XII. YÜZYIL RÖNESANSI VE “YENIDEN DOĞAN” ROMA’YI GÜNÜMÜZE BAĞLAYAN SON HALKA: PANDEKT HUKUKU

Ortaçağda ve Rönesanstan sonra Batı Avrupa ülkelerince iktibas edilen ve kodifikasyon (kanunlaştırma) hareketlerine kadar, yani XII. yüzyıldan XIX. yüzyıla dek tamamlayıcı hukuk olarak yürürlükte bulunan Roma hukuku, ortak hukuk ve daha geniş anlamıyla Pandekt hukuku olarak adlandırılır. Teknik anlamıyla, XVI. yüzyıldan itibaren, Roma hukukunun Alman kültürünün egemen olduğu ülkelerde ve toplumlarda doktrin ve uygulama yoluyla aldığı biçim için Pandekt hukuku tabiri kullanılır. Daha dar anlamda ise Pandekt hukuku denilince, XIX. yüzyılda Alman hukukçu Savigny’nin kurmuş olduğu tarihçi hukuk okulunun çalışmalarıyla ortaya çıkan Pandekt hukuk bilimi, Pandektistik anlaşılır. Türk özel hukukunun da içinde yer aldığı günümüz Kıta Avrupası özel hukuk sistemlerinin temelini oluşturan Roma hukukunu günümüze bağlayan son halka Pandekt hukukudur

The Renaissance of the XIIth Century and the Last Ring which the “Reborn” Rome connects to the Present: The Pandect Law

Roman law, which was adapted by the Western European countries in the Middle Ages and after the Renaissance and effective as supplementary law until the Codifications, between the XIIth to XIXth centuries, is called the common law and in a broader sense, Pandect law. In technical terms, as of the XVIth century, the term Pandect law is used to describe the form of Roman law applied through doctrine and in those countries and societies where German culture was dominant. In the strictest sense, Pandect law is understood to be Pandektistik, a law discipline created by the works of the Historical School, which was established by the German jurist Savigny in the XIXth century. Pandekt law is the last link to connect Roman law, which underlies the civil law systems of the contemporary Continental Europe (Turkish Civil Law also included) to the present

___

  • BASEDOW Jürgen (Çev. Arzu Oğuz), Avrupa Özel Hukukunun Doğuşu, AÜHFD 52/3 2003, s. 1-18.
  • BOZKURT Gülnihal, Batı Hukukunun Türkiye’de Benimsenmesi, Osmanlı Devleti’nden Türkiye Cumhuriyeti’ne Resepsiyon Süreci (1839-1939), Ankara 1996.
  • HASKINS Charles Homer, The Renaissance of the Twelfth Century, Cambridge 1927.
  • HONSELL Heinrich, Römisches Recht, Berlin 2006.
  • KARADENİZ Özcan, Hukuk Öğretimi Bakımından Roma Hukuku, AÜHFD 26/1-2 1969, s. 323-347.
  • KARADENİZ ÇELEBİCAN Özcan, Roma Hukuku, Tarihî Giriş, Kaynaklar, Genel Kavramlar, Şahsın Hukuku, Hakların Korunması, Ankara 2000.
  • KOSCHAKER Paul/ AYİTER Kudret, Modern Özel Hukuka Giriş Olarak Roma Özel Hukukunun Ana Hatları, İzmir 1993.
  • LANGE Hermann, Römisches Recht im Mittelalter, Band I Die Glossatoren, München 1997.
  • LEE R. W. (Çev. Serpil Altop), MÖ 753’ten MS 1948’e Kadar Roma Hukuku Tarihi Bir Bakış, İstanbul 2002.
  • MANTHE Ulrich, Geschichte des römischen Rechts, München 2000.
  • OĞUZ Arzu, Karşılaştırmalı Hukuk, Kavram, Amaç ve İşlevler, Metot, Tarihçe, Büyük Hukuk Çevreleri, Ankara 2003.
  • SCHWARZ Andreas B. (Çev. Türkan Basman [Rado]), Roma Hukuku Dersleri, Cilt I Tarihi Kısım ve Umumi Doktrinler, İstanbul 1943.
  • STEIN Peter G., Römisches Recht und Europa, Die Geschichte einer Rechtskultur, Frankfurt 1999.
  • SWANSON R. N., The Twelfth-Century Renaissance, Manchester 1999.
  • TAHİROĞLU Bülent/ ERDOĞMUŞ Belgin, Roma Hukuku Dersleri, Tarihi Giriş, Hukuk Tarihi, Genel Kavramlar, Usul Hukuku, İstanbul 2003.
  • VINOGRADOFF Paul, Ortaçağ Avrupasında Roma Hukuku, Yay. Haz.: M. T. Özcan, Çev.: F. Düzgören/ S. Metin/ A. U. Türkbağ/ E. Öz/ T. Ayanoğlu, İstanbul 1997.
  • WALDSTEIN Wolfgang/ RAINER Michael, Römische Rechtsgeschichte, München 2005.
  • WINDSCHEID Bernhard/ KIPP Theodor, Lehrbuch des Pandektenrechts, I, (Neudruck der Ausgabe Frankfurt am Main 1906) Aaalen 1963.