OKULÖNCESİ DÖNEMDE YAŞAM BECERİLERİ

Yaşam becerileri, çatışma çözme, problem çözme, arkadaşlık kurma ve sürdürme, işbirliği, öz-farkındalık, yaratıcı düşünme, karar verme, eleştirel düşünme, stresle baş edebilme, müzakere, değerlerin belirlenmesi, hayal kırıklığı ile başa çıkma, geleceği planlama, empati, olumsuz duygularla baş etme, girişkenlik, aktif dinleme, saygı, hoşgörü, güven, paylaşma, sempati, merhamet, sosyallik, benlik saygısı gibi prososyal becerileri kapsamaktadır. Okulöncesi yıllarında kazandırılması önemli olan yaşam becerileri sınıf ortamında, okulöncesi öğretmenleri tarafından programın içerisinde yer verilmelidir. Yaşam becerileri erken çocukluk döneminde prososyal davranışları gelişimini desteklemekle birlikte, uyum ve davranış problemlerinin oluşmasını engellemekte ve çocukların sınıfa uyum kurmalarına yardımcı olabilmektedir. Alan yazında yaşam becerileri programlarının okulöncesi dönemdeki çocukların prososyal becerilerini desteklemesi ve problem davranışlarını azaltması üzerinde etkisi ile ilgili araştırmalar yer almaktadır. Yaşam becerileri programları, okulöncesi çocuklarına “yönergelere uyma, uygun bir şekilde arkadaşının ve öğretmenin dikkatini/ilgisini çekme, öğretmenlerinden ve arkadaşlarından yardım talep etme, paylaşma ve işlevsel iletişim becerileri, isteklerinin elde edilmesinde yaşanan gecikmelere karşı toleranslı olmayı öğretmiştir. Bu makalede, alan yazında yer alan Hanley, Heal, Tiger ve Ingvarsson (2007) tarafından hazırlanan okulöncesi yaşam becerileri programı (Preschool Life Skills Program) incelenerek, öğretmenler tarafından sınıf içerisinde uygulanabilir okulöncesi yaşam becerileri ve ebeveyn katılımı tanıtılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Yaşam Becerileri, Okulöncesi Eğitim, Yaşam Becerileri Programı

PDF

___

BORICH, G. (2017). Etkili Öğretim Yöntemleri. Araştırma Temelli Uygulama. (Çev. Ed. B. Acat) Ankara : Nobel Yayınları.
CEGLOWSKI, D. (2004). How Stake Holder Groups Define Quality in Child Care. Early Childhood Education Journal, 32(2), 101-111.
COHEN, L., Manion, L., & Morrison, K. (2007). Research Methods in Education (6th ed.). London and New York, NY Routledge Falmer.
DİNÇER, Ç., ve Akgün, E. (2015). Okul Öncesi Öğretmenleri İçin Sınıf Yönetimi Becerileri Ölçeğinin Geliştirilmesi ve Öğretmenlerin Sınıf Yönetimi Becerilerinin Çeşitli Değişkenlerle İlişkisi. Eğitim ve Bilim Dergisi, Cilt 40(177) 187-201.
ERG ve AÇEV (2016). Her Çocuğa Eşit Fırsat. Türkiye’de Erken Çocukluk Eğitiminin Durumu ve Öneriler. http://www.egitimreformugirisimi.org/wp-content/uploads/2017/03/ERG_HERKES-%C4%B0C%C4%B0N-ESIT-FIRSAT TURKIYEDE-ERKEN-COCUKLUK-EGITIMININ-DURUMU-VE-ONERILER.web_.pdf adresinden 12.11.2018 tarihinde erişilmiştir.
RAO, N., Koong, M., Kwong, M. & Wong,M. (2003). Predictors of Preschool Process Quality in a Chinese Context. Early Childhood Research Quarterly, 18(3), 331-350.
SARITAŞ, M. (2003). Sınıf Yönetimi ve Disiplinle İlgili Kurallar Geliştirme. L. Küçükahmet (Ed.) Sınıf Yönetiminde Yeni Yaklaşımlar. Ankara: Nobel Yayınları.
TERTEMİZ, N. (2007). Sınıf Yönetimi ve Disiplin. L. Küçükahmet (Ed.) Sınıf Yönetimi. Ankara: Nobel Yayınları.
UYANIK Balat, G. (2010). Sınıf Yönetimi Kavramı ve Sınıf Yönetimi Modelleri. G. Uyanık Balat Ve H. Bilgin (Ed.) Okul Öncesi Eğitimde Sınıf Yönetimi. Ankara: Eğiten kitap.
YILDIRIM, A., ve Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. (6. baskı) Ankara: Seçkin Yayıncılık.