Sovyetler Birliği dağılınca, Azerbaycan 1991’de bağımsızlığını ilan etti. Azerbaycan’ın sosyo-ekonomik kalkınmasında, istikrar kazanmasında, demokratikleşme sürecine girmesinde, dış dünyaya açılmasında, kendine özgü kozmopolit ve modern toplum yapısına sahip olmasında ‘Homo Sovyetikus’ H. Aliyev’in politikaları etkili olmuştur. Azerbaycan, bir bebeğin büyümesi gibi büyümektedir. İktisadi ve politik sorunları halen varlığını sürdürmektedir. Fakat geleceğe umutla bakmaktadır. Çünkü petrol gibi zengin enerji kaynaklarına sahiptir. İleride kurulması olası ‘Avrasya Birliği’ ya da ‘Afro-Avrasya Ortak Pazarı’ Azerbaycan için küreselleşmenin nimetlerini arttırırken külfetlerini ise azaltacaktır. Bu makale, Azerbaycan’ın yirmi yıllık kalkınma sürecinin renkli bir fotoğrafını çekmeye çalışmaktadır. Fotoğraf beş ana bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde “Aliyev’in fenomen kimliği”, ikinci bölümde “Kafkasya’nın modernleşen ekonomisi olarak Azerbaycan”, üçüncü bölümde “Aliyev ve Azerbaycan ikilisi” ve dördüncü bölümde “Türkiye-Azerbaycan ilişkileri” araştırılmış ve incelenmiştir

Azerbaijan declared her sovereignty following the dissolution of the Soviet Union in 1991. The polices of “Homo Sovyetikus H. Aliyev had been effective in the socio-economic development, stabilization, entering the process of democratization, opening to the world and having a cosmopolitan and modern society structure of Azerbaijan. Azerbaijan growing process looks like a baby’s growth. Her economic and political problems still continue. But she looks to the future with hopes. Because she has rich energy resources like oil. The possible establishment of the future ‘Eurasian Union’ or the ‘Afro-Eurasian Common Market’ will increase the benefits of globalization while reducing to burdens for Azerbaijan. This article attempts to take a coloring photo of Azerbaijan’s twenty-year development process. This photo is composed of four main sections: In the first section “Aliyev’s phenomenon identity”, in the second section “Azerbaijan as a modernizing economy of the Caucasia”, in the third section “Aliyev and the Azerbaijani duo” and in fourth section “Turkey-Azerbaijan relations” are investigated and analyzed