanbul Ayvansaray Üniversitesi Balat Yerleşkesinde bulunan 2200 yükseköğrenim öğrencisinin 154’ü üzerinde anket yöntemiyle test edilmiştir. Anket soruları hazırlanırken, öğrencilerin yerleşim yeri seçiminde en etkili olan faktörün İstanbul Ayvansaray Üniversitesi’ne yakınlık olacağını tahmin edilmiştir. Fakat sonuç olarak yerleşim yeri seçiminde sosyo- kültürel çevrenin ön plana çıkması araştırmada elde edilen diğer sonuçların da şaşırtıcı olacağı yönünde ipucu vermiştir. Çalışma, Türkiye’de bir ilk olması bakımından öncelikle yerel yönetimler alanında çalışanlara daha sonra ise hizmet kalitesi konusu ile ilgilenen kişilere ilham verecektir.

Anahtar Kelimeler:

Tiebout Hipotezi, Yerel Yönetimler, Ayağı İle Oy Kullanmak, Yerel Hizmetlerin Kalitesi, Optimal Topluluk Bileşimi

PDF

___

Banzhaf, H. Spencer, and Randall P. Walsh, 2008, "Do People Vote with Their Feet? An Empirical Test of Tiebout." American Economic Review, ss. 843-863. Barr, J. ve Davis, O. “An Elementary Political and Economic Theory of Local Governments”, 1966, Southern Economic Journal, Cilt 33, ss.149-165, Brueckner, Jan K., “A Test for Allocative Efficiency in the Local Public Sector”, 1982, Journal of Public Economics, Cilt 14. ss. 311–332. Bulut Yakup ve Şaban Tanıyıcı. “Yerel Siyasette Aktörler: Kentleri Kimler Yönetiyor?”, Recep Bozlağan ve Yüksel Demirkaya (Ed.), Türkiye’de Yerel Yönetimler içinde 1. Baskı, Ankara: Nobel Yayıncılık, 2008, ss. 317-330. Bülbül, Duran, Yerel Yönetimler Maliyesi. 1. Baskı, Ankara: Gazi Kitabevi, 2006. Falay, Nihat, “Yerel Yönetimlerin Hizmet ve Harcama Sorumlulukları”, Mali Yerelleşme Teori ve Uygulama Üzerine Yazılar, Ayşe Güner ve Serdar Yılmaz (drl.), İstanbul: Güncel Yayıncılık, 2006, ss.9-29. Gramlich, E. M. ve Rubinfeld, D. L., “Microestimates of Public Spending Demand Functions and Test of the Tiebout and MedianVoter Hypothesis”, 1982,Journal of Political Economy, Cilt 90, ss. 536-560. Graves, Philip E., and Donald M. Waldman. “Multimarket Amenity Compensation and the Behavior of the Elderly”, 1991, American Economic Review Cilt 81, ss.1374–1381. Kahn, Matthew E. “Smog Reduction’s Impact on California County Growth”. 2000, Journal of Regional Science, Cilt 40, ss.565–582. Litvack, J. and Jessica Seddon (eds.), 1999, "Decentralization Briefing Notes." Washington, DC: World Bank, Marın, M. C. ve Altıntaş, H., 2004, “Konut Yer Seçimi-Ulaşım Etkileşim Teorileri: Kritik Bir Literatür İncelemesi”, GÜ Mühendislik-Mimarlık Fakültesi Dergisi, Cilt 19, ss.73-88. Nadaroğlu, Halil, Mahalli İdareler Teorisi, Ekonomisi, Uygulaması, 7. Baskı, Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş., İstanbul, 1994. Oates, W., “The Effects of Property Taxes and Local Public Spending on Property Values: An Empirical Study of Tax Capitalization and the Tiebout Hypothesis”, 1969, Journal of Political Economy, Cilt 77, 957-971. Oates, W., “The Many Faces of the Tiebout Model”, 2005. Rubinfeld, D.L., 1987, "The Economics of The Local Public Sector", Handbook of Public Economics, 2. Cilt (Ed. A.J. Auerbach ve M. Feldstein), Amsterdam. 571-645. Tiebout, C., “A Pure Theory of Local Expenditures”, 1956, Journal of Political Economy, Cilt 54, 416-424. Ulusoy, Ahmet ve Tekin Akdemir, Mahalli İdareler, Teori-Uygulama-Maliye. 3. Baskı. Ankara: Seçkin Yayınevi, 2005.