Atatürk’ün yetiştiği dönemde, 1877-1878 Türk-Rus Harbinin sonuçları ve Balkanlardan yüz binlerle göç eden, kitle halinde öldürülen Türklerin acı iniltileri henüz anılarda carili olarak yaşıyordu. Bu çöküntülerle birlikte, üstün özelliklerin kıvılcımı Plevne ve daha sonra 1897 Türk-Yunan Harbi, henüz her şeyin bitmediğinin işaretleri, hayat belirtileri olarak güç ve ümit veriyordu.

The consequences of the Turkish-Russian war of 1877-1878 and the agonising cries of Turks who migrated from the Balkans with hundreds of thousands and were killed in mass were still living as carili in memory when Atatürk was brought up. Together with these depressions, the spark of superior features, Pleven, and later the Turkish-Greek War of 1897, gave strength and hope as signs of life, signs that everything was not yet finished.