Karma nitelikli uluslararası göç ile hareket eden kişilerin kentsel alanlarda yaşamayı tercih etmesi, barınma deneyimleri açısından kentlerde farklı sorunların ortaya çıkmasına neden olmaktadır. 2011 yılından itibaren yoğun bir şekilde Suriye’den zorunlu göçle Türkiye’ye gelen kişilerin kentlerdeki varlığı, bu kişilerin barınma deneyimlerinin Türkiye özelinde incelenmesi gerekliliğini belirginleştirmiştir. Özellikle bu deneyimlerinin toplumsal bütünleşme ve sosyal uyum süreçlerine etkisine ilişkin çalışma ve uygulamaların bilimsel olarak değerlendirilmesinin önemi giderek artmıştır. Bu öneme karşın, Türkiye’de bu konuya ilişkin çalışmaların sayısı oldukça azdır. Bu çalışma, Türkiye’ye zorunlu göçle gelenlerin barınma deneyimleri ile toplumsal bütünleşme ve sosyal uyum süreçleri arasındaki ilişkiyi inceleyerek, bilimsel çalışmalardaki söz konusu eksikliği gidermeyi amaçlamaktadır. Bu amaçla, ilgili ulusal ve uluslararası yazın incelenerek birey merkezli bakış açısıyla konutun, toplumsal bütünleşme ve sosyal uyum bağlamında anlamı ve etkisi, özgün bir biçimde fiziksel, sosyo-psikolojik ve mekânsal boyut olmak üzere üç boyutla sınıflandırılmıştır. Türkiye’deki zorunlu göçle gelenlerin barınma deneyimini anlayabilmek ve açıklayabilmek için mekânsal ve sosyopsikolojik boyutlara ilişkin çalışmaların artması gerektiği tespit edilmiştir.

The surging demand of people in international mixed migration flows to live in urban areas leads to different challenges pertaining to their housing experiences. The urban concentration of forcibly displaced Syrian people arriving to Turkey since 2011 has led to the growing importance of examining their housing experiences. In particular, the significance of carrying out and improving scientific examination of housing experiences in relation to social cohesion research and practice has constantly increased. Despite its prominence, the housing experience of forcibly displaced people living in Turkey has not been adequately explored from a conceptual standpoint. This study aims at filling the gap in the literature by examining the link between the housing experiences of forcibly displaced people and social cohesion processes in Turkey. To this end, international and national publications that deal with issues of social cohesion and housing experience are systematically examined. From an individual-centered perspective, the meaning and effect of housing in the context of social cohesion can be classified along three dimensions as physical, socio-psychological and spatial. This study emphasizes the need for more studies focusing on the spatial and socio-psychological dimension ofhousing in order to better understand the Turkish experience.