Bugün çok bilinmeyen isimlerden biri olan Emîn Feyzî Bey, Miralay rütbesiyle Osmanlı ordusunda görev almış münevver bir şairdir. Şiir dışında yazdığı matematik ve felsefe kitaplarıyla Paris Beynelmilel Tarih Cemiyeti’ne kabul edilmiş bir sanatçıdır. Yazdığı otobiyografisinde hayatının illet, zillet, gurbet ve mağduriyetle geçtiğini dile getirir. Osmanlı’nın son döneminde yaşayan ve çeşitli askeri okullarda görev alan Emîn Feyzî Bey’in öne çıkan tarafı hiç şüphesiz şairliğidir. Kaleme aldığı Şuaât ve İlâve-i Şuaât şiir kitaplarıyla edebiyat camiasından adından söz ettirmiştir. Klasik anlayışla şiirler kaleme alan Emîn Feyzî Bey, zaman zaman dil bakımından halk şiirine yaklaşmıştır. Üzerinde çok fazla çalışma bulunmayan şairin İlâve-i Şuaât adlı eserinden yola çıkarak onu tanımak ve tanıtmak amacını taıyan bu inceleme, alana katkı sunmayı hedeflemektedir. Bununla birlikte şairin diğer eserleri üzerine de çalışmaların yapılmasına da kapı aralamaktadır. Eser inceleme yöntemiyle yaptığımız çalışmanın alanında yeni ilk olması önemlidir. Çalışmada şairin hayatı, İlâve-i Şuaât adlı eseri ve dil hususiyetleri üzerinde durulmuş, diğer eserleri de kısaca tanıtılmıştır.