1. İlk Düşünceler. — Müşterek bir anlayışa göre intihal, başkasına ait olup intihali yapanın kendisininmiş gibi gösterdiği edebiyat veyasanat eserinin temellük edilmesidir. Temellük, gasp, hırsızlık, aşırma,vakıayı bildirmek için kullanılan tâbirler ne olursa olsun, bu vakıadaeserin müellifine ait bir hak ve bu hakkın, onu gayri meşru şekilde kullanma yetkisini kendisine izafe eden tarafından ihlâli gözönüne alınır.Hak ve hakkın ihlâli diyorum. Edebiyat ve sanat faaliyetinin bahsigeçen veçhesi bu unvanlar altında hukuku alâkadar eder. Fakat her zaman alâkadar etmemiştir ; hattâ denilebilir ki, nispeten yakın bir zamana kadar hukuk ona karşı ilgisizlik göstermiştir ; bunun sebebini göreceğiz. Sanat sahasında yaratılan eserin sosyal muhitte geçirdiği safhalar, uzun müddet münhasıran edebî mülâhaza ve münakaşaların mevzuuolarak kalmıştır. Ancak çok zaman sonra, henüz hedeflerine tamamenerişmiyen gayretler pahasına ve henüz hepsi kat'î şekilde bertaraf edilmemiş olan güçlükler içinde fikir eseri, hukukun koruyucu duvarları içinde yer alabilmiştir ; belki de bu henüz onun yeri değildir. Acaba niçin ?