Yirminci yüzyılda İran önemli bir toplumsal harekete tanıklık etmiştir: 1979 İran İslam Devrimi. Muhammed Şah’ın uyguladığı politikaların sonucunda oluşan olumsuz siyasi, sosyal ve ekonomik şartlara karşı toplumun farklı kesimleri Ayetullah Humeyni’nin liderliğinde bir araya gelmiştir. Devrim sonrasında İran’da monarşi sistemi yerini İslam Cumhuriyeti’ne bırakmıştır. İran İslam Devrimi’nin başarısında ve Velayet-i Fakih üzerine temellendirilen yeni rejimin kabul edilmesinde Ayetullah Humeyni’nin rolü önemli bir faktördür. Batılılaşma ve modernleşme politikalarına karşı duran, yabancı devletlerin ülkenin iç ve dış politikasına müdahale ettiği ve Muhammed Şah’ın uyguladığı politikalarda yabancı devletlerin çıkarlarını koruduğunu ileri süren Humeyni, İran’da bir “Güvenlik Devleti” inşa etmiştir. Bu çalışmanın amacı, Kopenhag Okulu’nun güvenlikleştirme teorisinden faydalanılarak Humeyni dönemi İran İslam Cumhuriyeti’nin iç ve dış politikasınıanaliz etmektir.