Yirminci yüzyılın başlangıcı, Freud'un teorileri ve araştırmalarının etkisinden dolayı, Psikanaliz alanında artan bir ilgiye tanık oldu. “Düşlerin Yorumu”nun yayınlanmasından sonra Freud, acıları, ızdırapları ve karanlık arzuları ortaya çıkarmada, insanların gözlerini rüyaların ve kâbusların önemine açtı.Yıllar sonra, birçok eleştirmen Freud’un teorilerini devam ettirdi ve farklı edebi eserlere uygulamak için onları daha üst seviyelere çıkardı. Bu eleştirmenlerden birisi olan Edmund Wilson, dikkate değer “Yara ve Yay” teorisi ile ortaya çıktı. Wilson bu teorisinde, kişisel acının ve ıstırabın sanatsal yazıların ayrılmaz unsurları olduğuna inanmaktadır. Wilson teorisini kanıtlamak için, David Copperfield gibi tanınmış edebi eserlere teorisini uyguladı. Wilson’ın teorisinin ışığında, bu araştırma Sylvia Plath'in şiirindeki teoriyi kanıtlamaya çalışmaktadır. Göze çarpan itiraf edici şairlerden biri olan Plath, şiirinde çeşitli acı dolu kişisel deneyimleri yansıtmaktadır. Babasının erken ölümü ve daha sonra kocasının ihanetinden dolayı sarsıntıya uğrayan Plath'ın şiiri, kendi ızdıraplarının ve kâbuslarının nadir görülen bir aynasıdır. Bu yüzden, Wilson'ın teorisi Plath'ın şiirlerinden okuduğumuz her satırla hayat bulmaktadır.

The present article aims at examining a number of Sylvia Plath’s poems in the light of Edmund Wilson’s theory “The Wound and the Bow”. According to Wilson, the literary text that the reader reads and enjoys is the product of a painful process that the artist goes through to purify his\ her soul of guilt and pain. In presenting his thoughts, Wilson depends on Freud’s theory of dreams in which Freud asserts that dreams are loaded with symbols driven from personal traumas. Likewise, according to Wilson, poetry is loaded with symbols inspired by the artist’s personal suffering. Thus, Wilson’s theory could be easily applied to Plath’s poetry that is a direct production of her childhood trauma and adulthood suffering.