Trace Elements in a Rat Model of Cadmium Toxicity: the Effects of Taurine, Melatonin and N-Acetylcysteine
Objectives: This study was undertaken to investigate copper, zinc, iron, and selenium in a rat model of cadmium toxicity and effects of antioxidant substances such as taurine, melatonin and N-acetylcysteine. Materials and Methods: Ninety male Sprague Dawley rats were divided into nine groups. Group 1 received tap water comprising the controls; the remaining eight groups received 200 µg/ml cadmium chloride (CdCl2) for three months. Group 2 had CdCl2. Groups 3, 4, and 5 were administered taurine, melatonin and N-acetylcystein for three months together with CdCl2. Groups 6, 7, 8, and 9 had CdCl2 for three months and then only water as the second control or antioxidants for seven days. Cadmium, copper, zinc, iron, and selenium levels of heart and brain were measured by atomic absorption spectrophotometer. Results: Cadmium accumulated in significant amounts in brain and heart tissues when compared with controls. CdCl2 levels in Group 1 and Group 2 were 2.56±0.77 and 27.2±5.82 in the heart, 46.16±14.81 and 300.34±58.19 in the brain, respectively (p<0.001). We found that melatonin was more effective in brain tissue (p<0.05) whereas N-acetylcysteine was more effective in heart tissue (p<0.001) against cadmium accumulation. Conclusion: We suggest that taurine, melatonin and N-acetylcysteine have some protective effects in brain and heart tissues against cadmium accumulation. Furthermore, trace element levels were restorated in different degrees after taurine, melatonin and N-acetylcysteine administration. Amaç: Bu çalışma kadmiyum toksisitesi oluşturulan sıçan modelinde bakır, çinko, demir ve selenyum düzeylerini araştırmak ve taurin, melatonin ve N-asetilsisteinin etkilerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Gereçler ve Yöntemler: Doksan erkek Sprague Dawley sıçan dokuz gruba ayrıldı. Hayvanlara serbestçe ulaşabilecekleri pellet yem ve su verildi. Grup 1'e çeşme suyu verildi ve kontrol olarak kullanıldı, diğer sekiz grup üç ay süreyle 200 µg/ml kadmiyum klorid (CdCl2) aldı. Grup 2, CdCl2, Grup 3, 4, ve 5 CdCl2 ile birlikte sırasıyla taurin, melatonin ve N-asetilsistein aldı. Grup 6, 7, 8, ve 9 üç ay süreyle CdCl2 ve sonra yedi gün süreyle kontrol olarak sadece su veya antioksidan aldı. Kalp ve beyinde kadmiyum, bakır, çinko, demir, ve selenyum düzeyleri atomik absorpsiyon spektrofotometresi ile ölçüldü. Bulgular: Kontrollerle karşılaştırıldığında kadmiyum beyin ve kalpte anlamlı düzeylerde birikim gösterdi. Grup 1 ve Grup 2 CdCl2 düzeyleri sırasıyla kalpte 2.56±0.77 ve 27.2±5.82, beyinde ise 46.16±14.81 ve 300.34±58.19 idi (p<0.001). Kadmiyum birikimine karşı koruyucu olan en etkili maddenin beyin dokusunda melatonin (p<0.05), kalpte ise N-asetilsistein (p<0.001) olduğunu bulduk. Sonuç: Bu bulgular kadmiyumun beyin ve kalpte birikimine karşı taurin, melatonin ve N-asetilsisteinin bazı koruyucu etkileri olduğunu düşündürdü. Ayrıca, eser element düzeylerinin taurin, melatonin veya N-asetilsistein uygulaması ile farklı düzeylerde olsa da kontrol değerlerine yaklaştığı gözlendi.
Trace Elements in a Rat Model of Cadmium Toxicity: the Effects of Taurine, Melatonin and N-Acetylcysteine
Objectives: This study was undertaken to investigate copper, zinc, iron, and selenium in a rat model of cadmium toxicity and effects of antioxidant substances such as taurine, melatonin and N-acetylcysteine. Materials and Methods: Ninety male Sprague Dawley rats were divided into nine groups. Group 1 received tap water comprising the controls; the remaining eight groups received 200 µg/ml cadmium chloride (CdCl2) for three months. Group 2 had CdCl2. Groups 3, 4, and 5 were administered taurine, melatonin and N-acetylcystein for three months together with CdCl2. Groups 6, 7, 8, and 9 had CdCl2 for three months and then only water as the second control or antioxidants for seven days. Cadmium, copper, zinc, iron, and selenium levels of heart and brain were measured by atomic absorption spectrophotometer. Results: Cadmium accumulated in significant amounts in brain and heart tissues when compared with controls. CdCl2 levels in Group 1 and Group 2 were 2.56±0.77 and 27.2±5.82 in the heart, 46.16±14.81 and 300.34±58.19 in the brain, respectively (p<0.001). We found that melatonin was more effective in brain tissue (p<0.05) whereas N-acetylcysteine was more effective in heart tissue (p<0.001) against cadmium accumulation. Conclusion: We suggest that taurine, melatonin and N-acetylcysteine have some protective effects in brain and heart tissues against cadmium accumulation. Furthermore, trace element levels were restorated in different degrees after taurine, melatonin and N-acetylcysteine administration. Amaç: Bu çalışma kadmiyum toksisitesi oluşturulan sıçan modelinde bakır, çinko, demir ve selenyum düzeylerini araştırmak ve taurin, melatonin ve N-asetilsisteinin etkilerini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Gereçler ve Yöntemler: Doksan erkek Sprague Dawley sıçan dokuz gruba ayrıldı. Hayvanlara serbestçe ulaşabilecekleri pellet yem ve su verildi. Grup 1'e çeşme suyu verildi ve kontrol olarak kullanıldı, diğer sekiz grup üç ay süreyle 200 µg/ml kadmiyum klorid (CdCl2) aldı. Grup 2, CdCl2, Grup 3, 4, ve 5 CdCl2 ile birlikte sırasıyla taurin, melatonin ve N-asetilsistein aldı. Grup 6, 7, 8, ve 9 üç ay süreyle CdCl2 ve sonra yedi gün süreyle kontrol olarak sadece su veya antioksidan aldı. Kalp ve beyinde kadmiyum, bakır, çinko, demir, ve selenyum düzeyleri atomik absorpsiyon spektrofotometresi ile ölçüldü. Bulgular: Kontrollerle karşılaştırıldığında kadmiyum beyin ve kalpte anlamlı düzeylerde birikim gösterdi. Grup 1 ve Grup 2 CdCl2 düzeyleri sırasıyla kalpte 2.56±0.77 ve 27.2±5.82, beyinde ise 46.16±14.81 ve 300.34±58.19 idi (p<0.001). Kadmiyum birikimine karşı koruyucu olan en etkili maddenin beyin dokusunda melatonin (p<0.05), kalpte ise N-asetilsistein (p<0.001) olduğunu bulduk. Sonuç: Bu bulgular kadmiyumun beyin ve kalpte birikimine karşı taurin, melatonin ve N-asetilsisteinin bazı koruyucu etkileri olduğunu düşündürdü. Ayrıca, eser element düzeylerinin taurin, melatonin veya N-asetilsistein uygulaması ile farklı düzeylerde olsa da kontrol değerlerine yaklaştığı gözlendi.
