Çocukluk Dönemi Sinek Korkusu Üzerine Bir Vaka Sunumu

Çocuklarla yapılan terapötik çalışmalarda, fobilerin temelinde yatan nedenlerin ortaya çıkması ve oyun içinde simgeselleştirilmesi için imkân sağlayan bir ortam vardır. Korkuların anlaşılması, çocuğun oynadığı oyunların değerlendirilmesi yoluyla mümkün olabilir. Her fobinin birey için ne anlama geldiği kişinin kendi yaşantısıyla bağlantılıdır ve kişinin korkularını nasıl ifade ettiğinin öznel olarak değerlendirilmesi söz konusudur. Bu sebeple kişinin öznel deneyimine odaklanılması, kişinin yaşadığı korkularla ilgili çok geniş bir bilgi kaynağı sunmaktadır. Ayrıca çocukluk döneminde görülen korkular oyun seanslarıyla birlikte gerileme gösterebilir ve korkular başka bir yola kanalize olma şansı bulabilir. Bu çerçevede yapılan çalışma, yedi yaşındaki A.’nın vaka öyküsüyle birlikte kliniğe getiriliş sebeplerinden biri olan “sinek korkusu”nun araştırılması amacı taşımaktadır. Araştırma kapsamına uygun altı görüşme belirlenmiştir. Bu görüşmeler nitel araştırma yöntemlerinden biri olan söylem analizi yoluyla incelenmiş ve psikanalitik kuram kapsamında tartışılmıştır. Söylem analizi ile öncesinde oluşturulmuş belirli kategorilerin dışına çıkılır. Bu yolla kişinin deneyiminin öznel anlatımına odaklanılması zengin bir bilgi kaynağı oluşturmaktadır. Bu kapsamda yapılan çalışma sonucunda A.’nın söyleminde ihmal, rekabet ve öfkeden; terapistle kurulan benzerlikler ve öznelliğe doğru bir değişim olduğu gözlemlenmiştir. Bu yolla A.’nın yaşadığı korku, kendi öznelliği çerçevesinde değerlendirilerek çocukluk döneminde ortaya çıkan korkuların anlaşılmasında gelecek çalışmalar için katkı sağlayacağı öngörülmektedir.

PDF

___

Alldred, P., & Burman, E. (2005). Analysing children’s accounts using discourse analysis. In S.M. Greene & D.M. Hogan (Eds.) Researching children’s experience: Approaches and methods, 175-198. London: Sage.
Aull Davies, C. (1999). Reflexive ethnography: A guide to researching selves and others. London: Routledge.
Avdi, E., & Georgaca, E. (2007). Discourse analysis and psychotherapy: A critical review. European Journal of Psychotherapy & Counselling, 9(2), 157-176.
Baltacı, S. ve Gençöz, F. (2019). Psikolojide Lacanyen söylem analizi yaklaşımı: Madde bağımlılığı ve yasa ilişkisinin terapi sürecinde incelenmesi örneği. AYNA Klinik Psikoloji Dergisi, 6(1), 38-62. doi: 10.31682/ayna.482168
Bromfield, R.N. (2003). Psychoanalytic play therapy. In C.E. Scheafer (Eds.), Foundations of play therapy (pp. 1-13). Haboken, N.J.: John Wiley & Sons.
Burck, C., Frosh, S., Strickland-Clark, L., & Morgan, K. (1998). The process of enabling change: A study of therapist interventions in family therapy. Journal of Family Therapy, 20(3), 253–67.
Drewes, A. A., & Schaefer, C. E. (2018). Play-Based approaches for treating childhood anxieties. New York: The Guilford Press.
Edley, N., & Wetherell, M. (1995). Men in perspective: Practice, power and identity. London: Prentice Hall/Harvester Wheatsheaf.
Freud, S. (1909) Analysis of a phobia of a five year old boy. The Pelican Freud Library, 8(1), 169-306.
Georgaca, E., & Avdi, E. (2012). Discourse analysis. In A. Thompson, & D. J. Harper (Eds.), Qualitative research methods in mental health and psychotherapy: A guide for students and practitioners (pp. 147-161). Chichester UK: Wiley,.
Ginott, H. (1959). The theory and practice of therapeutic intervention in child treatment. Journal of Consulting Psychology, 23(2), 160-166.
Given, L. M. (2008) The SAGE encyclopedia of qualitative research methods. Los Angeles, London, New Delhi, Singapore: SAGE.
Irwin, E. (1983). The diagnostic and therapeutic use of pretend play. In C. E. Schaefer, & K. L. O’Conner (Eds.), Handbook of play therapy (pp. 148-173). New York: Wiley.
Jacobson, E. (1954). The self and object world. The Psychoanalytic Study of the Child, 9(1), 75-127.
Jefferson, G. (2004). Glossary of transcript symbols with an introduction. In G.H. Lerner (Ed), Conversation analysis: Studies from the first generation (pp. 13-31). Amsterdam: John Benjamins.
Kogan, S. M., & Gale, J. E. (1997). Decentering therapy: Textual analysis of a narrative therapy session. Family Process, 36(2), 26-101.
Klein, M. (1975). The psycho-analysis of children. New York: Delacorte, 1932.
Lacan, J. (1938). La Famille: Les complexes familiaux dans la formation de l’individu. C. Gallagher (Çev.). Family Complexes in the Formation of the Individual. Available at: www.lacaninireland.com
Lacan, J. (2017). The seminars of Jacques Lacan book IV: The object relation. J.A. Miller (Ed.), R.V.A Roche (Çev.). Cambridge: Polity Press, 1956-1957.
Lacan, J. (2015). The seminar of Jacques Lacan Book VIII: Transference. J.A. Miller (Ed.), B. Fink (Çev.). MA: Polity, 1960–1961.
Lacan, J. (2004). The seminar of Jacques Lacan Book X: Anxiety, J.A. Miller (Ed.), A.R. Price (Çev.). MA: Polity, 1962-1963.
Lacan, J. (2006). The seminar of Jacques Lacan Book XVI: D'un Autre à l'autre. J.A. Miller (Ed.). Paris: Seuil, 1968–1969.
Lacan, J. (2001). Note sur l’Enfant. In: Autres Écrits. Paris: du Seuil, 1969.
Lipka, J., Hoffmann, M., Miltner W. H. R., & Straube T. (2014). Effects of cognitive-behavioral therapy on brain responses to subliminal and supraliminal threat and their functional significance in specific phobia. Society of Biological Psychiatry, 76(11), (pp. 77-869). University Hospital Muenster, Muenster, Germany.
Madill, A., & Barkham, M. (1997). Discourse analysis of a theme in one successful case of brief psychodynamic-interpersonal psychotherapy. Journal of Counseling Psychology, 44(2), 232– 44.
Mauthner, N., & Doucet, A. (2003). Reflexive accounts and accounts of reflexivity in qualitative data analysis. Sociology, 37(3), 413–431.
Mishler, E. G. (1986). Research interviewing: context and narrative. London: Harvard University Press.
Owens, C., & Quinn S. F. (2017). Lacanian psychoanalysis with children: framing challenges and inventions. In C. Owens, & S. Farrelly (Eds.), Further notes on the child: lacanian psychoanalysis with babies, children and teenagers (pp. 3-15). London: Karnac.
Parker, I., & The Bolton Discourse Network. (1999). Critical textwork. Buckingham: Open University Press.
Parker, I. (2015). Psychology after discourse analysis: Concepts, methods, critique. London: Routledge.
Punnett, A. F. (2015). Psychoanalytic and Jungian Play Therapy. In K.J. O’Connor, C.E. Schaefer, & L.D. Braverman (Eds.), Handbook of play therapy, (pp. 61-92). Haboken, N.J.: John Wiley & Sons.
Ritchie, J., & Lewis, J. (2003). Generalising from Qualitative Research. Qualitative research practice: A guide for social science students and researchers (pp. 263-287). London: Sage.