Oğuz EMRE, Ayşe Gül UYAR, Zekeriya ÇALIŞKAN, Ayşegül ULUTAŞ

BİR EĞİTİM VE ARAŞTIRMA HASTANESİNDE ÇOCUK GELİŞİMİ BİRİMİNE YÖNLENDİRİLEN KONSÜLTASYONLARIN DEĞERLENDİRİLMESİ

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmada, Diyarbakır Gazi Yaşargil Eğitim ve Araştırma Hastanesinde 6 aylık süreçte 0-18 yaş grubu Çocuk Gelişimi Biriminekonsültasyonlarının geriye dönük değerlendirilmesi hedeflenmektedir. YÖNTEM ve GEREÇLER: 01.06.2017 ile 31.12.2017 tarihleri arasında Diyarbakır Gazi Yaşargil Eğitim ve Araştırma Hastanesinde Çocuk Gelişimi Birimine sevk edilen 0-18 yaş grubu çocuklar için istenen konsültasyonlar geriye dönük incelenmiştir. Konsültasyon isteyen klinikler, konsültasyon istenen çocuklardaki gelişimsel ve psikiyatrik tanıları, uygulanan testleri ve verilen profesyonel desteklerin türüne ilişkin veriler SPSS 22.0 programı kullanılarak analiz edilmiştir. BULGULAR: 6 aylık kesitte toplam 490 çocuğun Çocuk Gelişimi Birimine konsültasyonu istenmiştir. Konsültasyon isteyen poliklinikler; Çocuk Sağlığı Polikliniğine (%24,5; n=120) ile Çocuk Psikiyatri Polikliniğidir (%75,5; n=370). Gelişimsel tanılar; en sık %16,9 oranla ekspressif dil bozukluğu, ikinci sıklıkta %3,7 oranla özel konuşma artikülasyon bozukluğu tanılarıdır. Psikiyatrik tanılar; en sık %73,1 oranla uyum bozukluğu, ikinci sıklıkta %16,7 oranla davranış bozukluğu tanılarıdır. Çocuk Gelişimi Biriminde en sık %60,4 oranla AGTE testi, ikinci sıklıkla %13,3 oranla Denver testi uygulanmış ve olguların %26,3’üne herhangi bir test uygulanmamıştır. Konsültasyonu istenen olguların %74,9’una gelişim destek önerileri, %21,2’sine konuşma destekleyici öneriler, %3,3’üne tuvalet eğitimi ve %0,6’sına sağlıklı ve dengeli beslenme önerileri sunulmuştur.TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışmada konsültasyon istenen olgularda gelişimsel tanılardan en çok konuşma ve dil bozukluklarına, psikiyatrik tanılardan ise en sık uyum bozukluğu tanısı konduğu görülmektedir. Burada çocuk gelişimcisinin daha çok konsültasyon sürecinde AGTE ve Denver testlerini uygulaması dikkat çekicidir. Her iki teste 0-6 yaş arası çocuklara uygulanan testlerdir. Bu çalışma, çocuk gelişimi biriminekonsültasyonu istenen hastaların tamamının 0-6 yaş aralığında olduğunu ortaya koymaktadır.0-6 yaş arasındaki çocuklara uygulanan AGTE ve Denver testi ile çocukların gelişimsel taraması yapılmış ve gelişimsel anlamda kritik dönemde bulunan çocuklar akranlarına göre karşılaştırılıp değerlendirilmiştir. Bu değerlendirme sonrasında kritik dönemde bulunan çocukların var olan problemleri erken müdahale kapsamında, aileye gereken danışmanlık hizmeti ve gerekli yönlendirmeler yapılarak çocuğun gelişimsel olarak ya akranlarını yakalaması ya da aradaki gelişimsel farkın en aza indirgenmesi amaçlanmıştır. Çalışmanın sonuçları, çocuk psikiyatri ve çocuk sağlığı poliklinikleri ile çocuk gelişimi birimi arasında sıkı bir iş birliğinin önemini vurgulamaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Çocuk gelişimi, çocuk, konsültasyon

PDF

___

‘’1.Taştepe T, Akyol, AK. Hastanelerde görev yapan çocuk gelişimcilerinin çalışma ortamları ile mesleklerine ilişkin görüşlerinin incelenmesi. Ankara Sağlık Bilimleri Dergisi 2014; 3 (1-2-3), 29-54.’’
‘’2. Doğan, A., Baykoç, N. Hastanede çocuk gelişimi birimine yönlendirilen çocukların değerlendirilmesi. Hacettepe University Faculty of Health Sciences Journal 2015, Vol 1, No Supply2.’’
‘’3. Savaşır I, Sezgin N, Erol N: Ankara Gelişim Tarama Envanteri El Kitabı, Düzeltilmiş dördüncü baskı, Ankara (2006).’’
‘’4. Yalaz K, Anlar B, Bayoğlu BU: Denver II Gelişim Tarama Testi. Gelişimsel Çocuk Nörolojisi Derneği, Ankara (2009).’’
‘’5. Karacan, E. Çocuklarda Dil Gelişimini Etkileyen Faktörler. Sürekli Tıp Eğitimi Dergisi 2000, 9 (7). http://www. httb. org.tr/STED/sted0700/6.html adresinden elde edildi.’’
‘’6. Boyle J. Speech and Language Delays in Preschool Children. BMJ 2011;343:d5181 doi: 10.1136/bmj.d5181.’’
‘’7. Burden V, Stott CM, Forge J, & Goodyer I. The Cambridge Language and Speech Project (CLASP). I. Detection of Language Difficulties at 36 to 39 Months. Developmental Medicine & Child Neurology 1996;. 38 (7), 613-31.’’
‘’8. Arıcı, A. Altun, H Sevgen, F.H. Çocuk Psikiyatri Polikliniğine Başvuran Zihinsel Engelli Hastaların Başvuru Şikâyetleri ve Komorbid Tanıları. Journal of Mood Disorders (JMOOD) 2017,7(4),199-204.’’
‘’9. Altıparmak, F. Hesapçıoğlu, S.T. Muş Devlet Hastanesi Çocuk Gelişimi Polikliniğine Çocuk Ergen Ruh Sağlığı Ve Hastalıkları Polikliniğinden Yönlendirilen Çocuk ve Ailelerinin Hizmet Alma Nedenleri Ve Sağlanan Hizmetlerin İncelenmesi. Balıkesir Sağlık Bilimleri Dergisi 2014, 3 (1).’’
‘’10. Öztürk Ertem, İ. İlk üç yaşta gelişimsel sorunları olan çocuklar: Üç sorun ve üç çözüm. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi 2005, 6 (2), 13-25.’’
‘’11. Bekman, S, Koçak, AA: Beş ülkeden anneler anlatıyor: Anne-çocuk eğitim programı. İstanbul 2009, AÇEV.’’
‘’12. Diken, İH: Erken Çocukluk Döneminde Dil Becerilerini Geliştirme. Ankara 2012: Maya Akademi.’’
13. Guralnick, MJ: An overview of the developmental systems model for early intervention, ‘‘Guralnick MJ (eds): The developmental systems approach to early intervention,’’ kitabında s.3-28, Baltimore: Brookes (2005).
‘’14. MEB: Çocuk Gelişimi ve Eğitimi: Dil ve Konuşma Bozuklukları, Ankara, 2016.’’
15. Şenol Durak E: Çocuk Ruh Sağlığı, ‘’Aydoğan Y, Gültekin Akduman G (eds): Çocuk Ruh Sağlığı,’’ Ankara: Eğiten Kitap (2017).
‘’16. Atay, G, Eras Z, Ertem, İ. Çocuk Hastaların Hastane Yatışları Sırasında Gelişimlerinin Desteklenmesi, Çocuk Dergisi 2011, 11 (1), 1-4.’’
‘’17. Güven, E: Çocuğun Davranış Sorunları İle Algıladığı Anne Baba Çatışması Arasındaki İlişkiler: Duygu Sosyalleştirmenin Aracı Rolü. Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara (2013).’’
‘’18. Oflaz, F (2008). Hasta Çocuk ve Ebeveynlerinin Pediatrik Yoğun Bakım Deneyimi ve Travmatik Stres. C.Ü. Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi 2008, 12 (1), 53-9.’’
‘’19. Çavuşoğlu, H: Çocuk Sağlığı Hemşireliği, Sistem Ofset Yayıncılık, Ankara (2002).’’