Osmanlı Devleti'nin son dönemlerinde üst üste yaşadığı yenilgiler ordunun ıslahı konusunda uyarı olarak algılanmış ve orduda önemli değişiklikler yapılmıştır. Daha çok kara ordusuna yönelik girişimlerde bulunulurken Trablusgarp ve Balkan Savaşlarından sonra "yenilgilerin hep donanmasızlık yüzünden olduğu" yönündeki vurgular artmaya başlamıştır. Bu nedenle özellikle Yunanistan'ın aldığı Averof zırhlısına benzer zırhlıların alınmasıyla donanmanın güçlendirileceği düşünülmüş, bu nedenle yeni gemi ve zırhlı alımı çerçevesinde harekete geçilmiştir. Donanmanın güçlendirilmesi yönündeki girişimlere halk da duyarsız kalmamış ve donanmanın güçlendirmesi amacıyla 1909 yılında kurulan "Donanma-yı Osmani Muavenet-i Milliye Cemiyeti" aracılıyla bu konudaki kararlılığını göstermiştir Cemiyet kuruluş tarihinden itibaren çok büyük hizmetlere imza atmış ve Türk bahriyesine önemli gemiler kazandırmıştır. Bunlardan Yadigâr-ı Millet, Gayret-i Vataniye, Numune-i Hamiyyet ve Muavenet-i Milliye torpidoları ilk alınan muhripler olup isimlerinden de anlaşıldığı gibi halkın desteğinin bir tezahürüdür. Bu muhriplerin isimlerinde "millet", "vatan", "yardım", "gayret", "hamiyet" temaları vurgulanmıştır. Sonrasındaki Turgut Reis ve Barbaros Hayrettin zırhlılarına denizcilikte nam salmış kişilerin adları konulmak suretiyle yine halkın bu konudaki hassasiyetleri ön plana çıkarılmıştır. Nakliyat gemilerinden sonra cemiyetin iane toplama konusundaki en büyük başarısı Sultan Osman-ı Evvel dretnotunun satın alındığının duyurulması olmuştur. Bu haber dahi ianelerin hızla artmasına neden olmuştur. Zira dretnotun ne anlama geldiği halk tarafından çok iyi bilinmektedir. Halk güçlü bir deniz gücüne sahip olmanın yolunun son teknolojiyle donatılmış bir dretnota sahip olmaktan geçtiği inancıyla hareket etmiştir. Bu nedenle Sultan Osman-ı Evvel dretnotu gibi Reşadiye'ye de İngiltere tarafından el konulması üzüntüyle hatta nefretle karşılanmıştır

Successive defeats by the Ottoman State in its latest periods were perceived as a warning for betterment of the army and key reforms were made in the army. While the reform attempts mostly focused on the land forces, especially after the Tripoli and Balkan Wars, the emphasis on the idea that the defeats were totally because of not having a well-equipped navy gained popularity. Therefore, it was thought that the purchase of battleships like Averof which had been bought by Greece, would strengthen the navy and accordingly, projects for the purchase of new vessels and battleships were launched. The public did not remain insensitive to the attempts to rejuvenate the navy and showed its determination in this regard through “National Relief Society for the Ottoman Navy (Donanma-yı Osmani Muavenet-i Milliye Cemiyeti)” which was founded in 1909. The Society has carried out many important deeds and earned Turkish Navy many major ships. Among these, Yadigar-ı Millet (Relic of the Nation), Gayreti Vataniye (Effort of the Homeland), Numune-i Hamiyyet (A Sample of Patriotism) and Muavenet-i Milliye (National Relief) were the first torpedoes included in the inventory and were, as obvious from their names, outcomes of the support of the nation. Concepts of “nation”, “homeland”, “relief”, “effort” and “patriotism” were emphasized in the names of these destroyers. Moreover, battleships Turgut Reis and Barbarossa Hayreddin were named after the persons who had made enormous strides in maritime and the sensitiveness of the public in this regard was highlighted. In addition to the purchase of the shipping vessels, the most important success of the society with regard to the collection of donations was the purchase of Sultan Osman-ı Evvel dreadnought which lead to the increase of donations; since the public was well- aware of what dreadnought meant. The public believed that the marine forces could be strong only through having a high-tech dreadnought and acted accordingly. Therefore, people reacted with distress and even hatred when Britain confiscated the dreadnoughts Sultan Osman-ı Evvel and Reshadiye