İnsan ayağının evrimsel gelişmesi ve dik yürümeye uyumu

Öz İntan ayağının cııim uireei idinde getirdiği değtşmeler, eırim açtundan kaTAiasuKİa ^lûlcn değişmeler kadar önemli olduğundun, bir çok uni|ttrmuya konu olmuştur. Ç«iskû ayak lobomotor aygıtına bağlı tek, özelleşmiş >petiyaİize olmuf? bİr organdır ve yerçekimi k*e(uiv^ ile özel ilişkisi ve kaillikli etkileşimleri SMiucu belİTginlqen 14 bir benzeri olnuyan yapıul (ıtrûktiirel) niteliklere sahiptir. Tnıan ayağı bu özellikleri Eosen döneminde ağaç hayau yaşayan, yani arl>eroal nitelikli atalarının daha mnra y'ere inmeleriyle k*azanmış tır. /kğaç hayatına .vlapteedmuş bu eaıılılaidaki ayak, ele benzeyen t*u tucu ve Lt^rama yeteneğine (opposabilite), başka bir deyişle başpar­ mağın diğer parmaklarla karşılaşabilmeri özelliğine sahiptir. Ağaç ha­ yalım terk ederek toprak üzerine inme lonueu bu özellikler *kaybe dilerek bu gıınkıı denge organı niteliğindeki yapıya dönüşmüştür.

___

Ankara Üniversitesi – Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Antropoloji Dergisi